Τα δεδομένα του Κυπριακού έχουν μετεξελιχθεί σε
προαπαιτούμενα του φυσικού αερίου. Κι αυτό γιατί, όσο κι αν κατέληξε σε ναυάγιο
το Κραν-Μοντάνα, κάτι έμεινε πίσω ως δεδομένο. Μια πρόοδος που φέρει την
επωνυμία «πλαίσιο Γκουτιέρες» και που είναι η βάση πάνω στην οποία θα
συνεχιστούν οι συνομιλίες, αν και εφόσον. Ωστόσο, στο πλαίσιο Γκουτιέρες που
και αυτό η τ/κ πλευρά είναι 50-50 αν το θέλει πια, ενώ η Τουρκία τουλάχιστον
στην αρχή το αποκήρυξε εντελώς, δεν γίνονται αναφορές για τη διαχείριση του φυσικού
αερίου στην Κύπρο. Εδαφικό, περιουσιακό, ασφάλεια, στρατεύματα, αποτελεσματική
συμμετοχή, ενυπάρχουν εκεί. Μετά που προχώρησαν οι έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ
και ειδικά όταν προέκυψαν νούμερα, η Τουρκία μεταφέρθηκε στο 2011 και
επαναλαμβάνει όσα έλεγε και τότε για το κοίτασμα «Αφροδίτη».
Η διαδικασία κλιμακώθηκε, και τα επιχειρήματα «ωρίμασαν»
έκτοτε μέχρι και σήμερα οπότε τα δικαιώματα των Τ/κ στο φυσικό έχουν κολλήσει
πάνω στο Κυπριακό από την πλευρά της Τουρκίας, σε ακόμη μια πακετοποίηση
θεμάτων που οδηγεί στην αμέσως επόμενη, τη συνολική, ως τελικό στόχο. Και έτσι
θα πορευτούμε για την επόμενη διάσκεψη, με την Τουρκία να τα θέλει όλα τα
θέματα ανοιχτά, σε έναν άξονα, με ελάχιστα να είναι έτοιμη να δώσει,
περισσότερα να πάρει, εφόσον δεν υπάρχει νοήμων διπλωμάτης που να πιστεύει πως
κόπτεται για τα δικαιώματα των Τ/κ στο φυσικό αέριο. Οπότε, η Τουρκία από
εισβολέας στην Κύπρο θέλει να γίνει συνδιαχειριστής, με νέους όρους που θα την
καθιστούν «παίχτη» σε μια περιοχή της Μεσογείου που δεν έχει παρουσία, ανάμεσα
σε χώρες όπως η Αίγυπτος, ο Λίβανος, το Ισραήλ και τις άλλες με τις οποίες η
Κύπρος συνεργάζεται.
Με ποιο όφελος; Πιθανότατα να περάσει ο αγωγός προς την
Ε.Ε., του κυπριακού αερίου, μέσα από την Τουρκία που και η ίδια με τη σειρά της
θα τα βρει κατόπιν στο θέμα με τη Ρωσία εφόσον κανείς δεν θα θέλει, αν φτάσουμε
ως εκεί, να εκείνος ο διεθνής παράγοντας που θα πει «όχι» σε μια λύση του
Κυπριακού υπό αυτές τις περιστάσεις. Με τον τρόπο αυτό, έχει μείνει μεθοδευμένα
πίσω η σύγκλιση Χριστόφια-Ταλάτ που πλέον δεν είναι συμφέρουσα, εφόσον
προσδιορίζει και ορίζει τα του αερίου σε επίπεδο ομοσπονδίας, χωρίς να
συμπεριλαμβάνεται η Τουρκία στην εξίσωση. Και έτσι, με τον γ.γ. των Η.Ε. να
ετοιμάζεται για την επόμενη κίνηση, το δίλημμα που θα παρουσιαστεί μπροστά μας
για το Κυπριακό δεν θα αφορά καμία από τις εσωτερικές πτυχές.
Σε αυτές, η λύση θα βρεθεί. Το δίλημμα θα αφορά τις
εγγυήσεις και την ασφάλεια σε συνάρτηση με τα του φυσικού αερίου εφόσον αυτό
είναι πια που θέλει η Τουρκία για να εδραιώσει την παρουσία της, πολλαπλώς,
στην Κύπρο. Και δεν ξεκίνησε τώρα, είπαμε, αλλά το 2011. Το ζήτημα είναι πώς
αντιμετωπίστηκε ως σήμερα αυτή η γραμμή της Τουρκίας και πώς θα αντιμετωπιστεί
όταν φτάσουμε και πάλι σε κάποιο σαλόνι της Γενεύης να μιλάμε για το μέλλον μας.
Θα θεωρήσουμε και εμείς, χάριν διαλόγου, πως η σύγκλιση Χριστόφια-Ταλάτ δεν
υπάρχει και θα ανοίξουμε τον διάλογο επί του θέματος; Μπορεί να είναι τέτοιες
οι πιέσεις, εφόσον διπλωματικά ημερολογιακά δεν μπορεί απλώς να
επαναλαμβάνονται διασκέψεις για το Κυπριακό χωρίς αποτέλεσμα, που να
αναγκαστούμε να το κάνουμε και αυτό. Ωστόσο, η πλευρά μας θεωρεί το θέμα
συμφωνημένο και άρα λήξαν. Ωστόσο, επειδή τα συμφέροντα όπως αντιλαμβάνεστε
είναι και πολλά και πολύχρωμα από πλευράς σημαιών, το βέβαιο είναι πως θα γίνει
συζήτηση επί του αερίου και εκείνη αν και μιλάμε για κάτι... φυσικό, μόνο
φυσιολογική δεν αναμένω να είναι.
Στην οποία ρόλο θα έχει και η Ε.Ε. Ευρωπαϊκή ΑΟΖ άλλωστε από
τη μία και από την άλλη θέλει και απεξάρτηση από τη Ρωσία στο μέτρο του
δυνατού, ενώ μελλοντικά έσοδα θα χρηματοδοτήσουν και τη λύση, οπότε μιλάμε για
μια δύσκολη εξίσωση και θα πρέπει να έχουμε σκεφτεί από τώρα την κάθε
λεπτομέρεια...
(Πηγή: «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» Κύπρου)