Καθώς έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την έκρηξη ενός πολέμου που, σύμφωνα με τον αρχικό ρωσικό σχεδιασμό, θα διαρκούσε μερικές εβδομάδες, αναλυτές βρίσκουν ερείσματα να συμπεράνουν πως ενδεχομένως ο Βλαντιμίρ Πούτιν χτίζει τη βάση για μια πολυετή σύγκρουση. Άλλωστε πρόσφατα, ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος

χαρακτήρισε τον πόλεμο «υπαρξιακή μάχη για την επιβίωση της Ρωσίας». Είπε συγκεκριμένα: «Για εμάς, αυτό δεν είναι ένα γεωπολιτικό καθήκον, αλλά ένα καθήκον επιβίωσης του ρωσικού κράτους και δημιουργίας συνθηκών για τη μελλοντική ανάπτυξη της χώρας και των παιδιών μας». Ίσως λοιπόν να έχουν δίκιο παρατηρητές που μιλούν για έναν «πόλεμο χωρίς τέλος» του Πούτιν με τη Δύση.

«Ο Πούτιν ουσιαστικά έχει σταματήσει να μιλά για συγκεκριμένους στόχους του πολέμου. Δεν διαθέτει καν όραμα για το πώς μπορεί να μοιάζει μια μελλοντική νίκη. Ο πόλεμος δεν έχει ξεκάθαρη αρχή ούτε προβλέψιμο τέλος», ανέφερε χαρακτηριστικά πολιτικός αναλυτής στη Μόσχα. Επεσήμανε ότι στο πλαίσιο ομιλίας του Ρώσου προέδρου το καλυμμένο μήνυμα προς τον λαό, ήταν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν θα τελειώσει σύντομα και ότι οι Ρώσοι πρέπει να μάθουν να ζουν με αυτόν.

Από την άλλη πλευρά, δυτικοί αξιωματούχοι βλέπουν με απογοήτευση ότι ο Ρώσος ηγέτης εντείνει τον πόλεμό του και αφήνει λίγα περιθώρια για υποχώρηση. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε δυτικός διπλωμάτης στη Μόσχα, ο πρόεδρος Πούτιν προετοιμάζει το ρωσικό κοινό για «πόλεμο που δεν θα τελειώσει ποτέ». Πρόσθεσε ακόμη πως δεν είναι ξεκάθαρο αν ο Πούτιν θα μπορούσε να δεχτεί μια ήττα στη σύγκρουση. Καθώς και ότι παρά τις μεγάλες απώλειες και τις οπισθοδρομήσεις του περασμένου έτους, ο Ρώσος πρόεδρος δεν μοιάζει διατεθειμένος να αναθεωρήσει.

Το παρελθόν του Ρώσου προέδρου στην KGB άλλωστε δικαιολογεί άτομο εκπαιδευμένο να κυνηγά σταθερά τους στόχους του, αντί να τους επαναξιολογεί και να προσαρμόζεται αναλόγως.

Δεν είναι τυχαίο πως σχολιαστές συγκρίνουν συχνά τον Βλαντιμίρ Πούτιν με ιστορικές προσωπικότητες, κάποτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο αμφιλεγόμενες. Μεταξύ αυτών εκείνη του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, αφού ο Ρώσος πρόεδρος πιστεύει απόλυτα αυτό που πρώτος είχε πει ο Γάλλος στρατηγός, ότι «τρία πράγματα δεν κάνεις στην πολιτική: δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς και δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου».

Όπως φαίνεται ωστόσο, οι Ρώσοι δεν δείχνουν πεπεισμένοι για την αναγκαιότητα αυτού του πολέμου και ρωτούν όλο και πιο ανοιχτά, γιατί πρέπει να συνεχιστεί, αν το τίμημα είναι οι ζωές τους, η οικονομία και το μέλλον της ίδιας της χώρας τους.
«Είναι ευκολότερο να αποφεύγεις να μιλάς για τις πολεμικές προσπάθειες  όταν ο στρατός δεν κερδίζει έδαφος, αλλά η υποχώρηση απλά δεν αποτελεί επιλογή για τον Πούτιν, που την ταυτίζει με την ήττα», σύμφωνα με τον Βλαντιμίρ Γκέλντμαν, καθηγητή ρωσικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, ο οποίος δέχεται την εξήγηση για το πρακτορικό παρελθόν του Ρώσου προέδρου, χωρίς όμως να την υιοθετεί στον απόλυτο βαθμό.

Αν ισχύουν οι πληροφορίες των Αμερικανών, όπως τις μεταφέρει στη βρετανική εφημερίδα Guardian ειδικός σε στρατιωτικά ζητήματα, ότι μόνο το 10% των ρωσικών δυνάμεων είναι εκπαιδευμένο για κατά μέτωπο επιθέσεις, γι’ αυτό και δεν μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα του πολέμου υπέρ τους, δεν προκαλεί έκπληξη η πρόθεση του Ρώσου υπουργού Άμυνας, Σεργκέι Σοϊγκού, να αυξήσει τις ένοπλες δυνάμεις από 1.15 εκατ. άτομα σε 1.5 εκατ. άτομα.

Για τον Αντρέι Κολέσνικοφ από τη δεξαμενή σκέψης Carnegie Endowment, ο Πούτιν έχει πάντως πετύχει ήδη μια σημαντική νίκη. Κι αυτή είναι ότι παρά τον αυξανόμενο αριθμό των Ρώσων που τον αμφισβητεί, η πλειοψηφία τους, όπως αποδεικνύουν όλες οι σχετικές δημοσκοπήσεις έχει αποδεχτεί πλήρως πως αυτός ο πόλεμος δεν θα φύγει ποτέ από τη ζωή τους.

Τακτικά ρωσικά πυρηνικά σε λευκορωσικό έδαφος

Εν τω μεταξύ, η Ρωσία ετοιμάζεται να τοποθετήσει τακτικά πυρηνικά όπλα κοντά στα σύνορα της Λευκορωσίας με το NATO, σύμφωνα με δηλώσεις του πρεσβευτή της χώρας στο Μινσκ.

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν διεμήνυσε αρχικά την 26η Μαρτίου πως θα αναπτυχθούν ρωσικά τακτικά πυρηνικά όπλα στο έδαφος της γειτονικής και συμμαχικής χώρας, 13 μήνες μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, ανακοίνωση που χαρακτηρίστηκε σαφές μήνυμα με αποδέκτη τη Δύση.

Οι δύο σλαβικές γειτονικές χώρες έχουν υπογράψει συμφωνία «ένωσης» και διεξάγουν διαπραγματεύσεις επί χρόνια για την περαιτέρω ολοκλήρωσή της. Η διαδικασία επιταχύνθηκε αφότου το Μινσκ αποφάσισε να επιτρέψει στη Μόσχα να χρησιμοποιήσει το λευκορωσικό έδαφος όταν εξαπέλυσε την επίθεση εναντίον της Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2022. Αν και δεν έχουν δοθεί λεπτομέρειες για τις τοποθεσίες όπου θα αναπτυχθούν πυρηνικά όπλα, στο δυτικό τμήμα της χώρας, επιβεβαιώθηκε ότι θα έχει ολοκληρωθεί η εγκατάσταση αποθήκευσής τους ως την 1η Ιουλίου.

Σημειώνεται ότι η Λευκορωσία συνορεύει προς βορρά με τη Λιθουανία και τη Λετονία και προς δυσμάς με την Πολωνία, δηλαδή με τρία κράτη μέλη της ανατολικής πτέρυγας του NATO, που ενισχύθηκαν, με την ανάπτυξη επιπλέον στρατευμάτων και υλικού, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Οι ΗΠΑ και άλλοι σύμμαχοι του Κιέβου έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στην ανάπτυξη ρωσικών τακτικών πυρηνικών όπλων στο λευκορωσικό έδαφος ενώ ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν χαρακτήρισε «ανησυχητική» μια τέτοια προοπτική.