Αυτή θα καθοριστεί από τη Διακυβερνητική (οι ηγέτες των χωρών-μελών χωρίς την ηγεσία της Κομισιόν) και αφού οι δύο χώρες, κυρίως η Αλβανία, έχουν εκπληρώσει μία σειρά επιπλέον μεταρρυθμίσεων που τους ετέθησαν ως προϋπόθεση. Στην πραγματικότητα, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ήταν μια πολιτική ενθάρρυνση προς τα Σκόπια και τα Τίρανα να επισπεύσουν τις απαιτούμενες επώδυνες αλλαγές και βλέπουμε. Και ταυτόχρονα, ένα μήνυμα προς τους λαούς των άλλων χωρών της δυτικής Βαλκανικής που περιμένουν στον «προθάλαμο» ότι μπορούν να ελπίζουν πως θα περάσουν και αυτοί την πόρτα της Ε.Ε. εφόσον εκπληρώσουν οι ηγεσίες τους τα προβλεπόμενα κριτήρια. Οπως αναμενόταν, η απόφαση προκάλεσε ικανοποίηση στις δύο υποψήφιες χώρες, ειδικά στους ηγέτες τους που είχαν επενδύσει το πολιτικό τους κεφάλαιο στην ενταξιακή διαδικασία και αισθάνονται ότι έχουν τη στήριξη των Ευρωπαίων.
Στα Σκόπια ο Ζόραν Ζάεφ ενισχύεται ενόψει των βουλευτικών εκλογών, που μετατέθηκαν λόγω κορωνοϊού από τις 12 Απριλίου για το μέλλον και στα Τίρανα ο Εντι Ράμα εν μέσω παρατεταμένης οξύτατης εσωτερικής πολιτικής κρίσης αποκτά ένα ισχυρό όπλο έναντι των αντιπάλων του. Δεν θα είναι εύκολη η διαδρομή προς τη λήψη της οριστικής ημερομηνίας, ειδικά για την Αλβανία που πρέπει να υπερβεί τον εαυτό της για να μπορέσει να κάνει πράξη όλα όσα αξιώνουν οι Ευρωπαίοι. Και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν και πώς θα υλοποιηθούν από τον Ράμα οι επιπλέον προϋποθέσεις που θέτει η Αθήνα, η αλλαγή, δηλαδή, της νομοθεσίας περί απογραφής, ώστε να διασφαλίζονται το δικαίωμα των μελών της ελληνικής μειονότητας να αυτοπροσδιορίζονται χωρίς φόβο κυρώσεων και η προστασία των περιουσιακών τους δικαιωμάτων έναντι κρατικών αυθαιρεσιών. Ωστόσο, το ερώτημα με ποια Ευρώπη θα διαπραγματευθούν Σκόπια και Τίρανα στη μετά κορωνοϊό εποχή, όταν όπως οι πάντες φοβούνται «τίποτα δεν θα είναι όπως πριν», αναδύεται στον γκρίζο ορίζοντα.
Θα βγει η Ε.Ε. αλώβητη, ως πολιτική οντότητα, και με τις πόρτες της (έστω) μισάνοιχτες από τη θύελλα ή θα πάμε σε μια Ευρώπη φρούριο, κλεισμένη στο καβούκι της, που δεν θα ευνοεί συνεργασίες, οπότε άδικος κόπος οι θυσίες των γειτόνων;
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")