συνεχιζόμενων τουρκικών προκλήσεων, ξεκινώντας από την επαναφορά του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας ακόμη και στα σχολικά βιβλία, τις αλλεπάλληλες NAVTEX στο Αιγαίο, την μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τζαμί μέχρι την επιμονή της για διχοτόμηση της Κύπρου και φυσικά για την ύπαρξη «τουρκικής» μειονότητας στην Θράκη. Αλήθεια σε ποιο από αυτά τα θέματα έχουν μετριαστεί οι παράλογες τουρκικές απαιτήσεις και διεκδικήσεις;
Η απάντηση δυστυχώς είναι σε κανένα. Και όλοι οι σοβαροί αναλυτές συμφωνούν ότι οι παράλογες τουρκικές αξιώσεις δεν έχουν μετακινηθεί ούτε ένα χιλιοστό. Και η ελληνική αντίδραση σε όλες αυτές τις προκλήσεις από τον Δεκέμβριο- που υπεγράφη η περίφημη Διακήρυξη των Αθηνών - μέχρι σήμερα είναι από ήπια ως ανύπαρκτη.
Οι γνώστες της διπλωματίας αντιλαμβάνονται ότι η μη άσκηση δικαιώματος επί παρατεταμένο χρονικό διάστημα δημιουργεί εμμέσως τετελεσμένα, τα οποία επ ουδενί δικαιολογούν τον ισχυρισμό της ελληνικής κυβέρνησης ότι «το δικαίωμα πχ για την επέκταση στα 12 μίλια παραμένει και θα ασκηθεί σε χρόνο που θα επιλέξει η ελληνική πλευρά».
Ποιος είναι λοιπόν ο πραγματικός νικητής του αέναου αυτού διάλογου περί θετικής ατζέντας; Σίγουρα όχι ο Έλλην Πρωθυπουργός. Αυτός που αποκομίζει τα μεγαλύτερα κέρδη είναι ο Τούρκος Πρόεδρος, που σύμφωνα με ειδικούς απλώς κερδίζει χρόνο για να επανέλθει δριμύτερος. Με την αποφυγή των αερομαχιών πάνω από το Αιγαίο, δίδεται χρόνος στην Άγκυρα να εκσυγχρονίσει τα μαχητικά της αναμένοντας και την ενίσχυση των αμερικανικών F-16, καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι η Ελλάς αυτή την στιγμή υπερτερεί στον τομέα αυτό.
Παράλληλα ο Τούρκος Πρόεδρος προωθεί σιγά σιγά αλλά σταθερά το νέο αφήγημα περί «τουρκικής» μειονότητας στην Θράκη. Ήταν άλλωστε το μοναδικό θέμα το οποίο έθιξε ο Ερντογάν και στις δύο συναντήσεις του με τον Έλληνα Πρωθυπουργό σε Αθήνα και Άγκυρα. Ο λόγος που δεν υπεισέρχεται στα πιο καυτά ζητήματα, που φυσικά είναι η οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών, είναι γιατί γνωρίζει ότι εκεί θα υπάρξει ρήξη με την ελληνική πλευρά. Θα το κάνει και αυτό φυσικά αλλά στον χρόνο που θα επιλέξει εκείνος, όταν κρίνει ο ίδιος ότι είναι η κατάλληλη στιγμή.
Μέχρι τότε θα προωθεί την δική του ατζέντα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στο μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του επικεντρώθηκε στην κατάσταση στην Γάζα και η μεγαλύτερη διαφωνία του με τον κ. Μητσοτάκη ήταν αν η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση! Αυτό είναι το μεγαλύτερο «αγκάθι» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η Χαμάς!
Ο Τούρκος Πρόεδρος έχει δείξει ξεκάθαρα το τελευταίο διάστημα ότι δίδει ιδιαίτερη έμφαση στο κτίσιμο του διεθνούς προφίλ του. Προβάλλει για μια ακόμη φορά το προσωπείο του «ανθρωπιστή» που θέλει να βοηθήσει τους άμαχους στην Γάζα και να διαμεσολαβήσει για την ειρήνευση στην περιοχή ως «ηγέτης» του ισλαμικού κόσμου.
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που αποσκοπεί στην εξάλειψη των Κούρδων από το Ιράκ και την Συρία. Αλλά για τον Ερντογάν η εξαφάνιση των Κούρδων από προσώπου γης δεν είναι εθνοκάθαρση. Όπως για τον Τούρκο Πρόεδρο δεν είναι γενοκτονία και η πλήρης εξόντωση των Ποντίων και των Αρμενίων. Όπως δεν είναι παράνομη και η εισβολή και κατοχή του 1/3 της Κύπρου.
Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον Τούρκο Πρόεδρο που ακολουθεί πιστά την οθωμανική διπλωματία. Ευγενική υποδοχή, για αυτό άλλωστε κάλεσε και τον Οικουμενικό Πατριάρχη στο δείπνο που παραχώρησε στον κ. Μητσοτάκη και πισώπλατες μαχαιριές. Για τον Τούρκο Πρόεδρο άλλωστε το καζαν-καζάν (win-win) δεν σημαίνει 50-50 αλλά ο νικητής τα παίρνει όλα. Και στο μυαλό του Ερντογάν νικητής είναι πάντα ο ίδιος.