Οι λονδρέζικοι Times αυτό εκτιμούν, υπολογίζοντας ότι τελικά θα μετρήσει ο λειαντικός παράγων χρήμα: αυτό είναι που θα εξομαλύνει τις αντιθέσεις στην περιοχή λύνοντας το μεγάλο οικονομικό πρόβλημα του Λιβάνου (ο οποίος τώρα δεν μπορεί καν να ηλεκτροδοτήσει συνεχώς τα εδάφη του μέσα στο 24ωρο) και δίνοντας δουλειές στους προλεταρίους που επανδρώνουν τη σιιτική/φιλοϊρανική οργάνωση Χεζμπολάχ (η οποία «κάνει κουμάντο» στη Βηρυτό).
Δεν είναι υπερφίαλη εκτίμηση, αν στην εξίσωση προστεθεί και το στοιχείο του αμερικανικού παράγοντα ο οποίος θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να κρατήσει στο περιθώριο των ενεργειακών εξελίξεων τη Ρωσία.
Οι Ρώσοι εκτός νυμφώνος
Ο Αμερικανός δεν θέλει τον Ρώσο στην Ευρώπη έτσι και αλλιώς, αφού φοβάται την εξάρτηση της Γερμανίας από το «κακόβουλο» ρωσικό φυσικό αέριο, και προς τούτο ευνοεί τη μεταφορά ενεργειακών πόρων από τη Μέση Ανατολή προς την ΕΕ.
Ακριβώς για αυτόν τον λόγο ο ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο «ευλόγησε» την τριμερή του περασμένου Μαρτίου στα Ιεροσόλυμα (Ισραήλ – Κύπρος – Ελλάδα) και τον αγωγό φυσικού αερίου East Med, όπως είχε κάνει και με τη Συμφωνία των Πρεσπών τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους όταν ο ημέτερος ΥΠΕΞ Γιώργος Κατρούγκαλος τον είχε επισκεφθεί την Ουάσιγκτον (χαρακτηριστικά ο Πομπέο είχε πει ότι η ΣτΠ περιορίζει την «κακόβουλη ρωσική επιρροή»).
Μείζων γεωπολιτική ανατροπή
Οι συνομιλίες Ισραήλ – Λιβάνου, στο πλαίσιο του ΟΗΕ, είναι δρομολογημένες από τους Αμερικανούς με τη σύμφωνη γνώμη της Χεζμπολάχ (με το «πάσο» της Χεζμπολάχ, αν προτιμάτε). Στόχος είναι η επίτευξη κάποιας συμφωνίας η οποία θα εξυπηρετεί όλους με τον προαναφερθέντα τρόπο.
Βεβαίως η Μέση Ανατολή έχει ένα ενδιαφέρον παρελθόν το οποίο πρέπει να θυμόμαστε: οι συμπεφωνημένες συνθήκες δεν έφεραν ποτέ ειρήνευση... Ομως, αν επιτευχθεί συμφωνία περί τα υποθαλάσσια ενεργειακά αποθέματα, τότε θα καταλυθεί η άρνηση αναγνωρίσεως του Ισραήλ και η άρνηση συνεργασίας μαζί του – θα πρόκειται για μία άνευ προηγουμένου γεωπολιτική ανατροπή.
Χάρτης των Times στον οποίο φαίνεται το επίμαχο οικόπεδο 9 στη θαλάσσια περιοχή που διεκδικούν Ισραήλ και Λίβανος. Στον μικρότερο χάρτη φαίνεται ο αγωγός Nord Stream που καταλήγει στη Γερμανία από τη Ρωσία.
Το Ισραήλ έχει αποδεχθεί τις συνομιλίες υπό την ομπρέλα του ΟΗΕ και με τη διαμεσολάβηση των ΗΠΑ. Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, δήλωσε ότι «εμπιστεύτηκε» την κυβέρνηση του Λιβάνου επί του θέματος και έδωσε την έγκρισή του. (Σημειωτέον ότι η Χεζμπολάχ εκπροσωπείται στην κυβέρνηση του Λιβάνου.) Από όλα αυτά συνάγεται ότι βρισκόμαστε στο σημείο κατά το οποίο οι συνομιλίες των δύο παραδοσιακών εχθρών αντιμετωπίζονται όχι ως πολιτικό ζήτημα -ή εθνικό έστω-, αλλά ως τεχνικό.
Δεν είναι βέβαιο το μέγεθος των αποθεμάτων φυσικού αερίου κάτω από τον βυθό της Ανατολικής Μεσογείου, λένε οι Times. Ωστόσο η κυβέρνηση των ΗΠΑ ποντάρει στην ενεργειακή παράμετρο για να περιορίσει την επιρροή της Ρωσίας στον ευρωπαϊκό και μεσανατολικό χώρο. Αυτό είναι για τους Αμερικανούς το μείζον.
(protagon.gr)