Σχόλιο

Όνειρο Θερινής Νυκτός η Απεξάρτηση Από το Ρωσικό Φυσικό Αέριο

Όνειρο Θερινής Νυκτός η Απεξάρτηση Από το Ρωσικό Φυσικό Αέριο

Είναι πολύ λογικό, εν μέσω των συνεχιζόμενων πολεμικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία και των ήδη ορατών αρνητικών επιπτώσεων στην ευρωπαϊκή οικονομία, κυρίως ως αποτέλεσμα των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, το προεδρείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τελεί υπό καθεστώς απόλυτου πανικού και σύγχυσης. Αυτή η σύγχυση ήτο εμφανέστατη στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε το πρεζίντιουμ στο Στρασβούργο την περασμένη Τρίτη (8/3) για να αναγγείλει το πακέτο μέτρων που προτίθεται να λάβει - και προφανώς εγκρίθηκαν κατά την τελευταία συνάντηση κορυφής του Συμβουλίου εχθές στις Βερσαλλίες- για την αντιμετώπιση της τρέχουσας ενεργειακής κρίσης

Ο Παράλληλος Πόλεμος της Ενέργειας

Ο Παράλληλος Πόλεμος της Ενέργειας

 Ενώ στην Ουκρανία, μετά την Ρωσική εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου, βρέχει οβίδες και ρουκέτες κατά πολεμικών και πολιτικών στόχων αδιακρίτως με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, ευρίσκεται σε εξέλιξη ένας παράλληλος πόλεμος με επίκεντρο την ενέργεια. Είναι από τους μεγαλύτερους, αν όχι ο μεγαλύτερος, της μεταπολεμικής περιόδου. Ο πόλεμος συνίσταται στην απότομη και σημαντική αύξηση των τιμών όλων ανεξαιρέτως των ενεργειακών καύσιμων και το σοβαρό πλήγμα που αυτές επιφέρουν στην Ευρωπαϊκή οικονομία και όχι μόνο. Προφανώς πρόκειται περί ενός ασύμμετρου πολέμου κατά της Δύσης, παραλλήλου με αυτού που διεξάγεται σήμερα στην Ουκρανία, και όχι μιας απλής παρενέργειας της Ρωσικής εισβολής. Αναλυτές εκτιμούν ότι οι απώλειες στο ΑΕΠ της ευρωζώνης το 2022 θα φθάσουν τη μια μονάδα ενώ στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας ενδέχεται να υπερβεί τις 

Κακό Προηγούμενον

Κακό Προηγούμενον

Η εισβολή και κατοχή της Κυπριακής δημοκρατίας υπό της Τουρκίας και ο ακήρυκτος πόλεμος της εναντίον της Ελλάδος είναι γεγονότα προγενέστερα της επεμβάσεως της Ρωσσίας στην Ουκρανία , της οποίας εάν μείνει αναπάντητος υπό της Δύσεως θ’ αποτελέσει...παράδειγμα για τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν νέων τετελεσμένων στην Κύπρο (πχ. κατάληψις της Αμμοχώστου) και προπαρασκευής επιθέσεως κατά της Ελλάδος , με προπαγάνδα, υβριδικά πόλεμο ακόμη και απόβαση σ’ Ελληνικό νησί (πχ. Λήμνο, Ρόδο, Οινούσεως). Δια τον λόγον αυτό, η Ουκρανική υπόθεση αφορά άμεσα και την Ελλάδα. Άλλωστε το γεγονός ότι η Τουρκία έμεινε άνευ κυρώσεων για το Πογκρόμ των Ελληνορθοδόξων της Κωνσταντινουπόλεως το 1955 και την εκδίωξη των Ελληνοκυπρίων από τις από 4.000 ετών εστίες των, στη βόρεια Κύπρο δεν είναι άσχετο από την Ρωσική εισβολή στο Ντονμπάς. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες της Τουρκικής αυθαιρεσίας με εκείνην της Ρωσίας στην Ουκρανία: Η δήθεν προϊστορία των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων της Τουρκίας στην Κύπρο - αν και είχε παραιτηθεί αυτών με το άρθρο 20 της Συνθήκης της Λωζάννης στις 24 Ιουλίου 1923(*) όπως και της Ρωσίας επί Τσαρικού αλλά και Σοβιετικού καθεστώτος στο Κίεβο. Η επίκλησις της προστασίας των Ρωσικής καταγωγής αυτονομιστών

Ξυπνητήρι

Ξυπνητήρι

Προτού διαβάσεις εμβριθείς αναλύσεις… Προτού κολλήσεις στην οθόνη για να δεις σε απευθείας μετάδοση εκρήξεις, παιδιά να τρέχουν στα καταφύγια, ασθμαίνουσες δηλώσεις ηγετών και ηγετίσκων… Ρίξε μια ματιά στον χάρτη. Αρκεί για να νιώσεις το έδαφος να τρέμει κάτω από τα πόδια σου. Η Ουκρανία συνορεύει με την Πολωνία, με την Ουγγαρία, με τη Σλοβακία, χώρες - μέλη όλες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στεφανώνει τη Ρουμανία. Βρέχεται από τη Μαύρη Θάλασσα. Το Κίεβο απέχει χίλια διακόσια χιλιόμετρα από το Βερολίνο και χίλια πεντακόσια από την Αθήνα, τρεις Θεσσαλονίκες σαν να λέμε. Το Τσερνόμπιλ κείται λίγο βορειότερα. Η συμφορά στο Τσερνόμπιλ το 1986, ανάλογη της Χιροσίμα, επηρέασε με απότομη πτώση των γεννήσεων ως και τη σχετικά μακρινή Ιταλία. Σχεδόν ογδόντα χρόνια διαρκούς ειρήνης στην ήπειρό μας συνιστούσαν ιστορικό παράδοξο. Και ας τη διατάραξε ο εμφύλιος στη Γιουγκοσλαβία με ολίγη από νατοϊκούς βομβαρδισμούς. Εναν παρά κάτι αιώνα δίχως μαζικούς σκοτωμούς δεν είχε βιώσει η Ευρώπη αφότου οι χόμο σάπιενς άρχισαν να καταδιώκουν τους νεάντερταλ. Μπορεί ο Γιουβάλ Νόα Χαράρι να επισημαίνει ότι ο πρώτος οργανωμένος πόλεμος συνέβη μόλις το 11000 π.Χ. - τι σημαίνει εντούτοις «οργανωμένος»; -, παλιότερα θα αλληλοσφάζονταν ατάκτως…

Αβελτηρίες

Αβελτηρίες

Δεν υπάρχει η παραμικρά αμφιβολία ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα καταδικάσει την ανακήρυξη υπό της Ρωσίας ως ανεξαρτήτων κρατών των περιοχών Ντονέσκ και Λουγκάνσκ της ανατολικής Ουκρανίας (Ντομπάσκ) και την σημερινή καθολική εισβολή των δυνάμεων του Πούτιν στην Ουκρανία. Αυτό υπαγορεύει το εθνικό μας συμφέρον και η λογική: Να συνταχθούμε με την υπόλοιπη Ευρώπη, Ιαπωνία, Αυστραλία στην επιβολή κυρώσεων εις βάρος των Ρώσων, ιδίως εάν τα Ρωσικά τανκς εισβάλλουν στις περιοχές των αυτονομιστών του Ντομπάσκ, οπότε κι η Αμερική θα μετάσχει στην τιμωρία της Ρωσίας για την παράβαση του καταστατικού των Ηνωμένων Εθνών (διάβαζε Αντώνιο Γκουτέρες, γεν. γραμματέας του Οργανισμού) για την εισβολή και κατοχή εδάφους ανεξαρτήτου και κυριάρχου κράτους (της Ουκρανίας) μέλους των ΟΗΕ εδώ και 30 χρόνια.

Η «Μικρή» Ελλάδα με τη Μεγάλη Σκιά

Η «Μικρή» Ελλάδα με τη Μεγάλη Σκιά

Οι εκπρόσωποι της ελληνικής Πολιτείας αναφέρουν, διαχρονικά, την Ελλάδα ως «μικρή χώρα». Το άκουσα εσχάτως από τον Υπουργό μας τον Εξωτερικών, Νίκο Δένδια, στην περιβόητη εκδήλωση του νορβηγικού ινστιτούτου διεθνών σχέσεων όπου παρενέβη και ο πρέσβης της Άγκυρας στο Όσλο. Αναρωτιόμουν ανέκαθεν, γιατί οι πολιτικοί ταγοί μας εξακολουθούν να μιλούν για την «μικρή Ελλάδα»; Αποσκοπούν σε κάτι, ή είναι απλώς μια παράδοση που μας ακολουθεί από παλιά και αισθάνονται την ιερή υποχρέωση να τηρούν ευλαβικά; Ή είναι, ακόμη, κάποιου είδους μαθησιακή εθιμοτυπία στην οποία πρέπει να προσχωρήσουν εξαναγκαστικά οι Έλληνες πολίτες; Πέρα από την όποια ερμηνεία μπορεί να δώσει κανείς, η ουσία είναι το εάν τελικά είμαστε όντως μια «μικρή» χώρα. Η Ελλάδα δεν είναι μικρή. Τουναντίον είναι μια χώρα με μεγάλο ειδικό βάρος και όπως κάθε κράτος στη Γη, έχει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, δυνατά και αδύναμα σημεία.

Συμβατικοί Εξοπλισμοί, μη Συμβατικές Απειλές

Συμβατικοί Εξοπλισμοί, μη Συμβατικές Απειλές

Ολα αλλάζουν στο πεδίο των διεθνών σχέσεων. Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο. Τα εργαλεία που διαθέταμε για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής και άμυνας ίσως να έχουν ήδη σκουριάσει και να μην το ξέρουμε…Να ξεκινήσουμε από τα απλά; Εχει αλλάξει ο τρόπος που διεξάγονται οι πόλεμοι. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, οι κυβερνοεπιθέσεις και ο υβριδικός πόλεμος της «ενημέρωσης» είναι τρία νέα χαρακτηριστικά, από τα οποία μπορεί να κριθεί η έκβαση μιας αναμέτρησης. Πρόκειται για νέους παράγοντες, που απασχολούν μεγάλες και μικρές δυνάμεις παγκοσμίως. Ανατρέπουν συμβατικές ισορροπίες που θεωρούνταν δεδομένες. Αποτελούν σοβαρό πονοκέφαλο ακόμη και για χώρες με τεράστια τεχνογνωσία και σοβαρή πολεμική βιομηχανία. Η Ελλάδα κάνει, επιτέλους, πολύ σημαντικά βήματα προκειμένου να αναβαθμίσει την άμυνά της. Η ψαλίδα που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζεται δραστικά. Χρόνια και απίστευτα ζητήματα, όπως οι τορπίλες των σύγχρονων υποβρυχίων μας, βρίσκουν λύση.

Μια Yπόμνηση

Μια Yπόμνηση

Εάν υπάρχει κάτι που φαίνεται να χαρακτηρίζει τις πρωτοβουλίες του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν στη διεθνή σκηνή είναι ότι οι αποφάσεις του ανακοινώνονται δίχως προσυνεννόηση με τους συμμάχους των ΗΠΑ, οι οποίοι απλώς καλούνται να ακολουθήσουν. Μια τέτοια όμως προσέγγιση μετατρέπει τη συνεργασία μεταξύ ισοτίμων εταίρων σε σχέση υποτελείας σε μια δύναμη ηγεμονική. Θα αντιπροτείνουν

Οι Στρόφιγγες της Λογικής

Οι Στρόφιγγες της Λογικής

Υπάρχουν δύο συνομοταξίες πολιτικών και ανθρώπων της αγοράς που έχει αναδείξει η καταστροφική για τις οικονομίες και τους πολίτες/καταναλωτές, ενεργειακή κρίση των τελευταίων πολλών μηνών. Εκείνοι που ενστερνίστηκαν, ανεξαρτήτως αιτιολογίας, το αφήγημα των ημερών, ήτοι το πρασίνισμα της ενέργειας με κάθε κόστος και οι -ας τους ονομάσουμε- αιρετικοί που αποτολμούν να κινούνται ενάντια στο γενικό ρεύμα και διακονούν την πρυτάνευση της κοινής λογικής. Οι πρώτοι υπεραμύνονται των πολιτικών, των απόψεων και των θέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και επισείουν τη δαμόκλειο σπάθη της επιδείνωσης των περιβαλλοντικών συνθηκών για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα, εάν ο μη γένοιτο δεν υιοθετήσουμε την πράσινη ενέργεια, την ηλεκτροκίνηση και την εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων από το ενεργειακό μενού του μέλλοντος.  Οι δεύτεροι, αναλύουν τους λόγους και τις αιτίες που μας έχουν φέρει στο χείλος του ενεργειακού γκρεμού, επιρρίπτουν την ευθύνη για την κρίση στις πολιτικές για την Πράσινη Μετάβαση και ομνύουν στην ανάγκη συμπερίληψης, στο ενεργειακό μείγμα, όλου του εύρους των καυσίμων, πλην, ενδεχομένως, του πετρελαίου.

Στη Δίνη των ΗΠΑ

Στη Δίνη των ΗΠΑ

Την τελευταία εξαετία διατρέχει τις Ηνωμένες Πολιτείες ρεύμα διαμορφώσεως νέου πλαισίου αναφοράς, που επί του παρόντος δεν κατέληξε εις τη συγκρότηση μιας δυναμικής αφετηρίας αλλά έχει οδηγήσει στην εμφάνιση τάσεων αποδιοργανώσεως. Ο τέως πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εξέφραζε έναν πρωτόγονο δυναμισμό, έστω και αν αυτός δεν ήταν τίποτα άλλο από το ένστικτο επιβιώσεως και τελικώς επικρατήσεως του μετανάστη που είχε εγκαταλείψει τόπο καταγωγής και παραδόσεις για να εξασφαλίσει σε ένα νέο περιβάλλον την πλήρη ανάπτυξη των δυνατοτήτων του, οι οποίες ο ίδιος πίστευε πως ήταν ανεξάντλητες. Αυτό ήταν πιθανόν το νόημα του συνθήματος του κ. Τραμπ «Πρώτα η Αμερική». Επρόκειτο ίσως για ψευδαίσθηση, αλλά ήταν κίνητρο νέας αυτοεπιβεβαιώσεως, ήταν μια εκδοχή «αμερικανικού ονείρου», διαφορετικού εκείνου της δεκαετίας του ’60. 

Το Επιτελικό Κράτος...

Το Επιτελικό Κράτος...

Μια προφανής αδυναμία πάντως του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι ο συγκεντρωτισμός στο πρόσωπο του εκάστοτε Πρωθυπουργού. Ουδείς στην διοικητική πυραμίδα τολμά να λάβει απόφαση αν δεν λάβει εντολή από τα προϊστάμενα κλιμάκια. Νομίζει πως έτσι θα απαλλαγεί της ευθύνης για την απόφαση. Αποτέλεσμα είναι να γίνονται όλα με εξαιρετική βραδύτητα. Γιατί νομίζετέ, άργησαν να κινητοποιηθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις; Για ποιόν λόγο δεν ελήφθησαν προληπτικά μέτρα στην Αττική Οδό και στο υπόλοιπο δίκτυο που παρέλυσε; Μήπως έπρεπε να φθάσουν τα προβλήματα στο πρωθυπουργικό γραφείο για να ληφθεί μια απόφασις; Είναι δεδομένη

Σαθρά «Δοκάρια»

Σαθρά «Δοκάρια»

Η διαχείριση κρίσεων είναι η μεγάλη μας κατάρα. Το είδαμε παλιότερα, το ξαναείδαμε στις φωτιές το περασμένο καλοκαίρι, το παρακολουθήσαμε στο φιάσκο του χιονιά. Οταν ξεσπάει μία κρίση, οιασδήποτε μορφής, βγαίνουν όλες μας οι συσσωρευμένες παθογένειες δεκαετιών. Και μας λιώνουν, λιώνουν το ελληνικό κράτος μέσα σε λίγα λεπτά. Αν κάποιος ψάξει, θα δει ότι μερικοί άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Κάποιος κρίκος σε μια αλυσίδα σπάει, τη χειρότερη στιγμή. Στο Μάτι ήταν όποιος έδωσε τη λάθος εκτροπή των αυτοκινήτων και όποιος έστειλε αλλού όλα τα πυροσβεστικά μέσα. Προχθές, κάποιος είδε στην οθόνη κεντρικού ελέγχου της Αττικής Οδού ότι κάτι πάει στραβά, αλλά δεν πήρε την απόφαση να κλείσει εκείνη την ώρα τον δρόμο. Και μετά το σύστημα κατέρρευσε.  

Επιθετική

Επιθετική 

«Εάν η Τουρκία επιστρέψει σε μια επιθετική συμπεριφορά απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο…» είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας την περασμένη εβδομάδα προς τους ηγέτες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος! «Εάν»; Δηλαδή ο Πρωθυπουργός δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο ουδέποτε έπαυσε να είναι επιθετική; Δεν τον ενημερώνουν, ότι οι συστηματικές παραβιάσεις του εθνικού μας εναέριου χώρου έχουν εσχάτως «αναβαθμιστεί» σε υπερπτήσεις ελληνικών νησίδων; Δεν επληροφορήθη ότι τουρκικά πολεμικά εξεδίωξαν και πάλι ερευνητικό σκάφος από την κυπριακή ΑΟΖ; Δηλαδή τι ακόμη περιμένει ο κ. Μητσοτάκης για να αντιληφθεί ότι η συμπεριφορά των Τούρκων είναι και παραμένει επιθετική; Παρακολουθώντας όμως τις δηλώσεις του ανησυχούμε περισσότερο. Διότι λέγει

Παραλογισμοί

Παραλογισμοί

Και στην περίπτωση της Ουκρανίας δυστυχώς, οι ηγέτες της Δύσεως επιδεικνύουν ανεπαρκή γνώση της ιστορίας και αδυναμία κατανοήσεως των ειδικών καταστάσεων που επικρατούν στην ανατολική Ευρώπη. Ξεχνούν κατ’ αρχήν ότι η Ουκρανία μετρά μόλις 40 έτη ανεξαρτησίας. Οι πολύπλοκες σχέσεις με την Ρωσία, όπου πολλοί Ουκρανοί ευρέθησαν σε υψηλές διοικητικές θέσεις, είναι μάλλον δυσνόητες για κάποιους που νομίζουν ότι έμαθαν τον κόσμο από τα «παίγνια στρατηγικής» κάποιων αμφιβόλου ποιότητος σχολών. Οι Ρώσοι πιστεύουν ότι ευρίσκονται υπό διαρκή απειλή. Δεν είναι βέβαιον ότι οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί μπορούν να συνειδητοποιήσουν το βάθος αυτής της φοβίας, όταν βλέπουν την Ουκρανία σαν μια δυνητική «αγορά». Ουδέποτε η οικονομία καθοδήγησε την πολιτική, όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν περί του αντιθέτου. Από την άλλη πλευρά είναι τελείως

Η Έπαρση της Ισχύος

Η Έπαρση της Ισχύος

Είναι χωρίς αμφιβολία θετικό σε ένα κράτος να διεξάγονται τίμιες εκλογές, των οποίων το αποτέλεσμα ουδείς θα αμφισβητήσει, καθώς αυτό σημαίνει πως λειτουργούν τόσο το κράτος δικαίου όσο και οι εγγυήσεις τηρήσεως του Συντάγματος. Ομως απαιτείται και κάτι ακόμη. Η ισονομία. Η αίσθηση του πολίτη πως όλοι, μα όλοι, θα αντιμετωπιστούν με τον ίδιο τρόπο από τη Δικαιοσύνη. Και αυτή η αίσθηση επιβεβαιώνεται όταν οι αποκαλούμενοι «ισχυροί» δεν θα τύχουν ειδικής μεταχειρίσεως. Σε αυτές τις περιπτώσεις, που δεν είναι σπάνιες, δεν κλονίζεται μόνον η εμπιστοσύνη προς τη Δικαιοσύνη, αλλά σε τελική ανάλυση προς το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα, αφού αμφισβητείται μία από τις βασικές αξίες του, η ισονομία

Η Θύελλα που Έρχεται

Η Θύελλα που Έρχεται

“Θεοί μέν γάρ μελλόντων,άνθρωποι δε γιγνομένων, σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται.” (Από το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη « Σοφοί δε Προσιόντων» Φιλόστρατος, Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον, VIII, 7) Όπου και να κοιτάξεις γύρω σου τα σημάδια δεν είναι καλά. Τα μαύρα σύννεφα που ήρθαν με το τέλος του περασμένου χρόνου φαίνεται να πυκνώνουν αντί να διαλύονται παρά το γεγονός ότι σήμερα η χώρα έχει ηλιοφάνεια στις περισσότερες τοποθεσίες. Αλλά ο λαμπρός και ζωογόνος ελληνικός ήλιος δεν δείχνει ικανός να μας προστατέψει από το επερχόμενο παγκόσμιο τσουνάμι αρνητικών εξελίξεων και δυσοίωνων προοπτικών