Την Ιαπωνία επισκέπτεται σήμερα ο Έλληνας πρωθυπουργός και η απορία παραμένει : τι προσδοκά ο Κυρ. Μητσοτάκης από την σπουδαία αυτή χώρα και τρίτη οικονομία του πλανήτη; Το τεράστιο εμπορικό έλλειμμα που έχει η Ελλάδα με την Ιαπωνία, από τις εισαγωγές κεφαλαιουχικών αγαθών (κυρίως ναυπηγήσεις πλοίων από Έλληνες εφοπλιστές στα Ιαπωνικά ναυπηγεία) κι’ από τα εισαγόμενα διαρκή καταναλωτικά όπως αυτοκίνητα

και ηλεκτρονικές συσκευές, δεν θα μπορούσε ν’ αντισταθμισθεί με τα σημαντικά περιθώρια που έχουν οι εισαγωγές στην Ιαπωνία τροφίμων και ποτών ύψους 70 δις.$, όση καλή προσπάθεια και αν καταβληθεί από τους Έλληνες οινοποιούς , ελαιοπαραγωγούς και εύγευστων τροφίμων.

Η Ιαπωνία είναι πολύ μακριά , έχει την ιδική της διατροφική κουλτούρα και κυρίως υψηλές ποιοτικές απαιτήσεις. Οι ναυπηγήσεις είναι χρηματοδοτικώς αυτοδύναμες και η αυτοκινητοβιομηχανία , που κάποτε προσεφέρετο για εγκατάσταση στην Ελλάδα , θα συναντήσει την εχθρότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τι απομένει για την έστω μερική ισοσκέλιση των μεταξύ των δύο χωρών συναλλαγών; Ο Τουρισμός. Η Ιαπωνία μ’ ένα πληθυσμό 130 εκατομμυρίων ατόμων, σκληρώς εργαζομένων , με ηλικιωμένους στο 27% του συνόλου και με προσδόκιμη ζωή άνω των  82 ετών, θα μπορούσε να προσφέρει επιπρόσθετη  εκλεκτή Τουριστική πελατεία – όχι σακιδίων. Οι αφίξεις από την Ιαπωνία μπορούν εύκολα να διπλασιασθούν. Αυτό που χρειάζεται ο Ελληνικός Τουρισμός είναι μία απευθείας αεροπορική σύνδεση του Τόκυο με την Αθήνα , ειδικευμένα στην απαιτητική Ιαπωνική πελατεία ξενοδοχεία και ενδυνάμωση των πολιτιστικών σχέσεων μ ’ένα λαό που είναι α-πολιτικός,  ά-θρησκος (60%) και βαθειά ειρηνικός, μετά τα όσα υπέστη κατά τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο.

Στο κάτω της γραφής, δεν βλέπω τον λόγο της μαζικής μεταβάσεως των Ιαπώνων τουριστών στην Αυστραλία κι’ όχι στην Ελλάδα. Επίσης, θα έβλεπα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον εάν η Ιαπωνία ανελάμβανε την χρηματοδότηση και κατασκευή ενός πυρηνικού εργοστασίου , προηγμένης τεχνολογίας και ασφαλείας  στην Ελλάδα .Διότι μετά απ’ αυτήν, η Ελλάς  είναι η δευτέρα πιο σεισμογενής χώρα του κόσμου κι’ οι ευαισθησίες της Ελληνικής κοινής γνώμης δικαιολογημένες αλλ’ απληροφόρητες για την ασφάλεια των σημερινών πυρηνικών αντιδραστήρων, δομικώς κι… εθνικώς.

 Όταν η Τουρκία κατασκευάζει πυρηνικό εργοστάσιο 1000 ΜW στα παράλια της Μεσογείου θαλάσσης με Ρωσική τεχνολογία (χωρίς τις κυρώσεις του κ. Μπλίνκεν) η Ελλάς δεν πρέπει να μείνει πίσω. Η Ιαπωνική τεχνολογία είναι προηγμένη και η περίσσεια εξαγώγιμων κεφαλαίων επιτρέπει την άνετη χρηματοδότηση και ομαλή κατασκευή του ατομικού εργοστασίου , εί δυνατόν στην Θράκη , για την προσέλκυση εργαζομένων στην περιοχή αυτή , που πάσχει από αποβιομηχάνιση. Στοχευμένη μία διακρατική συμφωνία μεταξύ Ιαπωνίας και Ελλάδος θα ήταν απαραίτητη.

Άνευ πυρηνικής ενέργειας , δεν επιτυγχάνεται αμοιβαία στρατηγική αποτροπή με τους πασάδες της Αγκύρας ούτε επάρκεια φθηνού ηλεκτρικού ρεύματος για τον Έλληνα καταναλωτή, που υποφέρει από τις ανατιμήσεις του ηλεκτρισμού - εδώ που έχουν φθάσει από την αβελτηρία των «αρμοδίων».