Με ταχείς ρυθμούς ωριμάζει η Energean το project για τη δημιουργία μονάδας δέσμευσης και αποθήκευσης του διοξειδίου του άνθρακα, καθώς η σχετική τεχνολογία με το ακρωνύμιο CCS (Carbon Capture and Storage) φαίνεται να μπαίνει βαθμιαία στην… πρίζα ως μια από τις διαθέσιμες επιλογές για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου. Σύμφωνα με πληροφορίες της «N», η τεχνική προμελέτη (pre-FEED) για την επένδυση των 390 εκατ. ευρώ που έχει ενταχθεί στα projects που θα στηριχθούν από το Ταμείο Ανάκαμψης εκπονείται τώρα και θα έχει ολοκληρωθεί έως τον Ιούνιο. Στόχος της διοίκησης της Energean είναι να έχει ολοκληρωθεί η αδειοδοτική διαδικασία και να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για τη λήψη της τελικής επενδυτικής απόφασης έως το τέλος του επόμενου έτους, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την έναρξη των εργασιών και την υλοποίηση του project στο πλαίσιο των «σφιχτών» χρονοδιαγραμμάτων του RRF, που επιτάσσουν περάτωση των έργων που λαμβάνουν χρηματοδότηση από το Ταμείο έως το τέλος του 2025.
Όπως εξηγούν αρμόδιες πηγές της Energean, το σχέδιο αφορά την ανάπτυξη αποθήκης άνθρακα κάτω από τον Πρίνο που θα ξεκινήσει ως μικρό μέγεθος -για να είναι λειτουργική το 2025-, αλλά σε πλήρη ανάπτυξη μπορεί να έχει αποθηκευτική ικανότητα 6 εκατ. τόνων CO2 διοξειδίου του άνθρακα, που αντιστοιχούν στο 10% των συνολικών εκπομπών της χώρας και σε μεγάλο ποσοστό εκπομπών από τη βιομηχανία. Εκτιμάται δε ότι η εξοικονόμηση από την αποθήκευση των ρύπων και τη μη έκλυσή τους στο περιβάλλον υπολογίζεται στα 6 δισ. ευρώ σε ορίζοντα δεκαετίας, με τις τρέχουσες τιμές δικαιωμάτων ρύπων (στα επίπεδα των 80 ευρώ/τόνο).
Καθώς το έργο της Energean ουσιαστικά «σηκώνει την αυλαία» του CCS στην Ελλάδα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα συμπεράσματα της έρευνας που διενέργησε πρόσφατα το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ) σε συνεργασία με τη Metron Analysis για το πώς αντιμετωπίζει η ελληνική κοινή γνώμη την τεχνολογία δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα.
Οι Έλληνες και το CCS
Προκύπτει, μεταξύ άλλων, ότι η πλειονότητα των πολιτών έχει περιορισμένη ενημέρωση και γνώση για το CCS. Αυτοί που έχουν θετική άποψη αναγνωρίζουν τη συμβολή που μπορεί να έχει το CCS για την αντιμετώπιση της πρόκλησης της κλιματικής αλλαγής, αλλά και τα δυνητικά οφέλη για την εθνική οικονομία. Το μικρό ποσοστό που έχει αρνητική άποψη διατυπώνει ανησυχίες για τους κινδύνους που εγκυμονεί η αποθήκευση CΟ2, εστιάζοντας στις επιπτώσεις στο περιβάλλον, σε τυχόν διαρροές και σε θέματα ασφαλείας.
Η ευρωπαϊκή εικόνα
Αυτή τη στιγμή σε διάφορα στάδια ωρίμανσης βρίσκονται 70 projects CCS στην Ευρώπη, έξι εκ των οποίων έχουν συμπεριληφθεί και στη λίστα των έργων Κοινού Ενδιαφέροντος (PCI) της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως επισημαίνεται στην ανακοίνωση του ΚΑΠΕ, πιλοτικές (μικρής κλίμακας) μονάδες αποθήκευσης CΟ2 -δύο εκ των οποίων βρίσκονται στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Βόρειο Θάλασσα- λειτουργούν χωρίς προβλήματα εδώ και αρκετά χρόνια. Σε πολύ προχωρημένο στάδιο βρίσκεται η πρώτη μεγάλης κλίμακας εφαρμογή γεωλογικής αποθήκευσης CO2, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πρόκειται για το νορβηγικό project Longship, που περιλαμβάνει σε πρώτο στάδιο δέσμευση CO2 από τσιμεντοβιομηχανία που βρίσκεται κοντά στην πρωτεύουσα Όσλο της Νορβηγίας, μεταφορά του διά θαλάσσης στη δυτική ακτή της Νορβηγίας, και από εκεί με υποθαλάσσιο αγωγό στο πεδίο γεωλογικής του αποθήκευσης στη Βόρεια Θάλασσα. Σε επόμενο στάδιο, το προαναφερόμενο πεδίο θα τροφοδοτείται επίσης με CO2 από μονάδα ηλεκτροπαραγωγής και τηλεθέρμανσης, από αποτέφρωση αστικών απορριμμάτων του Όσλο, και σε βάθος χρόνου, με αέριες εκπομπές CO2 από βιομηχανίες ή σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής της ηπειρωτικής Ευρώπης.
Το ΚΑΠΕ συμμετέχει στη διεθνή κοινοπραξία ερευνητικών ιδρυμάτων και εκπροσώπων της βιομηχανίας από Νορβηγία, Ολλανδία, Γερμανία, Μ. Βρετανία, ΗΠΑ και Ελλάδα που αναπτύσσουν το έργο DigiMon για την ψηφιακή παρακολούθηση έργων αποθήκευσης CO2. To DigiMon στοχεύει στην επιτάχυνση της εφαρμογής της τεχνολογίας CCS, μέσα από τη δημιουργία συστήματος μετρήσεων έγκαιρης προειδοποίησης, για την παρακολούθηση οποιουδήποτε έργου γεωλογικής αποθήκευσης CO2. Το σύστημα θα αποδεικνύει ότι η αποθήκευση επιτυγχάνεται σύμφωνα με τον σχεδιασμό, θα διασφαλίζει ότι δεν υπάρχουν διαρροές και σε περίπτωση που αυτές υπάρξουν θα προβλέπει διορθωτικές δράσεις.
(από την εφημερίδα "ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ")