Ετσι ακριβώς είναι διαμορφωμένη η κατάσταση των προβλημάτων που απασχολούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Εμείς καλούμαστε να δώσουμε, χωρίς την προσδοκία κανενός ουσιαστικού κέρδους, πλην της πρόσκαιρης εξασφάλισης ενός ήρεμου κλίματος με την Τουρκία.
Συνεπώς, το ότι η ελληνική πλευρά δεν συζητά ζητήματα που αφορούν την εθνική της κυριαρχία ή τα κυριαρχικά της δικαιώματα, δεν φανερώνει ανωριμότητα και έλλειψη αυτοπεποίθησης, απεναντίας δείχνει πως οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες έχουν πλήρη επίγνωση των διακυβεύσεων και των εθνικών κόκκινων γραμμών. Ουδείς σοβαρός άνθρωπος διαπραγματεύεται όταν στην καλύτερη περίπτωση απλώς δεν θα χάσει.
Ομως, ο Χ. Φιντάν, εκτός από πατερναλιστικός ήταν και απειλητικός. Είπε: «Κάνουν μια τέτοια φτηνή πολιτική, δεν πρέπει όμως να ανοίγουν την πόρτα σε κρίσεις που μπορούν να προκαλέσουν γεωστρατηγικό κόστος στο δικό τους κράτος». Τι θέλει να πει ο ποιητής; Καθίστε στα αυγά σας γιατί θα ηττηθείτε. Αυτό κατάλαβα από αυτές τις γραμμές. Με μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται η αλαζονεία του ισχυρότερου απέναντι στον αδύναμο.
Ας σημειωθεί και ότι τα νεοοθωμανικά οράματα του Ταγίπ Ερντογάν αναγκαστικά περνούν μέσα από τη σύγκρουση με το Ισραήλ.
Η έπαρση αυτού που διακατέχεται από ένα αυτοκρατορικό σύνδρομο απέναντι σε κάποιον που κινείται, σεμνά και ταπεινά, εντός των ορίων του.
Υπάρχει όμως και μια άλλη ανάγνωση για τα όσα είπε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών. Μήπως εκφράζουν την αγωνία και το άγχος της Τουρκίας για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή που δραστηριοποιείται; Και εξηγούμαι: Είναι λογικό ο Ελληνας πρωθυπουργός να είναι προβληματισμένος για το τι θα σκεφτεί ο Τραμπ για το Αιγαίο και την Κύπρο όταν θα έρθει η ώρα να ασχοληθεί. Ομως, πολύ πιο αγχωμένος είναι ο Ερντογάν, διότι είναι εκτεθειμένος σε πολλά μέτωπα, ένα εκ των οποίων, το βασικότερο, είναι η Συρία και η Γάζα, δηλαδή ουσιαστικά οι σχέσεις του με τον Νετανιάχου και το Ισραήλ.
Ο Τούρκος πρόεδρος δεν είναι χθεσινός. Γνωρίζει πως ο Τραμπ είναι το alter ego του Νετανιάχου και το Ισραήλ, ιστορικά, ο πανίσχυρος βραχίονας των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Από την άλλη πλευρά, τα νεοοθωμανικά του οράματα αναγκαστικά περνούν μέσα από τη σύγκρουση με το Ισραήλ.
Αν δούμε αυτή τη μεγάλη εικόνα θα διαπιστώσουμε ότι πίσω από μια επιφανειακή αυτοπεποίθηση και αλαζονεία κρύβεται το άγχος και η αγωνία της Τουρκίας για το ποια θα είναι η θέση της την επόμενη μέρα στην ευρύτερη περιοχή.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")