κρίση που βίωσε με εξαιρετικά επώδυνο τρόπο η Ελλάδα, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων.
Όχι μόνο διότι έκανε λάθος εκτιμήσεις στο μείγμα πολιτικής που έπρεπε να ακολουθηθεί -βλέπετε η λιτότητα δεν είναι πανάκεια, ούτε και οι μεταρρυθμίσεις χωρίς ανάπτυξη-, αλλά την άφησε μόνη και στην μεταναστευτική κρίση, το 2015. Δεν ήταν μόνο η σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίσθηκαν οι Έλληνες, που καταδικάστηκαν χωρίς ελαφρυντικά στο πυρ το εξώτερον για τα σφάλματα του παρελθόντος.
Ήταν και η παντελής απουσία αυτοκριτικής εκ μέρους των ευρωπαϊκών θεσμών, που πέρα από κάποιες επικριτικές εκθέσεις του Ευρωκοινοβουλίου, γύρισαν αμέσως σελίδα σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτα. Μέχρι που ήρθε η πανδημία και φυσικά οι δύο πόλεμοι, που την έφεραν προ των ευθυνών της. Εκεί η Ευρώπη «ξεγυμνώθηκε», με όλες τις ελλείψεις και τις αδυναμίες της.
Τότε είναι που οι Ευρωπαίοι συνειδητοποίησαν πραγματικά πόσο ευάλωτοι είναι σε εξωγενείς παράγοντες και παγκόσμιες αναταραχές.
Ότι δεν διαθέτουν καν αμυντικό σχεδιασμό. Μάλλον καλύτερα κανέναν σχεδιασμό για να αποκρούσουν εξωτερικές απειλές. Τότε είναι που και η επι κεφαλής της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν που έχει θέσει υποψηφιότητα για ανανέωση της θητείας της αναδιάταξε - ομολογουμένως πολύ αργά- τις προτεραιότητές της, προβάλλοντας πλέον την άμυνα ως την ύψιστη αποστολή της Ένωσης και όχι την εφαρμογή της Πράσινης Συμφωνίας, προβλέψεις της οποίας προκάλεσαν την οργή των Ευρωπαίων αγροτών, που βγήκαν μαζικά στους δρόμους διαδηλώνοντας για τα ανέφικτα μέτρα που αυτή προτείνει.
Ελλιπέστατα και τα αντανακλαστικά της στο μέτωπο της ακρίβειας. Η Ευρώπη ακόμα πασχίζει να αντιμετωπίσει τον υψηλό πληθωρισμό και τις συνέπειες της ενεργειακής κρίσεως που συνεχίζει να παραμονεύει έτοιμη να ξανακτυπήσει ανά πάσα στιγμή. Αλλά και στο μέτωπο της μετανάστευσης, τα μηνύματα μόνο ενθαρρυντικά δεν είναι.
Το νέο Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Άσυλο που υιοθετήθηκε προσφάτως και από την Ευρωβουλή, προβλέπει μεν αυστηρότερους και ταχύτερους ελέγχους στα εξωτερικά σύνορα, διατηρεί δε τον κανονισμό για το Δουβλίνο, ο οποίος προβλέπει ότι τις αιτήσεις για άσυλο θα τις εξετάζουν οι χώρες πρώτης υποδοχής, όπως η Ελλάδα. Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει μεγάλη φαντασία για να μαντέψει τι θα συμβεί αν ξεφύγει η κατάσταση στην Μέση Ανατολή, αν η Ουκρανία χάσει τον πόλεμο ή η Τουρκία αποφασίσει να εκβιάσει εκ νέου Ελλάδα και Ευρώπη, στέλνοντας μετανάστες δια ξηράς και θαλάσσης.
Ούτε χρειάζεται να έχει κανείς μεγάλη φαντασία για να καταλάβει τι θα επακολουθήσει αν κλείσουν τα Στενά του Ορμούζ σε μια σύγκρουση με το Ιράν ή αν προκληθεί μια νέα αποσταθεροποίηση στην Συρία ή το Ιράκ. Μετά λύπης οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η Ένωση δεν έχει παίξει κανέναν ρόλο σε καμμία από τις μεγάλες συγκρούσεις που μαίνονται στην αυλή της. Ούτε στον πόλεμο της Ουκρανίας πέτυχε να κάνει την ανατροπή, ούτε στην Γάζα κατάφερε να αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο για την παύση της αιματοχυσίας και την απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων από την Χαμάς
Είναι αλήθεια ότι αυτό που προσέφερε και διαφήμιζε με υπερηφάνεια η Ευρώπη τόσα χρόνια ήταν η αίσθηση της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας. Και μετά λύπης διαπιστώνουμε σήμερα ότι τίποτα εκ των τριών αυτών, δεν ισχύει.