Εν τούτοις, η Βολιβία είναι τόσο ενδιαφέρουσα όσο το στοιχείο ΛΙΘΙΟΝ και η εισβολή της Αμερικανικής ΤΕΣΛΑ στο Βερολίνο, όπου ανεγείρει εργοστάσιο ηλεκτροκινήτων οχημάτων, το οποίον έχει ανησυχήσει την μεγάλη και αδίστακτο Γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία.
Εν πρώτοις, τα γεγονότα της Βολιβίας: Οι τελευταίες εκλογές δεν ήσαν και τόσον άψογες και η κυβέρνηση κατηγορήθη όχι μόνο για νοθεία αλλά και χρηματισμό. Εν τούτοις, το καθεστώς Μοράλες είχε και τις επιτυχίες του: μείωσε την φτώχεια των λαϊκών τάξεων και αύξησε τον αλφαβητισμό, σε μία χώρα όπου το 70% του πληθυσμού είναι αυτόχθονες Ινδιάνοι. Το άλλο «ευτυχές» γεγονός της χώρας είναι ότι κατέχει το 70% των παγκοσμίων αποθεμάτων ΛΙΘΙΟΥ, από το οποίον κατασκευάζονται οι μεγάλης διαρκείας συσσωρευτές (κν. «μπαταρίες» ηλεκτρικών αυτοκινήτων.)
Όπως είναι φυσικό , ο παγκόσμιος ανταγωνισμός για την παραγωγή «πράσινου αυτοκινήτου» (ΣΣ: άλλη περιβαλλοντική αυταπάτη αυτή) προσέλκυσε στην Βολιβία το ενδιαφέρον των διεθνών παικτών της νέας «κούρσας λιθίου» (ΗΠΑ, Κίνας, Γερμανίας) όπως προ ετών στην Λιβύη του Καντάφι που ήθελε να καθελκύσει το «χρυσό» δηνάριο εις αντικατάσταση του πετρελαιοδολλαρίου, με τα γνωστά αποτελέσματα για την χώρα που εδιχάσθη και ο ίδιος εχάθει.
Η Βολιβία ανήκει στην σφαίρα επιρροής της Αμερικής από την εποχή του «δόγματος Μονρόε» το 1815, η διακοσιοστή επέτειος του οποίου δεν ανετέθη στην κυρία Γιάννα μας, και υπάρχουν πιο σοβαρά σύγχρονα προβλήματα στις χώρες της Νοτίου Αμερικής. Η αντιδικία των ΗΠΑ με την Βενεζουέλα με διεκδικητή της ηγεσίας της, τον Χουάν Γκουάϊντο, η επικειμένη αναστολή πληρωμών της Αργεντινής, οι λαϊκές ταραχές στην «ευνομημένη» Χιλή και τα δάση του Αμαζονίου που καίγονται.
Οι πωλήσεις λιθίου κι’ οι τιμές του ανέρχονται και η βιομηχανία συσσωρευτών επιχειρεί να καλύψει την ζήτηση «πράσινων αυτοκινήτων» σε ανταγωνιστικό κόστος, αντί να περιορίσει τις εκπομπές ρύπων στην ατμόσφαιρα, με πρώτο βήμα την μείωση της φονικής ταχύτητος των μηχανών εσωτερικής καύσεως από τ’ αυτοκίνητα των οποίων φονεύονται περισσότεροι άνθρωποι παρ’ ό,τι με την «κλιματική αλλαγή».
Τα επόμενα βήματα διεκδικήσεων του «καρτέλ των παραγωγών», Αμερικανών και Ευρωπαίων, ακόμη και αν δεν τα γνωρίζομε ως επτασφράγιστων μυστικών, μπορούμε όμως να τα φαντασθούμε - τόσα φίλμ δα έχουμε δει απ’ το Χόλυγουντ: Πολιτικές και ηθικές δολοφονίες, διαφθορά κυβερνήσεων, ξανθά κώλ-γκέρλς, κουτιά «πάμπερς» με δολλάρια, ευρώ ή γουάν και εν τέλει, στρατιωτικά κινήματα, για την αποκατάσταση της «ηθικής και τάξεως». Η συνταγματική εκτροπή στην Βολιβία, μικρά σημασία έχει. Το σκόρ στο μάτς Τράμπ-Μοράλες έγραψε 1-0. Το αποσιώπησαν βεβαίως οι Δημοκρατικοί ασχολούμενοι στο Κογκρέσο με την έκπτωση του προέδρου που ηθέλησε να ερευνήσει τις μπίζινες στην Ουκρανία του υιού Μπάϊντεν ως είχε καθήκον.
Το άλλο παιχνίδι είναι πιο δύσκολο: Η Αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία «Τέσλα» εναντίον Φόλκς-βάγκεν, Μερσέντες. Αν ο ιδρυτής της «Τέσλα», ο πολύς Έλον Μάσκ επιβιώσει οικονομικώς, πιθανόν τα «σεντάν» ηλεκτρικά αυτοκίνητα που κατασκευάζει, να κερδίσουν στον «αγώνα» ποιότητος- κόστους. Οι Γερμανοί έχουν χάσει την εμπιστοσύνη του καταναλωτικού κοινού, θύμα της παραχαράξεως των προδιαγραφών ρύπων και παρά την επινοητικότητα τους, δεν κινδυνεύουν από τους δασμούς που απειλεί ο πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ αλλά μάλλον απ’ την σπάνιν Λιθίου.