σε τομείς όπως ο χάλυβας, το τσιμέντο και το γυαλί να καλύψουν τις πρόσθετες δαπάνες που προκύπτουν από τη χρήση καθαρότερων τεχνολογιών, σε σύγκριση με τις συμβατικές διαδικασίες. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτού του προγράμματος, οι αιτούντες υποβάλλουν προτάσεις για το ποσό της απαιτούμενης στήριξης, ενώ οι προτάσεις που προσφέρουν τις υψηλότερες μειώσεις CO2 για τη χαμηλότερη τιμή λαμβάνουν χρηματοδότηση.
Η πολιτική αυτή μοιάζει με τα Συμβόλαια Διαφοράς (CfD), τα οποία έχουν χρησιμοποιήσει διάφορες κυβερνήσεις για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη των ΑΠΕ σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ωστόσο, το εύρος των τεχνολογιών που καλύπτει το συγκεκριμένο μέτρο, είναι διαφορετικό από οτιδήποτε έχει δοκιμαστεί σε αυτή την κλίμακα, γεγονός που καθιστά την επιτυχία του κατά πολύ λιγότερο σίγουρη. Η εκκίνηση του προγράμματος έγινε πρόσφατα με τον πρώτο γύρο δημοπρασιών που προσέφερε συμβάσεις αξίας έως και 4 δισ. ευρώ, ενώ θα ακολουθήσει άλλη μια ευκαιρία υποβολής προσφορών με ένα κονδύλι 19 δισ. ευρώ αυτό το καλοκαίρι. Πρόκειται για ένα «καινοτόμο μέσο που δεν υπάρχει πουθενά ακόμη διεθνώς», δήλωσε ο υφυπουργός Οικονομίας Udo Philipp.
Την ίδια ώρα, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η κυβέρνηση των ΗΠΑ αυτήν την εβδομάδα ανακοίνωσε επιχορηγήσεις ύψους 6 δισ. δολαρίων, τις οποίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι κατασκευαστές μετάλλων, χαρτιού και γυαλιού προκειμένου να μειώσουν τις εκπομπές που θερμαίνουν τον πλανήτη.
Παρότι οι κυβερνήσεις έχουν εμπειρία στην ανάπτυξη πλήρως ανεπτυγμένων λύσεων καθαρής ενέργειας, όπως η αιολική και η ηλιακή ενέργεια, το ρίσκο μεγιστοποιείται σε ότι αφορά την υποστήριξη τεχνολογιών αρχικών σταδίων, όπως η δέσμευση άνθρακα σε εργοστάσια τσιμέντου και η ανακύκλωση χαλκού με υδρογόνο, στο ίδιο επίπεδο.