από το κλέος των εικόνων, συγκινήθηκα. Λέω μέσα μου: «τί τρενάρες έχουμε στην Ελλάδα».
Ευτυχώς προσγειώθηκα γρήγορα και κυρίως ομαλά και αναίμακτα καθώς δεν είχα την ατυχία να τρακάρω με την πραγματικότητα, όπως οι συνάνθρωποί μας που σκοτώθηκαν εκείνη τη νύχτα του Φεβρουαρίου. Ύστερα, με πιάσανε τα ενεργειακά και περιβαλλοντικά μου και ξύπνησα οριστικά. Θυμήθηκα όλες εκείνες ρήσεις των μεγάλων πολιτικών ανδρών της χώρας, από εκείνες που αφήνουν μια γεύση τρικυμίας στις ράγες, που αναφέρονται στην εξοικονόμηση ενέργειας, την προστασία του περιβάλλοντος, την ηλεκτροκίνηση, την απανθρακοποίηση και τον εξηλεκτρισμό των πάντων. Είναι αλήθεια ότι ρίγησε το είναι μου!
Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη "Σχόλιο", εδώ