«Σε γενικές γραμμές, αναμένω μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση και μια αναπροσαρμογή των στόχων. «Δεν θα δούμε οπισθοδρόμηση στην επίτευξη της κλιματικής ουδετερότητας. Υπάρχει ευρεία συναίνεση [επ' αυτού] σε διαφορετικά στρατόπεδα, αλλά μπορεί να δούμε μια πιο αποτελεσματική προσέγγιση των ενεργειακών πολιτικών όσον αφορά τη μείωση του άνθρακα, η οποία θα προκαλέσει ούριο άνεμο για τη μετάβαση από άνθρακα σε φυσικό αέριο», είπε.
Ωστόσο, ο Kehler θεωρεί ότι ο στόχος της Ευρώπης για κλιματική ουδετερότητα θα παραμείνει αν και οι προθεσμίες για την επίτευξή τους ενδέχεται να καθυστερήσουν. «Η προσωπική μου προσδοκία είναι ότι δεν θα δούμε προσαρμογή στους στόχους αλλά στις ενδιάμεσες προθεσμίες», πρόσθεσε.
Φυσικό αέριο, υδρογόνο και CCS
Όπως επεσήμανε, υπάρχει επιτακτική ανάγκη να υπάρξει περισσότερη σαφήνεια σχετικά με τη στρατηγική της Γερμανίας για τα φυσικό αέριο και τις “πράσινες” εκπομπές με στόχο να επικαιροποιήσει την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η χώρα μακροπρόθεσμα.
Η Γερμανία δρομολογεί την σταδιακή κατάργηση της ηλεκτροπαραγωγής της σε άνθρακα, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να την αντικαταστήσει με 20 GW βασικού φορτίου για να υποστηρίξει την παραγωγή της σε ΑΠΕ. Αυτή τη στιγμή, οι συζητήσεις επικεντρώνονται στην κατασκευή περίπου 10 GW σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με καύση αερίου, οι οποίες ενδέχεται να στραφούν στο υδρογόνο μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Ο Kehler είπε ότι η Γερμανία θα πρέπει να είναι ουδέτερη όσον αφορά το “χρώμα” του υδρογόνου και να εξετάσει όλες τις επιλογές στο τραπέζι, συμπεριλαμβανομένου του υδρογόνου από ηλεκτρόλυσηή του υδρογόνου που παράγεται από φυσικό αέριο. Η Γερμανία βρίσκεται επί του παρόντος σε συνομιλίες με τη Νορβηγία για τη δημιουργία δύο αγωγών – ενός για υδρογόνο και ενός άλλου για άνθρακα – τα φορτία των οποίων θα μπορούσαν να αποθηκευτούν σε ειδικά συστήματα δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (CCS) που αναπτύχθηκαν στη σκανδιναβική χώρα. Παρόμοια συζήτηση διεξάγεται και για τα καύσιμα στο μίγμα θέρμανσης κατοικιών της Γερμανίας, καθώς το 50% καλύπτεται πλέον από φυσικό αέριο και ένα άλλο 20% από πετρέλαιο. Οι αποφάσεις που σχετίζονται με το μείγμα καυσίμων στην ηλεκτρική ενέργεια και την ικανότητα θέρμανσης θα καθορίσουν σε μεγάλο ποσοστό τον βαθμό στον οποίο η Γερμανία θα χρειαστεί φυσικό αέριο μεσομακροπρόθεσμα.
Υποδομές σε “αχρηστία”
Αυτή τη στιγμή, οι προοπτικές καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα, με ορισμένους να αναμένουν ότι η ζήτηση θα αυξηθεί κατά 20% σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα, ενώ άλλοι επιμένουν ότι θα συρρικνωθεί κατά 30% σε σχέση με την ετήσια ζήτηση της Γερμανίας, που σήμερα κυμαίνεται στα 70 bcm.
Η γερμανική βιομηχανική κατανάλωση έχει μειωθεί περισσότερο από 20% τα τελευταία δύο χρόνια σε σύγκριση με τον μέσο όρο της περιόδου 2017-2021, εγείροντας φόβους ότι η νέα ικανότητα επαναεριοποίησης LNG που αναπτύσσεται σήμερα θα “αχρηστευθεί” μέσα σε λίγα χρόνια.
Η χώρα έχει ήδη έχει δυναμικότητα επαναεριοποίησης 18 bcm/έτος και σχεδιάζει να φτάσει τα 55 bcm τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, ο Kehler είναι πεπεισμένος ότι η νέα χωρητικότητα, συμπεριλαμβανομένων των χερσαίων τερματικών σταθμών της Γερμανίας, θα πρέπει να κατασκευαστεί ανεξάρτητα από τις προοπτικές ζήτησης. Όπως είπε στο ICIS, το ποσοστό χρήσης των τερματικών που έχουν τεθεί σε λειτουργία είναι ήδη υψηλότερο από το μέσο όρο του 20-30%, που είναι το σημείο αναφοράς για “ώριμες” αγορές τερματικών σταθμών όπως η Ιαπωνία ή η Νότια Κορέα. Όπως τονίζει, η ΕΕ πρέπει να ακολουθήσει παρόμοια προσέγγιση, εστιάζοντας στη σημασία της ασφάλειας του εφοδιασμού αντί να ανησυχεί για τα περιουσιακά στοιχεία που πιθανόν να πέσουν σε αχρηστία.
Το γερμανικό “τέλος ουδετερότητας” στην αποθήκευση αερίου
Επέμεινε επίσης ότι τα κράτη-μέλη της ΕΕ θα πρέπει να συνεργαστούν πιο στενά και να μείνουν πιστά στην αρχή της αλληλεγγύης.
Η Zukunft Gas κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τη Eurogas, που αντιπροσωπεύει μια σειρα από εταιρείες και ενώσεις του κλάδου του φυσικού αερίου σε όλη την Ευρώπη, και εκφράζει και εκείνη τη διαφωνία της με την απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να επιβάλει τέλος ουδετερότητας ώστε να ανακτήσει το κόστος του ακριβού αερίου όσον αφορά την αποθήκευση για το 2022. «[…] δεν είμαστε ικανοποιημένοι που βλέπουμε κατακερματισμό της αγοράς σχετικά με αυτό. Αυτή η συμπεριφορά θα μπορούσε να εξαπλωθεί και σε άλλες χώρες της ΕΕ και να σταματήσει την περαιτέρω ενοποίηση των αγορών φυσικού αερίου».
Ο φόρος, που σήμερα βρίσκεται στα 1,86 ευρώ/MWh, έχει κάνει πιο ακριβές τις εξαγωγές από τη Γερμανία προς τις γειτονικές χώρες της ΕΕ, εμποδίζοντας τις περίκλειστες χώρες, όπως η Αυστρία και η Τσεχία, να εξασφαλίσουν όγκους από τη Δυτική Ευρώπη και να διαφοροποιηθούν από τις ρωσικές εισαγωγές. Ο Kehler πιστεύει ότι υπάρχουν και άλλες επιλογές που θα μπορούσαν να εξεταστούν, αλλά υπογραμμίζει ότι το ερώτημα είναι πόσα θα δεχτούν οι πολιτικοί να πληρώσουν οι Γερμανοί ψηφοφόροι για το φυσικό αέριο.