Και ενώ οι αναφορές για τις απίστευτες ωμότητες των
εξτρεμιστών του
ISIS
έχουν αρχίσει να κάνουν τον γύρω του διαδικτύου νέες
ειδήσεις σχετικά με την ολική καταστροφή αρχαίων μνημείων στην βιβλική πόλη της
Νινευή, την καταστροφή ισλαμικών και χριστιανικών ναών και μοναστηριών, την
εκθεμελίωση του τάφου του προφήτη Ιωνά, πέφτουν σαν βροχή στην διεθνή
ειδησεογραφία. Οι εξτρεμιστές του
ISIS
δεν σέβονται ούτε τα ιερά μνημεία
του Ισλάμ καθώς αποτελείται από φανατικούς αιρετικούς τακφιριστές οι οποίοι
θέλουν να καταστρέψουν και τα ισλαμικά ιερά ως είδωλα.
Πέραν από τις οποιεσδήποτε γεωπολιτικές σταθερές και
συμφέροντα που έχουν δυναμιτίσει την κατάσταση και έχουν μεταδώσει μια
ανεξέλεγκτη ταχύτητα στα γεγονότα θα πρέπει ίσως να αναλογιστούμε και μια
βαθύτερη και ενίοτε σημαντική συνιστώσα υπεύθυνη για πολλές αλυσιδωτές
αντιδράσεις στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Η συνιστώσα αυτή δεν έχει να κάνει ούτε με
τους ιθύνοντες της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων ούτε με τις γεωπολιτικές τους
σκακιέρες που αλλάζουν άλλοτε ανεπαίσθητα και άλλοτε τελείως ξαφνικά τις
πολιτικές και οικονομικές ισορροπίες του πλανήτη. Αυτή η συνιστώσα έχει να
κάνει με το μέτρο της πνευματικότητας που διέπει τόσο αυτό το οποίο αποκαλούμε
Δύση όσο και την Ανατολή.
Όσο παράξενη κι αν φανεί η παρακάτω διαπίστωση στην ουσία οι
εξτρεμιστές του Ισλάμ κάνουν ακριβώς αυτό το οποίο κάνει και ο δυτικός
άνθρωπος. Με την ίδια ένταση, με την ίδια πνευματική κενότητα και οι δύο. Οι
μεν Ισλαμιστές του
ISIS,
όπως παλαιότερα και άλλες εξτρεμιστικές ομάδες στο Αφγανιστάν, εκβαραθρώνουν
σπουδαία μνημεία της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς καταστρέφοντας
ταυτόχρονα τα ιερά και τα όσια άλλων ισλαμιστών και χριστιανών χωρίς να υπάρχει
καμία ουσιαστική αντίδραση απ’ την Δύση. Η Δύση απ’ την άλλη έχει αποβάλει την
όποια πνευματικότητά της έχει απομείνει, συρρικνώνοντας την είτε σε μια
επιστημονική - ακαδημαϊκή είτε σε μια θρησκευτική ελίτ. Παράλληλα η συντριπτική
πλειοψηφία του δυτικού κόσμου είναι αποχαυνωμένη και ουσιαστικά παραδομένη σε
μια παρασιτική κατάσταση που απολαυστικά απομυζά, ναρκωμένη, τον χυμό μιας
λανθάνουσας τεχνολογικής πνευματικότητας. Μιλάμε δηλαδή για τις δύο όψεις ενός
και μοναδικού νομίσματος τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή. Την απουσία
πνευματικότητας. Οι μεν το εκδηλώνουν με τον πλέον φανατικό και ενεργητικό
τρόπο, καταστρέφοντας σκοτώνοντας και επιβάλλοντας με τη βία μια νέα τάξη
πραγμάτων. Οι δε με την απάθεια και την μουσειακή αντίληψη του πολιτισμού και
του πνεύματος.
Είναι ηλίου φαεινότερων ότι η πνευματική αποσάθρωση της
Δύσης και ο πνευματικός φονταμενταλισμός της ανατολής δεν δίνουν καμία απολύτως
ευοίωνη πρόβλεψη για ένα ομαλό και δίχως ταραχές μέλλον της ανθρωπότητας. Η
Δύση φαίνεται πολύ κατώτερη των περιστάσεων για να επιβάλει τις αξίες του
ελεύθερου πνεύματος ενώ η Ανατολή αλαλάζει αφηνιάζοντας τα φανατικά της ά-λογα.
Ο ΟΗΕ που ιδρύθηκε μέσα απ’ τις στάχτες δύο παγκοσμίων πολέμων έχει καταντήσει
ένας τυπικός θεσμικός φορέας χωρίς κανένα νόημα, ρόλο και ισχύ γεγονός που
δείχνει την παγκόσμια απροθυμία, αδυναμία αλλά και ανωριμότητα να δοθούν λύσεις
και να προστατευθούν οι πολιτισμικές βάσεις του κάθε λαού. Σε κάθε περίπτωση
λοιπόν και ανεξάρτητα απ’ τις οποιεσδήποτε γεωπολιτικές συνιστώσες ή συμφέροντα
είναι εκκωφαντική η απουσία και η ανυπαρξία παγκόσμιων πνευματικών ταγών που θα
υπερασπίσουν κάθε αξία του ελεύθερου ανθρώπου και θα ανυψώσουν την ηθική
συνείδηση των εθνών. Δεν θα ήταν λοιπόν καθόλου παράδοξη και υπερβολική η
πεποίθηση ότι η ανθρωπότητα έχει αρχίσει να εισέρχεται οριστικά σ’ έναν νέο
πνευματικό μεσαίωνα με αβέβαιο και μάλλον σκοτεινό μέλλον απ’ τον οποίον δεν θα
λυτρωθούμε ούτε από τις διάνοιες της οικονομικής επιστήμης ούτε απ’ τον
ναρκισσισμό της τεχνολογίας αλλά από έναν συνειδητό επαναπροσδιορισμό των αξιών
και των πνευματικών επιτευγμάτων της ανθρώπινης συνείδησης.