στη Λιβύη και ν’ αποκαταστήσει την ροή του πετρελαίου στα λιμάνια της προς εξαγωγή. Εν τούτοις, η διακοπή της παραγωγής πετρελαίου συνεχίζεται και επιτείνεται, μαζί με τις εχθροπραξίες μεταξύ μισθοφόρων, που βεβαίως δεν σταμάτησαν ποτέ στην Λιβύη. -Τότε γιατί έπεσαν οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου αφού από τον εφοδιασμό της αγοράς αφαιρείται σχεδόν ένα εκατομμύρια πετρελαίου ημερησίως;
Σε άλλες εποχές, οπόταν κυριαρχούσε το καρτέλ πετρελαίου του ΟΠΕΚ, αρκούσε μια ελαφριά διαταραχή μεταξύ προσφοράς και ζητήσεως, για να εκτοξευθούν οι τιμές 5-10% μέσα σε μία ημέρα.
Τώρα, αν κι’ η διαμάχη για την Λιβύη διαρκεί εννέα χρόνια , αρνουμένη να ειρηνεύσει , οι τιμές του αργού δεν ξεπέρασαν τα 60 δολάρια το βαρέλι το τελευταίο διάστημα.
Οι καιροί έχουν αλλάξει. Η ισορροπία της διεθνούς αγοράς υδρογονανθράκων (Υ/Θ) δεν εξαρτάται πλέον από ένα μυστικοσυμβούλιο κερδοσκόπων αλλά από την ταχύτητα αναπληρώσεως των αποθεμάτων της αγοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Κάποτε, η αναπλήρωση της προσφοράς Υ/Θ από την αύξηση της παραγωγής της Σαουδικής Αραβίας και της Ρωσσίας – η πρώτη ο μεγαλύτερος παραγωγός, η δευτέρα εξαγωγής αργού – εχρειάζετο από εβδομάδες μέχρι μήνες.
Σήμερα, χάρις στην επινοητικότητα του Τζώρτζ Μίτσελ , Ελληνικής καταγωγής, αρκεί ένα μήνυμα στο Τέξας και αυξάνει η έγχυση νερού και χημικών στα σχιστολιθικά πετρώματα της Αμερικής, για να καλυφθή η τυχόν έλλειψις της αγοράς σε Υ/Θ και να επανέλθουν οι τιμές σε «φυσιολογικά» επίπεδα, ανεξαρτήτως τι κάνει ο Χάφταρ, ο Ερντογκάν και οι άλλοι ταραξίες.
Ενδεικτικό της εξομαλύνσεως της αγοράς Υ/Θ είναι η διάρρηξις της σχέσεως των τιμών αργού και διεθνών επιτοκίων. Στο παρελθόν, αρκούσε μια εμπλοκή στην Μέση Ανατολή ή στην Βενεζουέλα για ν’ ανέβουν τα επιτόκια, αφού οι εταιρίες εχρειάζοντο πρόσθετα κεφάλαια για να αντλήσουν από ακριβές ή νέες πετρελαιοπηγές. Τώρα, τα επιτόκια παραμένουν ακίνητα στα χαμηλά τους επίπεδα και λησμόνησαν την
ταραγμένη αγορά του μαύρου χρυσού.
Οι μόνοι που δεν το πήραν χαμπάρι ακόμη είναι νεουσαλτανίσκοι της Αγκύρας και οι φύλαρχοι της Σαχάρας, που νόμισαν ότι θα πιάσουν στον ύπνο την διεθνή αγορά ενεργείας και θα υπαγορεύσουν τους όρους τους. Οι αγορές, ως οι μακρινοί Γαλαξίες, συνεχώς απομακρύνονται από το κέντρο και τις καταστάσεις εκβιασμού – είτε πρόκειται περί πετρελαίου, αδαμάντων χρυσού ή μαύρων οπών.
Όσον αφορά στο «τσίρκο του Βερολίνου», όπως θα μείνει στην ιστορία η τελευταία «περφόρμανς» της γηραιάς φράου Μέρκελ, η πιο αντιπροσωπευτική περιγραφή των διαδραματισθέντων το Σαββατοκύριακο στην Γερμανική πρωτεύουσα, είναι του Bobby Ghosh στο σημερινό «Μπλούμπεργκ», υπό των τίτλο «η συμφωνία για την Λιβύη είναι παζάρι τζέντελμαν μεταξύ μασκαράδων».
-Πάλι καλά, που το απέφυγε ο Κυριάκος.