(που τόσο πολύ επηρεάζουν αποφάσεις πολλές φορές) αναφορικά με την πολυδιαφημισμένη ενεργειακή μετάβαση. Όπου σύμφωνα με το τρέχον αφήγημα μέχρι το 2040, άντε το αργότερο μέχρι το 2050, καλούμεθα να έχουμε αλλάξει ριζικά την σύνθεση του παγκόσμιου ενεργειακού μείγματος ώστε να έχει μηδενιστεί η σχεδόν μηδενιστεί (το αποκαλούμενο NetZero50) η κατανάλωση ορυκτών καυσίμων. Πράγμα απαραίτητο όπως μας πληροφορεί η αρμόδια επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών (η γνωστή IPCC) ώστε να έχουμε καταφέρει να μηδενίσουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, και με αυτόν τον τρόπο να σωθεί ο πλανήτης από την υπερθέρμανση και την βέβαιη οικολογική καταστροφή που θα ακολουθήσει.
Όμως εάν μελετήσουμε προσεκτικά την δομή του παγκόσμιου ενεργειακού ισοζυγίου, την εξαιρετικά αργή διαφοροποίηση του τα τελευταία 50 και κάτι χρόνια, και το τρόπο που εξελίσσονται και λειτουργούν οι ενεργειακές αγορές διεθνώς θα δούμε ότι ο στόχος για ενεργειακή μετάβαση μέσα από την αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων και μάλιστα μέσα σε διάστημα 25 ετών αποτελεί σκέτη φαντασίωση.
Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη Σχόλιο εδώ