Στά Πρόθυρα τῆς Πτωχεύσεως

Ὅταν μία ἰδιωτική ἐπιχείρησις ἀντιμετωπίζει ἀνυπέρβλητα οἰκονομικά προβλήματα, ὑπάρχουν συνήθως κάποια στάδια πού θά διανύσει μέχρι νά φθάσει στήν τελικήπτώχευση, μέ τά ἑξῆς συμπτώματα:

Τό πρῶτο σύμπτωμα εἶναι ἡ ταμειακή στενότης.Εἰδικῶς στήν Ἑλλάδα, ὅπου ἡἀγορά λειτουργεῖ μέ αὐριανό ἤ μεθαυριανό χρῆμα (βλέπε 6μηνο ἤ 12μηνο), οἱ περισσότερες ἐπιχειρήσεις λειτουργοῦν μέ πολύ περιορισμέναταμειακά διαθέσιμα. Καί συνήθως καταφεύγουν στίς τράπεζες ζητώντας αὔξηση τοῦ «πλαφόν» γιά κεφάλαια κινήσεως, πού κατά τά τελευταῖα χρόνια τῆς κρίσεως ἀπορρίπτεται ἤ παρέχεται μέ μεγάλη φειδώ.

Τό δεύτερο σύμπτωμα εἶναι ἡ δραστική μείωσις τῶν δαπανῶν της, ἄν βεβαίως ἐνεργεῖὀρθολογικά. Ὅταν μίαἐπιχείρησις δέν μπορεῖ νά ἰσοσταθμίσει τά ἔσοδα μέ τίςδαπάνες της καί, λόγω κρίσεως ἤἄλλων αἰτιῶν, ἀδυνατεῖ νά αὐξήσει τά ἔσοδά της, δέν τῆς ἀπομένει παρά νά περιορίσει τίς δαπάνες της. Στήν Ἑλλάδα ἡ διαδικασία αὐτήεἶναι λίαν δυσχερής καί ἐπώδυνη, κυρίως ἄν συνεπάγεταικαί ἀπολύσεις ἐργαζομένων.

Τό τρίτο σύμπτωμα εἶναι ἡ καθυστέρησις τῶν πληρωμῶν της. Πρῶτα πρός τούς προμηθευτές της καί σέὅποιους ἄλλους ἔχει ὑποχρεώσεις πού μποροῦν νά καθυστερήσουν χωρίς νά διακυβευθεῖ ἡ λειτουργία της. Μετά πρός τό προσωπικό της, μέ καθυστέρηση τῆς μισθοδοσίας. Καί τέλος τῶν ὑποχρεώσεών της πρός τήν ἐφορίακαί τά ἀσφαλιστικά ταμεῖα, ἡ μή ἔγκαιρη καταβολή τῶνὁποίων ἐπιφέρει πρόστιμα καί ποινικές κυρώσεις.

Ἄν ἡἐπιχείρησις ἔχει περάσει ὅλα αὐτά τά στάδια καίδέν μπορεῖ νά ἀναστρέψει τήν κατάσταση, τότε μοιραίως τίθεται στήν διαδικασία πού θά τήν ὁδηγήσει ἀργά ἤ γρήγορα στήν πτώχευση.

Ταμειακή ἀ σφυξία

Σκεφθεῖτε τώρα ποῦ βρίσκεται ἀντίστοιχα τό ἑλληνικό δημόσιο.

Ἡ ταμειακή στενότης του εἶναι δεδομένη, ἐδῶ καί πέντε χρόνια. Κατέφυγε στούς ξένους δανειστές καί ἐξασφάλισε τήν συνέχιση τῆς χρηματοδοτήσεώς του καί τήν ἀποφυγή τῆς χρεωκοπίας, ὑπό συγκεκριμένους ὅρους καίδεσμεύσεις. Τούς ὁποίους ὅμως ἀρνεῖται νά τηρήσει. Μάλιστα τό 2012 πέτυχε καί τήν ἀπομείωση (κούρεμα) μεγάλου τμήματος τοῦ χρέους του πρός τούς ἰδιῶτες, κάτι πούδύσκολα μπορεῖ νά πετύχει μία ἰδιωτική ἑταιρεία.

Ἡ μείωσις τῶν δαπανῶν ἔγινε μέν, ἀλλά μέ μεγάλη καθυστέρηση καί κατά τρόπο ἀνεπαρκέστατο. Τό ἑλληνικόδημόσιο προέβη μέν σέ περικοπές μισθῶν καί συντάξεων,ἀλλά ἀρνήθηκε νά περιορίσει τό ὑπεράριθμο προσωπικό του, ὅπωςθά ἔκανε κάθε ὀρθολογικῶς ἐνεργοῦσα ἐπιχείρησις. Καί παρά τήν περικοπή κάποιων δαπανῶν, συνέχισε νά σπαταλᾶ χρήματα ἀφειδῶς, μέσα σέ ἕνα πλαίσιο κακοδιαχειρίσεως καί ἀδιαφάνειας.

Ἡ καθυστέρησις πληρωμῶν πρός προμηθευτές, πιστωτές κ.ἄ. ἔχει ἀρχίσει ἀπό ἐτῶν, προκαλώντας ἀσφυξία στόνἰδιωτικό τομέα τῆς οἰκονομίας. Τό μέν δημόσιο ἀπαιτεῖ ἀπό τούς ἰδιῶτες τήν ἄμεση καταβολή τῶν ὑποχρεώσεώντους πρός αὐτό, ἐπιβάλλοντας πρόστιμα καί προσαυξήσειςγιά τίς καθυστερήσεις. Ἀλλά τό ἴδιο ἀναστέλλει τίς πληρωμές του μέ τό «ἔτσι θέλω». Καί μέχρι πρό τινος χωρίς ἐκεῖνο νά καταβάλλει τόκους ὑπερημερίας.

Τώρα, τό ἑλληνικό δημόσιο ἔχει ξεπεράσει ὅλα αὐτά τάστάδια καί βρίσκεται ἕνα βῆμα πρό τῆς κηρύξεως στάσεως πληρωμῶν. Ἡἀψυχολόγητη στάσις τῆς Κυβερνήσεως τοῦ Σύριζα ἔναντι τῶν ξένων δανειστῶν ἔχει ὁδηγήσει σέ πλήρη διακοπή τῆς χρηματοδοτήσεως τῆς χώρας ἐκ μέρους τους.

Ἀλλά οἱ ὑποχρεώσεις τρέχουν. Τόσο οἱ δανειακές, ὅσο καίοἱ τρέχουσες, μέ κυριώτερη τήν πληρωμή μισθῶν καί συντάξεων. Καί ἔτσι ἔχει ἐπέλθει ταμειακή ἀσφυξία.

Μέτρα ἀπελπισίας

Γιά νά ἀντιμετωπισθῆ τό ἀδιέξοδο, ἡ Κυβέρνησις καταφεύγει στά  ἀποθεματικά τῶν ὀργανισμῶν καί ἐπιχειρήσεων τοῦ εὐρυτέρου δημοσίου τομέως καί τῶν ὀργανισμῶν τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως, τά ὁποῖα θέλει νά συγκεντρώσει στήν Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος γιά νά καλύψει τίς ταμειακές ἀνάγκες τοῦ κεντρικοῦ κράτους. Ἔτσι, γιά νά καταβληθοῦν κανονικά οἱ μισθοί τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, θά χρησιμοποιηθοῦν χρήματα τῶν νοσοκομείων πού ἔχουν δεσμευθεῖ γιά τήν πληρωμή προμηθευτῶν,ἀποθεματικά τῶν πανεπιστημίων πού μπορεῖ νά προέρχονται ἀκόμη καί ἀπό κληροδοτήματα, κονδύλια τῆς τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως πού προορίζονται γιά συγκεκριμένα ἔργα ἤ ἔχουν εἰσπραχθεῖὡς ἀνταποδοτικά τέλη φωτισμοῦ καί καθαριότητος, καθώς καί χρήματα ἀπό τά ἀποθεματικά τῶν ἀσφαλιστικῶν ταμείων!

Ἄν αὐτά συνέβαιναν σέ μία ἰδιωτική ἐπιχείρηση, ὅλοι θά ἐγνώριζαν ὅτι ἔχει οὐσιαστικῶς πτωχεύσει. Πολλῶ μᾶλλον ἀφοῦ ἐκεῖ δέν ὑπάρχει δυνατότης προσφυγῆς σέ τρίτους ὀργανισμούς γιά τήν κάλυψη τῶν ταμειακῶν ἀναγκῶν. Τό γεγονός λοιπόν, ὅτι τό δημόσιο καταφεύγει σέ τέτοια μέτρα ἀπελπισίας, τά ὁποῖα μάλιστα ἐπιβάλλονται μέ Πράξη Νομοθετικοῦ Περιεχομένου, δείχνει ὅτι βρίσκεται πλέον στό τελευταῖο στάδιο, πρό τῆς πτωχεύσεως.