Την παραμονή του βομβαρδισμού των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν από την Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία, στις 22 Ιουνίου του 2025, η εξωτερική πολιτική του Πακιστάν εισήλθε σε μια περίοδο αντίθεσης μεταξύ του αισθήματος αλληλεγγύης της κοινής γνώμης στο Πακιστάν υπέρ του Ιράν, και της ανάγκης για διπλωματικό πραγματισμό έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών και της σύγκρουσης συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων

Με επίσημη ανακοίνωση της η κυβέρνηση του Πακιστάν καταδίκασε τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στο Ιράν, ως κατάφωρη παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας αλλά και του Διεθνούς Δικαίου, επικαλούμενη τους στενούς πολιτιστικούς δεσμούς με το Ιράν, την κοινή θρησκεία των δύο χωρών αλλά και την περιφερειακή αλληλεξάρτηση των κρατών της περιοχής.

Τα γεγονότα όμως πίσω από τις κλειστές πόρτες της εξουσίας καταδεικνύουν ότι η κυβέρνηση του Ισλαμαμπάντ συνέχισε χωρίς καμία διακοπή, να συνεργάζεται με την Ουάσινγκτων για ζητήματα ασφαλείας, παρέχοντας στους Αμερικανούς δικαιώματα χρήσης του εναερίου χώρου του Πακιστάν από αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη, συνέχισε να μοιράζεται κρίσιμες πληροφορίες με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, αλλά και παρείχε ευρύτατη λογιστική υποστήριξη στις αμερικανικές στρατιωτικές, ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις στην ευρύτερη περιοχή, υποστηρίζοντας ουσιαστικά τις Ηνωμένες Πολιτείες στις στρατιωτικές τους επιχειρήσεις εναντίον του Ιράν.

Η στάση αυτή του Πακιστάν έχει προκαλέσει έντονη συζήτηση μεταξύ δημοσιογράφων και ειδικών των Διεθνών Σχέσεων, στην Ουάσινγκτων, την Τεχεράνη και το Ισλαμαμπάντ, για το αν το Πακιστάν επιδεικνύει ειλικρινή αλληλεγγύη προς το επίσης σιιτικό Ιράν, ή αν τα γεγονότα δείχνουν μια ακόμη στρατηγική προδοσία μουσουλμανικής χώρας, η οποία θυσιάζει την παγκόσμια ενότητα των μουσουλμανικών χωρών στο βωμό της Realpolitik.

To κύριο ζήτημα για την κυβέρνηση του Πακιστάν είναι να συνδυάσει δύο αντικρουόμενες διαστάσεις του εθνικού του συμφέροντος και της εξωτερικής του πολιτικής, να παραμείνει δηλαδή μια ισχυρή και αξιόπιστη φωνή στο πλαίσιο της παγκόσμιας μουσουλμανικής Ummah, και από την άλλη να διασφαλίσει την εθνική ασφάλεια και την οικονομική επιβίωση της χώρας. Η ελίτ και η κυβέρνηση του Πακιστάν θέλει να εμφανίζεται ως θιασώτης και αρωγός των σκοπών του παγκοσμίου Ισλάμ, και εμφανίζεται ως υποστηρικτής των Παλαιστινίων και των Ουιγούρων της Κίνας, σε απόλυτο συντονισμό μάλιστα με την Τουρκία, κάτι που ενισχύει την επιρροή του Πακιστάν στο μουσουλμανικό κόσμο αλλά και ενισχύει την δημοφιλία της κυβέρνησης στο εσωτερικό της χώρας.

Παρόλα ταύτα η κυβέρνηση του Πακιστάν επιθυμεί να παραμείνει στρατηγικός εταίρος μη μουσουλμανικών χωρών όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, από τις οποίες λαμβάνει στρατιωτική οικονομική βοήθεια και διατηρεί σημαντική συνεργασία στον τομέα της τεχνολογίας και των μυστικών υπηρεσιών.

Είναι επίσης σημαντικό να επισημανθεί ότι το Πακιστάν είναι αντιμέτωπο με αποσχιστικά κινήματα στο εσωτερικό της χώρας όπως αυτό των Ταλιμπάν στα νοτιοδυτικά, αλλά και στα βορειοδυτικά της χώρας, κάτι που σημαίνει ότι η απειλή για την εθνική του συνοχή και ενότητα είναι διαρκής και μεγάλη.

(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")

Ακολουθήστε το energia.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του energia.gr