Ψάξτε διαχρονικά τις ΚΑΠ της Ε.Ε. Το βασικό εύρημα θα είναι… επιδοτήσεις. Δε θα είναι μια ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΕΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ. Γιατί αυτό; Διότι, οι αγρότες ήταν πάντα ένα εύκολο κλοτσοσκούφι. Μια επιδότηση, και τελειώσαμε. Ταυτόχρονα, το ισοζύγιο τροφίμων γινόταν πιο αρνητικό και η αναγκαία επάρκεια τροφίμων πήγαινε περίπατο. Οι εισαγωγείς τροφίμων από τρίτες χώρες πάντα έτριβαν τα χέρια τους.
Τώρα, ο κόμπος έφρασε στο χτένι. Δεν πάει παραπέρα. Σ’ όλη την Ευρώπη, οι αγρότες έχουν ξεσηκωθεί, διεκδικώντας χαμηλότερες τιμές καυσίμων, ενέργειας και εφοδίων. Δηλαδή, επιδοτήσεις σε όλα. Δεν γίνεται αλλιώς, κυρίως για τους μικρομεσαίους αγρότες. Οι μεγαλοαγρότες εξακολουθούν να ευημερούν. Όπως όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις σε όλους τους κλάδους. Οι μικρομεσαίοι δεν ήταν ποτέ στο επίκεντρο της προσοχής των πολιτικών. Αυτοί ήταν πάντα μια πηγή… προλετάριων για τη βιομηχανία…
Κι όμως, πάντα υπήρχαν οι λύσεις. Που, όμως δεν προωθήθηκαν συστηματικά και στρατηγικά στο πλαίσιο των ΚΑΠ. Αφέθηκαν απλώς στην επιλογή των μικρομεσαίων αγροτών, ως σίγουρο άλλοθι του «συστήματος». Ένα είδος «είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω».
Κατά τη γνώμη μου ως οικονομολόγου, οι λύσεις των αγροτικών προβλημάτων θα μπορούσαν να στοιχηθούν κάτω από τρείς επικεφαλίδες:
- Συνεταιρισμοί: Υγιείς όμως και ΟΧΙ για το βόλεμα κάποιων υποχείριων των πολιτικών. Οι μικροί δεν μπορούν να επιβιώσουν παρά μόνο μέσα από υγιείς συνεταιρισμούς. Αυτό συμβαίνει παντού, ακόμα και στις ΗΠΑ!
- Αναδιάρθρωση καλλιεργειών: Πάντοτε υπήρχαν νέες καλλιέργειες. Η στροφή προς εντατικές καλλιέργειες, απέναντι στις εκτατικές, ήταν η επιλογή. Αυτό βέβαια αναγκαιούσε πάντα μια εθνική υποστήριξη και μια εθνική στρατηγική. Ο μικρός αγρότης, όπως και ο κάθε μικροεπιχειρηματίας είχε ανάγκη πάντα από μια κατεύθυνση, μια υποστήριξη. Η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών είναι μια διαχρονική πρόκληση για τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις, σε συνδυασμό, συνήθως, και με την καθιέρωση θερμοκηπίων. Για παράδειγμα, όπως αναφέρει στην ανάλυσή του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής 18/2 ο έγκριτος δημοσιογράφος Κώστας Καλλίτσης: «Η μισή χώρα έχει εκτατικές καλλιέργειες με απόδοση 100 – 200 ευρώ / στρέμμα αντί για καλλιέργειες σε θερμοκήπια με απόδοση 20.000 – 30.000 ευρώ / στρέμμα»…(σοφόν το σαφές)
- Και τα δύο προηγούμενα θέματα σχετίζονται άμεσα με το ζήτημα της συνεχούς εκπαίδευσης – μετεκπαίδευσης των αγροτών, στις νέες καλλιέργειες και στις νέες μεθόδους- τεχνολογίες καλλιέργειας. Δυστυχώς, στη χώρα μας μόνο ένα μικρό % αγροτών, γύρω στο 20% έχουν επαρκή κατάρτιση σ’ αυτό που κάνουν.
Η απάντηση στις τρείς παραπάνω αναγκαιότητες ήταν η… πρόχειρη και βολική: ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ… Ιδού λοιπόν το αποτέλεσμα αυτής της μυωπικής πολιτικής: Τρακτέρ στο Σύνταγμα! Και όχι μόνο, αλλά και στο Παρίσι…
*Δρ. Οικονομ/γου-π. Πανεπ/κού-Συγγραφέα
(από newideas.gr)