«Η ιδέα ότι αγοράζουμε βιώσιμα καύσιμα και στη συνέχεια τα μεταφέρουμε για χρήση στην Ευρώπη δεν είναι ο σωστός τρόπος, επειδή σαφώς αυξάνουμε, έτσι, το αποτύπωμα άνθρακα αυτού του καυσίμου ως αποτέλεσμα του κόστους μεταφοράς», δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής της IATA, Γουίλι Γουόλς, σε στρογγυλή τράπεζα με δημοσιογράφους στη Σιγκαπούρη.
Η IATA εκτίμησε τον Ιούνιο ότι η παραγωγή βιώσιμων αεροπορικών καυσίμων (SAF), η οποία θεωρείται υποκατάστατο των χαμηλών εκπομπών άνθρακα για τα παραδοσιακά καύσιμα στις αερομεταφορές, αναμένεται να φτάσει τα 2 εκατομμύρια μετρικούς τόνους, ή το 0,7% της κατανάλωσης καυσίμων των αεροπορικών εταιρειών, το 2025. «Η υποχρεωτική χρήση ενός προϊόντος που δεν είναι διαθέσιμο δεν οδηγεί σε κανένα περιβαλλοντικό όφελος», τόνισε ο Γουόλς, προσθέτοντας ότι οι εταιρείες καυσίμων που έχουν την υποχρέωση να παράγουν SAF αυξάνουν επίσης το κόστος των παραδοσιακών αεροπορικών καυσίμων.
Σύμφωνα με την αξιολόγηση της IATA, όπως είπε ο Γουόλς, «το κόστος που χρεώνουν υπερβαίνει κατά πολύ το πραγματικό κόστος των περιορισμένων προμηθειών βιώσιμων καυσίμων».
«Η ΕΕ στην ουσία έχει διευκολύνει τους μονοπωλιακούς προμηθευτές να αυξήσουν τις τιμές χωρίς να έχει υπάρξει περιβαλλοντικό όφελος», δήλωσε ο Γουόλς, προσθέτοντας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να επαναξιολογήσει τους στόχους όσον αφορά τα SAF.
Σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΕ) 2023/2405 σχετικά με τη διασφάλιση ισότιμων όρων ανταγωνισμού για βιώσιμες αεροπορικές μεταφορές, γνωστό ως ReFuelEU aviation, οι αεροπορικές εταιρείες πρέπει να έχουν ένα μείγμα SAF 6% στη χρήση καυσίμων αεριωθούμενων αεροσκαφών έως το 2030.
Η ΕΕ προσφέρει ορισμένες επιδοτήσεις για αγορές SAF από τις αεροπορικές εταιρείες, όπως ανέφερε το Reuters τον Ιούνιο.
Στο μέτωπο της προσφοράς, τουλάχιστον πέντε πρότζεκτ SAF στην Ασία, εκτός Κίνας, έχουν ξεκινήσει ή πρόκειται να ξεκινήσουν την παραγωγή φέτος, στοχεύοντας στις εξαγωγές σε περιφερειακό επίπεδο και στην Ευρώπη. Η Σιγκαπούρη είναι μεταξύ των βασικών εξαγωγέων του πράσινου καυσίμου στην ΕΕ.
Ο Γενικός Διευθυντής της IATA αμφισβήτησε επίσης τη χρήση του φοινικέλαιου ως μέσου παραγωγής βιώσιμων καυσίμων. «Νομίζω ότι θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι υπάρχει βιώσιμο φοινικέλαιο και υπάρχει φοινικέλαιο που δεν μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμο», όπως δήλωσε, για να προσθέσει ότι σε ορισμένες μέρη του κόσμου βλέπουν πολύ τα πράγματα με τη λογική του «άσπρου-μαύρου».
«Χρειαζόμαστε μια πολύ πιο ‘λεπτή προσέγγιση’ στη χρήση του φοινικέλαιου ως πρώτης ύλης και πολύ πιο λεπτομερή αξιολόγηση της βιωσιμότητας της πρώτης ύλης», όπως τόνισε.