αυτοκίνητο ή σκούτερ. Αλλά τελευταία, ένα αυξανόμενο πρόβλημα απειλεί να καταστρέψει αυτό το θαύμα της αστικής κινητικότητας: η κλοπή, ή η βόλτα χωρίς επιστροφή στο σημείο παραλαβής.
Σύμφωνα με αξιωματούχους της πόλης και τον πάροχο υπηρεσιών, περισσότερα από 600 ποδήλατα Vélib εξαφανίζονται πλέον κάθε εβδομάδα. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από 30 ποδήλατα την ημέρα απλώς εξαφανίζονται από το σύστημα - κάποια κλέβονται κατευθείαν, άλλα τα παίρνουν για «βόλτες χαράς» και δεν επιστρέφονται ποτέ.
«Αυτή τη στιγμή μας λείπουν 3.000 ποδήλατα», εξήγησε ο Sylvain Raifaud, επικεφαλής της εταιρείας Agemob που λειτουργεί επί του παρόντος το σύστημα Velib. Αυτό αντιστοιχεί σχεδόν στο 15% των άνω των 20.000 ποδηλάτων Vélib σε όλο το Παρίσι.
Οι ένοχοι δεν είναι απαραίτητα επαγγελματίες κλέφτες ή εγκληματικές οργανώσεις. Αντίθετα, είναι συχνά τακτικοί χρήστες που αντιμετωπίζουν τα κοινόχρηστα ποδήλατα σαν παιχνίδια μιας χρήσης.
Πολλοί άνθρωποι έχουν βρει τον τρόπο να βγάζουν τα ποδήλατα από τις αποβάθρες στάθμευσης του συστήματος, ξεκλειδώνοντας μία για μια χαλαρή βόλτα και στη συνέχεια αφήνοντάς την κάπου μακριά από έναν σταθμό στάθμευσης.
Μόλις απεγκλωβιστούν, τα ποδήλατα είναι τεχνικά χρησιμοποιήσιμα για τις επόμενες 24 ώρες, μέχρι να ενεργοποιηθεί η λειτουργία αυτόματου κλειδώματος. Σε αυτό το σημείο, τα ποδήλατα συχνά απλώς εγκαταλείπονται. Κάποια καταλήγουν σε σοκάκια. Άλλα πετιούνται σε ποτάμια. Μερικά απλώς εξαφανίζονται εντελώς.
Και επειδή τα ποδήλατα προορίζονται για στάθμευση στους πολλούς σταθμούς στάθμευσής τους σε όλη την πόλη, δεν διαθέτουν τσιπ GPS, γεγονός που περιπλέκει περαιτέρω την ανάκτηση των «απελευθερωμένων» ποδηλάτων.
Το πρόβλημα ξεκίνησε ως κάτι μικρό, αλλά έχει εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο από μια απλή ταλαιπωρία – αρχίζει να υπονομεύει ολόκληρο τον σκοπό της υπηρεσίας. Με τα ποδήλατα να χάνονται με τόσο υψηλό ρυθμό, πολλοί σταθμοί στάθμευσης Vélib μένουν άδειοι, ειδικά κατά τις ώρες αιχμής.
Οι ποδηλάτες που αναζητούν μια γρήγορη μετακίνηση ή μια βολική διαδρομή στην άλλη άκρη της πόλης διαπιστώνουν ολοένα και περισσότερο ότι δεν έχουν διαθέσιμα ποδήλατα ή ότι πρέπει να περπατήσουν μεγάλες αποστάσεις για να βρουν ένα λειτουργικό.
Αυτού του είδους η αναξιοπιστία υπονομεύει την εμπιστοσύνη των χρηστών και απειλεί να οδηγήσει τους πιθανούς χρήστες να επιστρέψουν στα αυτοκίνητα, τα ταξί ή σε άλλες λιγότερο βιώσιμες μορφές μεταφοράς, σε μια εποχή που το Παρίσι έχει ήδη κάνει μεγάλα βήματα για να μειώσει δραματικά τη χρήση αυτοκινήτων στην πόλη.