Αφορμή για την παρέμβαση αποτέλεσε πρόσφατο ρεπορτάζ του Bloomberg που αναδεικνύει την εντυπωσιακή άνοδο της Ινδονησίας στην παγκόσμια παραγωγή μεταλλευμάτων. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η χώρα έχει αυξήσει το μερίδιό της στην παγκόσμια παραγωγή νικελίου από 7% σε σχεδόν 60% μέσα σε μία δεκαετία, βασιζόμενη σε κινεζικές επενδύσεις, φθηνό εργατικό δυναμικό και λιγνιτική ενέργεια. Την ίδια στρατηγική ακολουθεί πλέον και για το αλουμίνιο.
Ο κ. Μυτιληναίος σημειώνει πως αυτή είναι ανάπτυξη βασισμένη στα ορυκτά καύσιμα, χωρίς κανένα κόστος άνθρακα — δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από τις αρχές της ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.
Όπως τονίζει ο επικεφαλής της Metlen, την ώρα που η Ευρώπη προωθεί φιλόδοξες κλιματικές πολιτικές και υψηλά πρότυπα βιωσιμότητας, η ίδια η εφαρμογή του ΣΕΔΕ επιβαρύνει δυσανάλογα τις καθαρές και αποδοτικές διαδικασίες παραγωγής, όπως η ραφιναρία αλουμίνας και η ανακύκλωση — όπου οι εκπομπές είναι έως και 95% χαμηλότερες σε σύγκριση με την πρωτογενή τήξη.
Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι το ΣΕΔΕ εφαρμόζει γενικούς "fallback" δείκτες αναφοράς για τις εκπομπές, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις τεχνολογικές διαφορές και το χαμηλό αποτύπωμα συγκεκριμένων μονάδων. Έτσι, όπως σημειώνει ο κ. Μυτιληναίος, οι ευρωπαϊκοί παραγωγοί καθαρής αλουμίνας και ανακυκλωμένου αλουμινίου βγαίνουν εκτός ανταγωνισμού, την ώρα που οι πιο ρυπογόνες μονάδες σε τρίτες χώρες δεν υπόκεινται σε κανένα αντίστοιχο κόστος.
Ο ισχυρός άνδρας της Metlen τονίζει ότι τιμωρούμε τους καθαρότερους παραγωγούς στον κόσμο, ενώ επιβραβεύουμε όσους βασίζονται στον άνθρακα. "Αυτό δεν είναι απλώς άδικο - είναι στρατηγικά αυτοκαταστροφικό".
Ο πρόεδρος της Metlen ζητά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους θεσμούς να προβούν σε τρείς άμεσες παρεμβάσεις:
- Θέσπιση ρεαλιστικού και ξεχωριστού ΣΕΔΕ benchmark για την επεξεργασία αλουμίνας, με αναγνώριση του ρόλου της ως Κρίσιμης και Στρατηγικής Πρώτης Ύλης (CRM).
- Διακριτό benchmark για την ανακύκλωση, με βάση τα τεκμηριωμένα πολύ χαμηλότερα επίπεδα εκπομπών της.
- Άμεση προσωρινή αναστολή ("stop-the-clock") των επιβαρύνσεων για τους Ευρωπαίους παραγωγούς CRMs, έως ότου διορθωθούν οι στρεβλώσεις.
Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος καταλήγει υπογραμμίζοντας ότι εάν δεν υπάρξει επείγουσα πολιτική δράση, η Ευρώπη θα συνεχίσει να μεταφέρει παραγωγικές δραστηριότητες σε περιοχές με μηδενικό ρυθμιστικό πλαίσιο για τις εκπομπές ρύπων, χάνοντας τόσο την ενεργειακή της αυτάρκεια όσο και τη βιομηχανική της ικανότητα. "Η διόρθωση του ΣΕΔΕ δεν είναι τεχνικό ζήτημα. Είναι ζήτημα βιομηχανικής επιβίωσης και γεωπολιτικής λογικής".