ο Δείκτης Ανταγωνιστικών Χρεώσεων (ήτοι η μεσοσταθμική λιανική τιμή) από τον Απρίλιο του 2020 έως τον Μάϊο του 2023 (κάθε σημείο αφορά έναν από τους 38 μήνες). Με μια πρόχειρη ματιά είναι εμφανές ότι η απόσταση ανάμεσα στην λιανική και την χονδρική τιμή μεγάλωσε από τον Αύγουστο του ’22 όταν άρχισε να εφαρμόζεται η νέα μέθοδος τιμολόγησης στο ρεύμα που καθιερώθηκε από το κράτος για να αντιμετωπισθεί η κρίση.
Η πρώτη εντύπωση επιβεβαιώνεται από τους αριθμούς. Το μέσο μικτό περιθώριο στους 28 μήνες από 4/20 έως 7/22 ήταν στα επίπεδα του 23%. Το ίδιο μέσο περιθώριο στους 10 μήνες της κρίσης (από 8/22 έως 5/23) ανέβηκε στο 32%. Γιατί συνέβη αυτό;
Η δικαιολογία που έδωσαν οι Πάροχοι είναι ότι το αυξημένο περιθώριο χρειάστηκε για να αντιμετωπισθεί η ανάγκη να αναλάβουν τον κίνδυνο που τους δημιουργούσε η νέα μέθοδος τιμολόγησης, δεδομένου ότι αντί να τιμολογούν απολογιστικά ήταν αναγκασμένοι να τιμολογούν προβλέποντας τις τιμές χονδρικής του επόμενου μήνα.
Αυτή είναι μια εξήγηση που φαίνεται αρχικά λογική. Από την άλλη μεριά όμως οι Πάροχοι δεν φαίνεται να έκαναν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να γίνουν καλύτεροι στις προβλέψεις τους. Γιατί δεν υπήρχε επαρκής ανταγωνισμός. Ας θυμηθούμε ότι ο Δείκτης Ανταγωνιστικών χρεώσεων καθορίζεται κατά τουλάχιστον 65% από τον δεσπόζοντα Πάροχο – την Κρατική Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (γνωστή ως ΔΕΗ). Αυτή συνεπώς έχει την ισχύ να καθορίζει στην πράξη ένα περιθώριο – στόχο για την αγορά. Πράγμα που προφανώς συνέβη. Στην ιδιόμορφη ελληνική αγορά (όπου σε όρους έντασης ανταγωνισμού υπάρχουν 2,2 πραγματικοί παίκτες) οι εναλλακτικοί προμηθευτές είμαστε σίγουροι ότι ευγνωμονούν τη ΚΕΗ (από μέσα τους) γιατί δεν προσπάθησε (όπως έκανε ορισμένες φορές στο παρελθόν) να τους στραγγαλίσει.
Ο καταναλωτές βέβαια δεν πλήρωσαν τον Ανταγωνιστικό Δείκτη – αυτός επιδοτήθηκε. Έτσι έμειναν όλοι ευτυχείς. Οι καταναλωτές προστατεύθηκαν (κατά ένα μέρος) από την κρίση, οι Προμηθευτές προστάτευσαν την κερδοφορία τους, οι πολιτικοί πήραν τα εύσημα ότι “υποστήριξαν” την κοινωνία (και κατήργησαν την ρήτρα αναπροσαρμογής με ένα νόμο και ένα άρθρο!). Ποιος ήταν λοιπόν ο ηλίθιος της παρέας που “πλήρωσε το μάρμαρο”; Κοιτάξτε λίγο στον καθρέφτη. Ο λογαριασμός ίσως αργήσει λίγο αλλά θα έλθει**.
* Το μικτό περιθώριο δεν μεταφράζεται πάντα σε κέρδη πόσο μάλλον σε “υπερκέρδη”
**Η παραπάνω ανάλυση είναι πρόχειρη και ερασιτεχνική. Είμαστε σίγουροι ότι ότι αρμόδιοι φορείς της Πολιτείας (η Επιτροπή Ανταγωνισμού και η ΡΑΑΕΥ) που έχουν την πείρα και τις γνώσεις θα βρούν τον χρόνο να κάνουν τις δικές τους διαπιστώσεις (και ενέργειες αν χρειαστεί) δεδομένου ότι πρόκειται για μια αγορά περίπου 5 δισεκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο – το 3% του ΑΕΠ.