Δεν πρόκειται κανείς να τους αλλάξει. Απλώς κάποιοι απορούν και άλλοι συντάσσονται με ενθουσιασμό μαζί τους. Συνέπεσε στις τελευταίες εκλογές των ΗΠΑ να αναδειχθεί πρόεδρος της μεγάλης αυτής χώρας ο Δημοκρατικός Τζο Μπάιντεν, γηραιός, ασθενικός, βραδύς. Σφοδρότατη η επιθυμία του ωστόσο να αφήσει ανεξίτηλο ίχνος στην Ιστορία, απομακρύνοντας τον Ρώσο ομόλογό του Πούτιν από την εξουσία παντί τρόπω με στόχο απώτερο την περαιτέρω συρρίκνωση της Ρωσίας. Μέχρι στιγμής δεν τα κατάφερε. Πάνω από πέντε μήνες η Ουκρανία σπαράσσεται από πόλεμο οικτρό. Οι κυρώσεις πλήττουν πρωτίστως την Ευρώπη αλλά και τις ΗΠΑ. Ο κ. Πούτιν αμετακίνητος άρχων του Κρεμλίνου και η Ε.Ε. σε φάση ολικής αποδιοργανώσεως. Αλλά δεν είναι μόνο ο κ. Μπάιντεν. Είναι και η κ. Νάνσι Πελόζι, η «Μεγάλη Κυρία» του Κογκρέσου –η ορκισμένη πολέμιος της Κίνας στη διεθνή σκηνή του τέως προέδρου Ντόναλντ Τραμπ–, που προσγειώθηκε προχθές στην Ταϊβάν συνοδευόμενη από πέντε μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, αψηφώντας τις προειδοποιήσεις του Πεκίνου.
Είναι στη φύση της κ. Πελόζι να ενεργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ηταν η κ. Πελόζι που ξεδίπλωσε ένα πανό το 1991 στην πλατεία Τιενανμέν του Πεκίνου για να τιμήσει τη μνήμη των φονευθέντων διαδηλωτών δύο χρόνια νωρίτερα, και εξεδιώχθη φυσικά κακήν κακώς από την Κίνα.
Μετ’ επιτάσεως κυκλοφορούν πληροφορίες ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν συμφωνούσε με την επίσκεψη της κ. Πελόζι στην Ταϊβάν. Παντελώς αδιάφορο. Στην εποχή της γενικής ασυναρτησίας τα πάντα είναι πιθανά. Αμερικανική εξωτερική πολιτική είχε διαμορφώσει ο Χένρι Κίσινγκερ επί της προεδρίας του Ρίτσαρντ Νίξον, που μετά την ορκωμοσία του επισκέφθηκε τη Μόσχα και υπέγραψε τη συμφωνία για μείωση των πυρηνικών εξοπλισμών. Και στη συνέχεια αποκατέστησε τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα για να απομονώσει τη Σοβιετική Ενωση. Σήμερα ζούμε στην εποχή των αυτοσχεδιασμών των Δημοκρατικών, ενώ τελούμε εν αναμονή του «κινεζικού μαρτυρίου».