κρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη κι ο Γαλλικός λαός είναι βαθιά διχασμένος μεταξύ της δεξιάς κι αριστεράς παρατάξεως – ίσως από την εποχήν της Γαλλικής επαναστάσεως το 1789.
Εν τούτοις, οι συνέπειες στις αγορές δεν κρύβονται σήμερα: Μετοχές και ομόλογα της Γαλλίας υποχωρούν στο χρηματιστήριο των Παρισίων. Η διαφορά επιτοκίου των Γαλλικών ομολόγων διευρύνθη έναντι των Γερμανικών σχεδόν 100 bp στο 3,68% πάνω κι’ από τα Ελληνικά (!)...Το ευρώ υπεχώρησε (0,20%) έναντι του δολαρίου στο 1,1691. Ο χρυσός άγγιξε τα 4000 $/OZκι να ληφθεί υπ’ όψιν , ότι οι εξελίξεις αυτές είχαν προεξοφληθεί στις αγορές προ της παραιτήσεως του Λεκορνύ ενδέχεται περαιτέρω πτώσις αξιών.
Το πολιτικό πρόβλημα της Γαλλίας δεν περιορίζεται μέσα στα σύνορα της χώρας αλλά διευρύνεται σ’ όλη την «διαιρεμένη» Ευρώπ , που βαρύνεται ήδη μ’ ένα πόλεμο στα σύνορα της (τον τετραετή Ουκρανικό) και με την αποστασιοποίηση της Αμερικής στρατιωτικά απ ‘το ΝΑΤΟ και οικονομικώς από τις επιβληθείσες ταρίφες (δασμούς) υπό του Προέδρου Τραμπ.
Η πρόεδρος της Κομισιόν βαν ντερ Λάιεν αποδοκιμάζεται απ’ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε δύο ψηφοφορίες εμπιστοσύνης κι αν τελικά θα παραμείνει στα καθήκοντα της , θα εξαρτηθεί εν μέρει από τη λύση της Γαλλικής κρίσεως.
Ο Ούγγρος πρόεδρος Βίκτορ Ορμπάν απορρίπτει την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ κι οι εκλογές στην Τσεχία ανέδειξαν φιλορώσο νικητή.
Εν τω μεταξύ , ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν δοκιμάζει τις Ελληνικές αντοχές δια της παραβιάσεως των χωρικών θαλασσών από το «ερευνητικό» σκάφος «Πιρί Ρεής» και παρεμβαίνει στις διαπραγματεύσεις Ισραήλ και ΧΑΜΑΣ στο Κάιρο για την επίτευξη εκεχειρίας στον πόλεμος της Γάζης.
Για την θεραπεία της Γαλλικής ασθενείας προσφέρεται μόνη συνταγή, οι εκλογές κι ίσως μία δεξιά κυβέρνηση της κυρίας Μαρί Λεπέν που όμως εστερήθη από την Γαλλική δικαιοσύνη του δικαιώματος εκλέγεσθαι.
Άρα μην παραπονούμεθα για τα συμβαίνοντα εν Ελλάδι. Υπάρχουν κι άλλες ανίατες πολιτικές ασθένειες όπως το άρθρο 86 του συντάγματος Τούρκογλου…