Η φιλόξενη— όπως αποδείχθηκε— πρωτεύουσα του Ομάν θα υποδεχθεί τις ομάδες των ΗΠΑ και του Ιράν το ερχόμενο Σάββατο, με τις δύο πλευρές να κάθονται και πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ώστε να διερευνήσουν πιθανές λύσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Αυτή θα είναι η τέταρτη συνάντηση μεταξύ των δύο πλευρών, με την Ουάσιγκτον να εκπροσωπείται από τον Στιβ Γουίτκοφ, Ειδικό Απεσταλμένο του Λευκού Οίκου για τη Μέση Ανατολή, και την Τεχεράνη να εκπροσωπείται από τον Αμπάς Αραγτσί, Υπουργό Εξωτερικών. Υπενθυμίζεται πως ο Αραγτσί ήταν και ο επικεφαλής διαπραγματευτής του Ιράν στις συνομιλίες για τη Συμφωνία Ρ5+1, που εντέλει ακύρωσε ο Ντόναλντ Τραμπ.
Οι δύο πλευρές δηλώνουν συγκρατημένα αισιόδοξες, όμως οι πιέσεις προς τις δύο ηγεσίες είναι κάθε άλλο παρά αμελητέες. Στην Ουάσιγκτον, ο Πρόεδρος Τραμπ επιθυμεί διακαώς μία μεγάλη διπλωματική επιτυχία μετά το ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις για τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας. Παράλληλα, είναι γνωστό πως τόσο οι υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ, όσο και διεθνείς οργανισμοί εκτιμούν πως το Ιράν βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην απόκτηση μίας πυρηνικής βόμβας. Ωστόσο, η όποια συνεννόηση με το Ιράν βρίσκει αντιστάσεις από το Ισραήλ και τους υποστηρικτές του, με την ισραηλινή κυβέρνηση να έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην ακύρωση της Ρ5+1, πιέζοντας για στρατιωτικές λύσεις εναντίον της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Άγνωστος x παραμένει η στάση των άλλων συμμάχων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, με τους Άραβες να έχουν μεν διαχρονική αντιπαλότητα με τους Ιρανούς, όμως να γνωρίζουν πως η αποσταθεροποίηση του καθεστώτος μπορεί να έχει απρόβλεπτες και ενδεχομένως ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Στην Τεχεράνη, η κυβέρνηση βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση, καθώς όχι απλώς έχει απωλέσει πολλές από τις εξαγωγές πετρελαίου, αλλά η τιμή του καυσίμου έχει μειωθεί τόσο πολύ που αρκετοί πελάτες δεν έχουν λόγο να αγοράζουν “παράτυπα” φορτία. Την ίδια στιγμή, οι εξωτερικοί βραχίονες του Ιράν σε Λίβανο, Συρία, και Υεμένη έχουν αποδυναμωθεί ή ηττηθεί, με το ιρανικό καθεστώς να μην μπορεί πλέον να ασκήσει ισχυρές πιέσεις στην περιοχή. Από την άλλη πλευρά, όπως γνωρίζουν οι αναλυτές, το Ιράν έχει κάθε λόγο να θεωρεί την Ουάσιγκτον αναξιόπιστη, ειδικά με δεδομένο ότι ο Πρόεδρος Τραμπ ακύρωσε την προηγούμενη συμφωνία, ενώ δηλώνει δυσαρεστημένος και με συμφωνίες που υπέγραψε ο ίδιος, όπως εκείνη με τον Καναδά και το Μεξικό. Ως εκ τούτου, δεν θα ήταν απίθανο αν το Ιράν επιχειρεί να κερδίσει χρόνο μέχρι να πετύχει κάποια κρίσιμη πρόοδο στο πυρηνικό πρόγραμμά του ή να ωφεληθεί από κάποια σοβαρή γεωπολιτική αλλαγή.