Το Σενάριο που Φοβούνται οι ΗΠΑ: Άμεσος και Παρατεταμένος Πόλεμος Ισραήλ-Ιράν
Το Όριο της Ισραηλινής Ικανότητας: Το Ισραήλ διαθέτει εξαιρετικά αεροπορικά μέσα και ακριβείς βόμβες. Ωστόσο, η καταστροφή ολόκληρου του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος στο σημείο ενδιαφέροντος, το οποίο είναι καλά προστατευμένο, παρουσιάζει τεράστιες δυσκολίες για οποιαδήποτε μονομερή επιχείρηση. Μια αποτυχημένη ή μερικώς επιτυχημένη ισραηλινή επίθεση θα μπορούσε να προκαλέσει άμεση και μαζική ιρανική απάντηση (π.χ. εκτεταμένες πυραυλικές βολές, χρήση χημικών παραγόντων, επιθέσεις διά του διαδικτύου, ενεργοποίηση rogue agents), θέτοντας σε κίνδυνο το Ισραήλ και την ευρύτερη περιοχή.
Ο Κίνδυνος του Εκτροχιασμού: Μια τέτοια άμεση ανταλλαγή μεταξύ Ισραήλ και Ιράν θα είχε υψηλές πιθανότητες να εκτροχιαστεί γρήγορα. Το Ιράν θα απαντούσε πιθανώς με πλήρη ισχύ, χρησιμοποιώντας το εκτεταμένο δίκτυο παραστρατιωτικών του και συμμάχων (άξονας της αντίστασης). Το Ισραήλ θα απαντούσε με ισχυρότερες χτυπήσεις. Αυτός ο κύκλος θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει σε έναν παρατεταμένο πόλεμο μεγάλης κλίμακας, με καταστροφικές επιπτώσεις για την παγκόσμια οικονομία (κλείσιμο του Στρατού του Ορμούζ, άνοδος τιμών πετρελαίου), αστάθεια σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και τεράστια ανθρωπιστική κρίση.
Ο Φόβος των ΗΠΑ για Εμπλοκή: Οι ΗΠΑ έχουν δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν επιθυμούν έναν νέο μεγάλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Ένας άμεσος πόλεμος Ισραήλ-Ιράν θα αποτελούσε κάθετη κλιμάκωση υψηλού κινδύνου. Οι ΗΠΑ θα βρίσκονταν υπό τεράστια πίεση να επέμβουν άμεσα για να προστατέψουν το Ισραήλ και τα συμφέροντά τους, με προοπτική βαριών απωλειών, τεράστιων οικονομικών δαπανών και πιθανής εμπλοκής με άλλες δυνάμεις (όπως το Πακιστάν και η Κίνα). Αυτό θα αποτελούσε γεωστρατηγική καταστροφή, αποσπώντας πόρους και προσοχή από άλλες κρίσιμες περιοχές (Ειρηνικός, Ουκρανία).
Με τη συμμετοχή τους στις επιθέσεις οι ΗΠΑ:
Αποδυναμώνουν την Άμεση Απειλή: Συμβάλλουν στην καταστροφή στόχων που σχετίζονται με το πυρηνικό πρόγραμμα, αναβάλλοντας το ενδεχόμενο ιρανικής πυρηνικής ικανότητας.
Εξασφαλίζουν «Επιτυχία» με Ελάχιστο Κίνδυνο για το Ισραήλ: Με την υπεροχή της αμερικανικής αεροπορίας, πυραύλων και πληροφοριών, η επίθεση γίνεται πιο αποτελεσματική και με μικρότερο κίνδυνο απώλειας ισραηλινών αεροσκαφών και πιλότων. Αυτό αποτρέπει μια πιθανή αποτυχημένη μονομερή ισραηλινή προσπάθεια που θα μπορούσε να ενεργοποιήσει το επικίνδυνο σενάριο του άμεσου πολέμου.
Διατηρούν τον Έλεγχο και Αποτρέπουν την Κλιμάκωση: Με τη συμμετοχή τους, οι ΗΠΑ διατηρούν τον έλεγχο της κλίμακας και του επιπέδου των χτυπημάτων. Αυτό δίνει ένα σαφές μήνυμα αποτροπής στο Ιράν: μια μαζική απάντηση εναντίον του Ισραήλ θα αντιμετωπιζόταν ως επίθεση και εναντίον των ΗΠΑ, με αναπόφευκτες συνέπειες. Ο στόχος είναι να περιοριστεί η ιρανική απάντηση σε συμβολικές ή έμμεσες ενέργειες (π.χ. χτυπήματα διά του διαδικτύου, επιθέσεις μέσω τρίτων παραγόντων), οι οποίες, αν και επικίνδυνες, είναι διαχειρίσιμες και δεν ισοδυναμούν με ανοιχτό πόλεμο.
Ικανοποιούν την Ισραηλινή Πίεση: Το Ισραήλ απαιτούσε δυνατή απάντηση μετά την ιρανική επίθεση με πυραύλους και drones. Η αμερικανική συμμετοχή προσφέρει μια ισχυρή απάντηση που ικανοποιεί την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ, αποτρέποντάς το να αναλάβει μονομερή και πιο επικίνδυνες ενέργειες για να αποδείξει την ισχύ του.
Συμπέρασμα: Η Στρατηγική της Ελάχιστης Χειρότερης Επιλογής
Η απόφαση του Λευκού Οίκου να συνδράμει το Ισραήλ σε επιθέσεις εναντίον ιρανικών πυρηνικών στόχων μπορεί να ερμηνευτεί, πέρα από την άμεση αποτροπή, ως μια προληπτική κίνηση εναντίον ενός πολύ μεγαλύτερου κακού. Αποτρέποντας μια πιθανή αποτυχημένη ή ατελή μονομερή ισραηλινή επιχείρηση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε άμεσο και παρατεταμένο πόλεμο, οι ΗΠΑ επιδιώκουν να:
Εξασφαλίσουν ένα πιο αποτελεσματικό χτύπημα εναντίον των ιρανικών πυρηνικών φιλοδοξιών.
Συγκρατήσουν την ιρανική απάντηση σε «διαχειρίσιμα» πλαίσια.
Αποφύγουν την αναπόφευκτη εμπλοκή τους σε έναν καταστροφικό άμεσο πόλεμο Ισραήλ-Ιράν.
Διατηρήσουν έναν βαθμό ελέγχου στην ρευστή γεωπολιτική της περιοχής.
Είναι μια επικίνδυνη και πολύπλοκη στρατηγική, που εξισορροπεί μεταξύ αποτροπής, αποτελεσματικότητας και αποφυγής κλιμάκωσης. Το ερώτημα που μένει είναι αν αυτή η κίνηση θα πετύχει τον στόχο της μακροπρόθεσμης σταθερότητας, ή αν θα γίνει απλώς ένα ακόμη βήμα σε έναν ατελείωτο κύκλο έντασης και αντιποίνων, κερδίζοντας σε κάθε περίπτωση χρόνο για την επίτευξη διπλωματικής λύσης. Σε αυτό ακριβώς το σημείο αποδείχθηκε και η επιτυχία της.
* Αντιστράτηγος ε.α. / ΑΝΑΠΝΟΗ-Πολιτειακή Παράταξη