Αν θέλει κανείς να ορίσει το ρεύμα ως κοινωνικό αγαθό, ο καλύτερος τρόπος κατά την γνώμη του γράφοντος είναι να βασιστεί στην εμπειρική παρατήρηση ότι η διαφορά στα εισοδήματα των καταναλωτών είναι πολύ μεγαλύτερη από την διαφορά στην κατανάλωση του αγαθού και συνεπώς την δαπάνη για αυτό. Μια οικογένεια με δεκαπλάσιο εισόδημα από μια άλλη δεν καταναλώνει παρά μόνο το διπλάσιο ρεύμα. Το ποσοστό τους εισοδήματος της που πηγαίνει στο βασικό αυτό αγαθό είναι πολύ μικρότερο από αυτό της φτωχότερης οικογένειας.
Κατά συνέπεια, αν πρέπει να επιδοτηθεί η δαπάνη για ρεύμα, ο δικαιότερος και αποτελεσματικότερος τρόπος είναι να μοιραστεί η επιδότηση με ένα ίσο ποσό σε κάθε οικογένεια και όχι με επιδότηση στην κιλοβατώρα κατανάλωσης. Αν αυτό είναι αποδεκτό τότε η ελληνική κυβέρνηση κάνει λάθος στο μοίρασμα της επιδότησης, σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Μ. Βρετανίας που κάνουν το αντίθετο (Λάθος που έκανε χειρότερο με την ουσιαστική κατάργηση του ορίου των 300 κιλοβατωρών τον μήνα).
Στον Πίνακα που ακολουθεί παρουσιάζεται ένας υπολογισμός που μπορεί να γίνει αντιληπτός (ελπίζουμε) ακόμα και από αυτούς που είχαν κάποτε μια συνάντηση με την απλή αριθμητική. Ο πλούσιος έχει δεκαπλάσιο εισόδημα από τον φτωχό αλλά καταναλώνει μόνο το διπλάσιο ρεύμα. Με την επιδότηση στην κιλοβατώρα, η έκπτωση στην τιμή είναι ίδια και για τους δύο και πληρώνουν την ίδια επιδοτούμενη τιμή (0,2 ευρώ/κιλοβατώρα). Αν η ΙΔΙΑ συνολική επιδότηση (των 600 ευρώ στον Πίνακα) μοιραστεί σε ίσα ποσά (300 στον καθένα) τότε η επιδοτούμενη τιμή διαφοροποιείται. Ο πλούσιος πληρώνει επιδοτούμενη τιμή μεν αλλά ψηλότερη από το 0,2 – στο 0,225, ο δε φτωχός χαμηλότερη από το 0,2 – στα 0,15.
Αυτό είναι δίκαιο γιατί ο φτωχός δαπανά μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματος του για το βασικό αγαθό. Επίσης είναι αποτελεσματικό γιατί με την επιδότηση σταθερού ποσού όσο περισσότερο καταναλώνουν (τόσο ο πλούσιος όσο και ο φτωχός) τόσο αυξάνεται η μέση τιμή που πληρώνουν.
Αυτή είναι μια απλοϊκή ανάλυση την οποία είμαστε σίγουροι ότι έμπειροι ακαδημαϊκοί και επαγγελματίες είναι σε θέση να εμπλουτίσουν με εμπειρικά δεδομένα και την απαραίτητη οικονομική ανάλυση, ώστε είτε να την απορρίψουν είτε να την ενδυναμώσουν ως πρόταση πολιτικής. Ή ακόμα να το δώσουν ως άσκηση στους σπουδαστές ή τους νεαρούς υπαλλήλους τους. Οι πολιτικοί μετά θα την μεταφράσουν ως “στήριξη των πραγματικά αδυνάτων” σε συνδυασμό με την αναγκαία (για λόγους κλιματικής αλλαγής) εξοικονόμηση στην κατανάλωση ρεύματος.
allazorevma.gr