Τρεις ημέρες τώρα προσπαθώ να καταλάβω αν πρόκειται για εσκεμμένη παραποίηση, για άγνοια ή για απλή παρεξήγηση. Διότι όταν κοτζάμ περιοδικό «Σπίγκελ» σου βάζει κίονα ιωνικού ρυθμού να συμβολίζει τον Παρθενώνα, ο ρυθμός του οποίου, ως γνωστόν, είναι δωρικός από αρχαιοτάτων χρόνων - κι αυτό δεν αλλάζει με τίποτε - κάτι δεν πάει καλά.
Τρεις ημέρες τώρα προσπαθώ να καταλάβω αν πρόκειται για εσκεμμένη παραποίηση, για άγνοια ή για απλή παρεξήγηση. Διότι όταν κοτζάμ περιοδικό «Σπίγκελ» σου βάζει κίονα ιωνικού ρυθμού να συμβολίζει τον Παρθενώνα, ο ρυθμός του οποίου, ως γνωστόν, είναι δωρικός από αρχαιοτάτων χρόνων - κι αυτό δεν αλλάζει με τίποτε - κάτι δεν πάει καλά. 
Οταν μάλιστα σου βάζει κι ένα ευρώ να βομβαρδίζει το ανιστόρητο κιονόκρανο, όπου δήθεν ο Παρθενώνας και η πέριξ Ελλάς έχουν καταντήσει ερείπια, κάποιος θα πρέπει να τους εξηγήσει ότι το μνημείο δεν περίμενε το ευρώ για να ερειπωθεί. Είναι σ' αυτή την κατάσταση εδώ και κάτι αιώνες, αν δεν κάνω λάθος, εξαιτίας του αείμνηστου Μοροζίνι και, παρ' όλα αυτά, δεν έχει χάσει τίποτε ούτε από την αξιοπρέπειά του ούτε από την αίγλη του. Απορώ δε πώς κανένας από τους ελληνόφρονες πολιτικούς μας δεν αντελήφθη το σφάλμα ούτως ώστε να προχωρήσουμε ως χώρα στα γνωστά διαβήματα περί παραποίησης της Ιστορίας μας, αλλοίωσης της ταυτότητάς μας, ΑΟΖ, υποβρύχιου πλούτου του γενικού μας υπεδάφους κι άλλα παρόμοια.
Οπως μας παραδίδουν οι πηγές, ο γνήσιος ελληνικός ρυθμός ήταν ο δωρικός, ενώ ο ιωνικός, ως πιο παιχνιδιάρης, ερχόταν δεύτερος και καταϊδρωμένος στο διαγώνισμα των Ελληνικών. Εθεωρείτο κάπως πιο τρυφηλός - ή τρίφυλλος (sic) κατά τον νεολογισμό υποψήφιας βουλευτού του ΠΑΣΟΚ της οποίας το όνομα μου διαφεύγει, όμως ελπίζω να μη διαφύγει από την κατάρτιση της λίστας, διότι η πολιτική μας ζωή χρειάζεται και νέο αίμα και νεολογισμούς. Οσο για εκείνον τον τίτλο, «Acropolis Adieu», από το σιτεμένο σουξέ της Μιρέγ Ματιέ, σημειολογικά αφορά περισσότερο το ευρωπαϊκό μέλλον και λιγότερο το δικό μας. Διότι όταν κάποιοι σκέφτονται ότι για χάρη του ευρώ είναι έτοιμοι να αποχαιρετήσουν όχι τις αφεντιές μας, αλλά το σύμβολο της κλασικής αρχαιότητας, τον Παρθενώνα και τα Προπύλαια του Γκαίτε, τότε, όσο στρατευμένος στην ευρωπαϊκή ιδέα κι αν είσαι, αναρωτιέσαι μήπως κάτι δεν πάει καλά με το όλον όραμα.
Τέλος πάντων, ας κρατήσουμε τη θετική πλευρά του όλου ζητήματος. Η οποία συνίσταται στο γεγονός ότι όσες επίπονες προσπάθειες κι αν καταβάλουμε σε όλα τα επίπεδα για να τους πείσουμε ότι εμείς, οι σύγχρονοι Eλληνες, δεν έχουμε καμία σχέση με τον πολιτισμό των προγόνων μας, αυτοί δεν το βάζουν κάτω. Οποτε θέλουν να μας συμβολίσουν με άμεσο τρόπο είτε κάνα κιονόκρανο θα βάλουν είτε καμιάν Αφροδίτη.
Και είμαι βέβαιος ότι στα παρασκήνια του Eurogroup, καλυπτόμενοι από το γκλινγκ γκλινγκ που κάνουν τα μαχαιροπίρουνα και τα ποτήρια, ψιθυριστά, οι διάφοροι επιφανείς θα ψάχνουν να βρουν τη σημασία του κεραυνού που έπληξε το αεροπλάνο του κ. Ολάντ στην παρθενική του πτήση για το Βερολίνο. Και οι επιφανείς στα παρασκήνια ανησυχούν γιατί, για μια ακόμη φορά στην Ιστορία, έκανε την εμφάνισή του ο κεραυνοβόλος Ζευς, ο δικός μας, έτοιμος να μας συμπαρασταθεί την κρίσιμη στιγμή.
(από την εφημερίδα "Τα Νέα")