και περιορισμό της υφαλοκρηπίδας νοτίως της Κρήτης και στη θάλασσα της Λυκίας (Καστελόριζο).
Καμία άλλη κοινοβουλευτική ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο δεν δίνει μάχες διαφυλάξεως της εθνικής της κυριαρχίας παρά μόνον η Ελληνική για τις παραβιάσεις του εναερίου χώρου , την αυθαίρετη χάραξη της «Γαλάζιας θάλασσας» και την οικειοποίηση των Ελλήνων μουσουλμάνων υπό της Τουρκίας.
Συνεπώς η εξαγγελία ιδρύσεως «φράξιας» Ευρωπαϊκών κομμάτων που συμμετέχουν στους πολιτικούς σχηματισμούς του Ευρωκοινοβούλιο , με κύριο κριτήριο την εθνική κυριαρχία έπρεπε να μας γεμίσει χαρά. Αντί να συμφυρόμεθα μ’ άλλα κόμματα χωρών που εν πολλοίς θέτουν την εθνική τους κυριαρχία σε υποδεέστερη θέση έναντι λχ. της «πολιτικής ορθότητας» , της πολιτιστικής Αφυπνίσεως (Woke culture) και της «πράσινης ανάπτυξης» , να ταχθούμε αναφανδόν υπέρ του πατριωτισμού και της υπερβάσεως της δήθεν …Ευρωπαϊκής εξάρτησης .Με γνώμονα πρωτίστως το εθνικό συμφέρον κι έπειτα της Ενώσεως , όπως άλλωστε κάμνουν κι οι μεγάλες χώρες Γερμανία και Γαλλία. Μην κρυβόμαστε.
Εν τούτοις , το συλλογικό συμφέρον υποχωρεί έναντι των ατομικών φιλοδοξιών , στην επιλογή εντάξεως της πλειονότητας των Ελλήνων ευρωβουλευτών κι έτσι η Ελλάς μετέχει σε κομματικές φράξιες που ενδεχομένως υποστηρίζουν άλλα συμφέροντα , όπως τους Τσάμηδες της Αλβανίας ή τους Σκοπιανούς.
Εάν , όμως ,όπως μας είχαν πει , στις πρόσφατες εκλογές του Ευρωκοινοβουλίου ότι γίνονται για ν’ αποκτήσουν φωνή στα Ευρωπαϊκά δρώμενα κι οι μικρές χώρες που δεν είδαν να κερδίζουν από την ένταξή στην Ευρωπαϊκή Ένωση - αντίθετα χάνουν όπως ο Ελληνικός λαός του οποίου το ΑΕΠ ευρίσκεται εισέτι κάτω εκείνου του 2010 - τότε οι Έλληνες αντιπρόσωποι στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο πρέπει να αναζητήσουν συμμαχίες με την ομάδα των «ευρωπατριωτών», απειθαρχώντας στην ηγεσία τους.
(*) Στην ΕΚΚ μετέχουν τα κόμματα : « Εναλλακτική για την Γερμανία», το Γαλλικό «Reconquete» , Τσεχικό SPD , το Ουγγρικό κίνημα «Πατρίδα μας» και το Ισπανικό Acabo La Fiesta (SALF) κι άλλα τρία μικρότερα