πολλές περιπτώσεις συμπεριφορά των εκπροσώπων μας στην βουλή και την αβουλία των εκάστοτε κυβερνήσεων σε στιγμές κρίσεων, παρά από έναν πόλεμο με κάποιον από τους γείτονες μας. Όμως πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι αυτή η εκτίμηση; Και πως σήμερα διεξάγονται οι πόλεμοι; Ή καλύτερα πως σήμερα μπορείς να αποφύγεις έναν πόλεμο έχοντας επιτύχει τους στόχους σου;
Τον 17ο αιώνα οι προντεσταντικές πολιτείες της Β. Γερμανία εξέφρασαν το παράπονο ότι οι δαπάνες για την διατήρηση ενόπλων δυνάμεων υπερέβαλαν τα πιθανά κέρδη από την προστασία που παρείχαν, ισχυριζόμενοι ότι “αν συμπεριφερθούμε με δικαιοσύνη προς όλους τους ανθρώπους αυτοί θα συμπεριφερθούν με δικαιοσύνη προς εμάς”. Σύντομα διαπίστωσαν την ουτοπία αυτού του πιστεύω σε έναν μη τέλειο κόσμο.
Ξεφεύγοντας από τις ουτοπικές προσεγγίσεις, διαπιστώνουμε ότι ζούμε σε ένα γεωπολιτικό σταυροδρόμι στο οποίο όλοι επενδύουν ανάλογα με τα συμφέροντα τους, πολλοί θέλουν να δηλώσουν την παρουσία τους και πρόσφατα ορισμένοι θέλουν αποδεδειγμένα να αποδυναμώσουν την εθνική μας κυριαρχία για να επωφεληθούν την κατάλληλη στιγμή.
Το κυριότερο έχουμε γείτονες που επιδεικνύουν μια διαρκή επιθετικότητα με έμμεσες προσεγγίσεις θεωρώντας ότι εμείς πλέον (α) δεν απαιτούμε τίποτα, (β) δεν διεκδικούμε τίποτα (γ) δεν έχουμε εδώ και μερικά χρόνια κυβερνήσεις που να μπορούν να αποφασίζουν για την χώρα έχοντας για αρκετά χρόνια μια υπερκυβέρνηση επάνω από την κανονική εθνική κυβέρνηση ,που εμμέσως πλην σαφώς είχε λόγο ακόμη και στην δομή και λειτουργία των εθνικών ενόπλων δυνάμεων αλλά και στον καθορισμό των εθνικών μας στόχων.
Το πνεύμα της καλής γειτονίας δεν υφίστατο ποτέ και δεν υφίσταται ακόμη περισσότερο σήμερα παρά τις κατά περίπτωση και κατ’ επίφαση προσπάθειες για την επίδειξη του, τα παραδείγματα άπειρα. Το σημαντικό που πρέπει να υπογραμμισθεί είναι η παντελής απουσία από πλευράς μας ενός μακροχρόνιου στρατηγικού σχεδιασμού που να βλέπει – επιδιώκει σε μεγάλο βάθος χρόνου την επίτευξη των εθνικών μας στόχων.
Από πλευράς του εξ’ ανατολών γείτονα είναι αξιοσημείωτο η συστηματική εφαρμογή των αρχών της Υψηλής Στρατηγικής που προσεγγίζεται εδώ και πολλά χρόνια. Παρά την υπεροπλία και την ποσοτική υπεροχή που διαθέτει έναντι ημών η στρατηγική που ακολουθεί είναι εκείνη του «περιορισμένου στόχου» (strategy of limited aim) με σκοπό να μας εξαντλήσει, Ηθικά, Φυσικά και Οικονομικά. Παραδείγματα ακολουθούν.
Παράδειγμα 1ον . Η συστηματική ροή λαθρομεταναστών που κατ’ ουσία φιλοξενούνται στην γείτονα χώρα μέχρι να διεκπεραιωθούν στην άλλη πλευρά του λόφου (μην μου πείτε ότι οι αρχές δεν γνωρίζουν δεν βλέπουν του τι γίνεται), που καταπονεί συνεχώς ένα μεγάλο μέρος της όποιας ημέτερης δημόσιας διοίκησης είναι ακόμη όρθια στην χώρα μας και κατασπαταλά πόρους για την διάσωση, υποδοχή, φιλοξενία, (σκεφθείτε όλα αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να δρομολογηθούν π.χ. στην παιδεία με αύξηση των μισθών των εκπαιδευτικών ώστε να παράγουν καλύτερο έργο και βελτίωση των υποδομών της) ενώ ταυτόχρονα αυξάνει την παραβατικότητα και δημιουργεί προβλήματα ασφάλειας αλλά και υγείας.
Το παράδειγμα αυτό είναι τόσο σοβαρό που θα μπορούσε να αποτελέσει έναν από τους Εθνικούς μας Στόχους δηλ. να σφραγισθεί η χώρα από τους εξ’ ανατολής εισβολείς και η τυχόν συνέχιση της κατάστασης αυτής να αποτελέσει κατά κάποιο τρόπο “αιτία πολέμου”, διότι απλά και μόνο μια εντολή της ηγεσίας της απέναντι χώρας προς τις αρμόδιες πολιτικές και στρατιωτικές αρχές θα ήταν αρκετή να σταματήσει την ροή.
Το σφράγισμα αυτό πρέπει να συνοδεύεται από μια διαρκή και συστηματική προσπάθεια “αποβολής” των λαθρομεταναστών ώστε αφενός ο αριθμός των να μειωθεί δραστικά και να πάψουν να αποτελούν κίνδυνο για την ασφάλεια και την ηρεμία των Ελλήνων πολιτών, αφετέρου να παραμείνουν οι μετανάστες που θα έχουν την θέληση να καταστούν χρήσιμοι πολίτες αυτής της χώρας.
Παράδειγμα 2ο. Η αδιάκοπη και μεθοδευμένη παραβίαση του εναέριου χώρου μας με υπερπτήσεις επάνω από τμήματα της επικράτειας μας από μαχητικά Α/Φ πολλές φορές φέροντα φορτίο μάχης αλά πρόσφατα και από UAVs . Η πρακτική αυτή (α) καταπονεί τον αεροπορικό μας στόλο και τα πληρώματα (β) δημιουργεί μια συνεχή οικονομική αφαίμαξη (γ) επηρεάζει το ηθικό των κατοίκων αλλά και των πληρωμάτων που δεν έχουν την δυνατότητα ή την άδεια να αντιδράσουν κατά τρόπο που θα σταματούσε δια παντός την πρακτική αυτή.(π.χ. ανταποδίδοντας τις υπερπτήσεις επάνω από την Τένεδο και την Ίμβρο κατ’ ελάχιστον). Το ίδιο ισχύει και για τις απόπειρες που κάνει το Τουρκικό Ναυτικό να επιδείξει την Τουρκική Σημαία μπαινοβγαίνοντας στα χωρικά μας ύδατα και όχι μόνο μιας και οι βόλτες αυτές δεν είναι τόσο αθώες , ενίοτε φθάνοντας ανοικτά του Σουνίου.
Η Υψηλή Στρατηγική πρέπει να υπολογίσει και να αναπτύξει τις οικονομικές πηγές και το ανθρώπινο δυναμικό του έθνους, έτσι ώστε αυτό να μπορέσει να συντηρήσει τις πολιτικές - πολεμικές υποδομές και υπηρεσίες, καθώς και τις πηγές διατήρησης του ΗΘΙΚΟΥ των πολιτών που είναι σημαντικός παράγων για την διαμόρφωση - διατήρηση της ισχύος – δύναμης της χώρας
Θα πρέπει να υπογραμμισθεί οτι η πολεμική – μαχητική δύναμη του έθνους -οι ένοπλες δυνάμεις –δεν είναι παρά ένα από τα εργαλεία της Υ.Σ.. Η οικονομική πίεση, η διπλωματική πίεση, η εμπορική πίεση προς τον στόχο της αποδυνάμωσης του αντιπάλου είναι μερικά από τα υπόλοιπα. Ισχυρές και αξιόπιστες Ε.Δ. που εμπνέουν τον σεβασμό στο εσωτερικό και το εξωτερικό δίδουν την δυνατότητα στις eκάστοτε κυβερνήσεις να προχωρήσουν με αποφασιστικότητα στην επίτευξη των εθνικών στόχων
Η Υψηλή Στρατηγική - και αυτό είναι το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της -υφίσταται για να αποτρέψει τον πόλεμο, εάν δε αυτός εκκινήσει να τελειώσει με την μικρότερη δυνατή αιματοχυσία και καταστροφή των υποδομών ώστε η ειρήνη που θα επακολουθήσει να είναι μια συνέχεια της προηγούμενης σε στερεότερες βάσεις.
Ένα Έθνος λοιπόν δίχως πρόβλεψη ΥΣ, ένα Έθνος που δεν διαθέτει ή δεν μπορεί να συντηρήσει μία Υ.Σ. σε βάθος χρόνου είναι καταδικασμένο να αποτύχει όταν έλθει η στιγμή της κρίσεως, κατασπαταλώντας άτσαλα – απρογραμμάτιστα τις πηγές της δύναμης του.
“ Όταν ένα Έθνος που βρίσκεται ενταγμένο μέσα σε ένα μεγάλο συνασπισμό εθνών δεν μπορεί να σχεδιάσει και να επιτύχει μορφές αντίδρασης στην επιθετικότητα πάσης μορφής ενός τρίτου έθνους, αυτό σημαίνει έλλειψη Ηγεσίας, ανικανότητα κυβερνήσεων, έλλειμμα στόχων. Για να είναι δυνατός ο σχεδιασμός μορφών αντίδρασης θα πρέπει να υπάρχουν σταθερές και ενιαίες πολιτικές (πρωτόκολλα αντίδρασης..) σε βάθος χρόνου στους βασικούς τομείς – πυλώνες ενός έθνους και συγκεκριμένα στην εξωτερική πολιτική και άμυνα, την παιδεία όλων των επιπέδων, την δικαιοσύνη, την υγεία και την οικονομία.”
Οι πολίτες πρέπει να εγκαταστήσουν έναν έλεγχο επάνω στις πολιτικές που επηρεάζουν την ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας τους. Πρέπει να σταματήσουν να είναι αδιάφοροι σε θέματα ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ διότι όταν παρ’ ελπίδα ξεσπάσει ένας πόλεμος οποιασδήποτε μορφής, είναι εκείνοι που θα κληθούν να πληρώσουν τα διόδια είτε με την ζωή τους, είτε από την τσέπη τους.
Το καθήκον της ηγεσίας των Ε..Δ. είναι να συμμετέχει ενεργά στην διαμόρφωση του σχεδιασμού Υ.Σ. του έθνους και να συμβουλεύει με επιμονή την εκάστοτε κυβέρνηση για τις συνέπειες τυχόν αστοχιών στην ακολουθούμενη πολιτική σε θέματα της Εθνικής Άμυνας – Εξωτερικής Πολιτικής και όχι μόνο μια και αυτή είναι συνδεδεμένη με την οικονομία, τις βιομηχανικές υποδομές και την ανάπτυξη της χώρας.
Επανερχόμενοι τώρα στην πιθανότητα ενός μελλοντικού πολέμου που θα προκύψει από την επιθετικότητα του αντιπάλου θα πρέπει να σημειώσουμε τα εξής σημαντικά.
Εάν οι πολίτες ενός έθνους ερωτηθούν ποιος πρέπει να είναι ο γενικός στόχος της εθνικής πολιτικής – του εθνικού σχεδιασμού θα πρέπει να απαντήσουν ομόφωνα και συντονισμένα. ότι θα πρέπει να είναι εκείνη που θα εγγυάται – εξασφαλίζει σε αυτούς «μια αξιοπρεπή, ευημερούσα και ασφαλή ύπαρξη»
Κανείς φυσιολογικός πολίτης μιας δημοκρατικής χώρας δεν θα συναινέσει στο να τεθεί ο στόχος αυτός σε κίνδυνο με μια άσκοπη καταφυγή σ’ ένα πόλεμο. Μόνο όταν αυτός θεωρήσει ή προταθεί σε αυτόν πειστικά, ή αυτός προετοιμασθεί για να συμφωνήσει ότι η τιμή, αξιοπρέπεια, ευημερία και η ασφάλεια του κινδυνεύουν από τις πολιτικές ή ενέργειες ενός τρίτου έθνους τότε αυτός μπορεί να συμμετάσχει ολόψυχα στην διεξαγωγή ενός πολέμου, και εδώ η Υ.Σ μπορεί είτε να εξασφαλίσει την αποφυγή ενός πολέμου, είτε την επιτυχή διεξαγωγή του κατά τρόπο που να αποφευχθούν άσκοπες αιματοχυσίες, κατασπατάληση πόρων και ανθρωπίνου δυναμικού υποχρεώνοντας τον αντίπαλο να αντιληφθεί το άσκοπο υποτασσόμενος στην θέληση μας πριν την τυχόν έναρξη των εχθροπραξιών, ή να συναινέσει τάχιστα στην αναστολή αυτών διαβλέποντας το μη αίσιο τέλος για λογαριασμό του.
Επίλογος
Ένα πράγμα είναι σίγουρο σήμερα στην πατρίδα μας, ότι οι παρούσες κυβερνήσεις, με την υπάρχουσα Εθνική Στρατηγική (την όποια στοιχειωδώς υφίσταται) δεν εξασφαλίζουν κατά την γνώμη μας μια αξιοπρεπή, ευημερούσα και ασφαλή ύπαρξη, στους πολίτες αυτής της χώρας και δεν εξασφαλίζουν επίσης την ύπαρξη Εθνικής αλλά και Ναυτικής Ισχύος μόνο που τώρα οι αντίπαλοι (είτε μεμονωμένο έθνος είτε συνασπισμός εθνών) έχουν ξεφύγει από κάθε μέτρο και λογική και εφαρμόζουν συστηματικά έναν απηνή ψυχολογικό πόλεμο στα πλαίσια της δικής τους Υψηλής Στρατηγικής. Και να μην ξεχνάμε ότι Εθνική ισχύς είναι το ΓΙΝΟΜΕΝΟ των παραγόντων Παιδεία, Οικονομία, Διπλωματία, Ένοπλες Δυνάμεςι (που είναι το ΓΙΝΟΜΕΝΟ του Υλικού- Προσωπικού, Εκπαίδευσης -Ηθικού). Στα ΓΙΝΟΜΕΝΑ αυτά, αν κάποιος συντελεστής είναι μηδέν, τότε η Εθνική μας Ισχύς κινδυνεύει..
(*) Αρχιπλοίαρχος Π.Ν. ε.α.
Σημείωση
Το κείμενο έχει συνταχθεί πριν από αρκετά χρόνια με την κατάσταση να έχει ελάχιστη έως μηδενική βελτίωση την παρούσα χρονική στιγμή