Συνήθως τα έργα αποθήκευσης ενέργειας που υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο όριο, πρέπει να ακολουθήσουν την προβλεπόμενη διαδικασία για το «Καθεστώς Εθνικού Σχεδιασμού», όπως συμβαίνει και για τα υπόλοιπα ενεργειακά έργα.
Το ζήτημα που προκύπτει με την εν ισχύ ρύθμιση είναι ότι η διαδικασία εθνικού σχεδιασμού βαρύνεται με σημαντικά κόστη και μπορεί να απαιτηθούν 18-24 μήνες για την ολοκλήρωση των απαιτούμενων διεργασιών, όταν τα έργα αποθήκευσης είναι συνήθως «σχετικά διακριτικές και καθιερωμένες τεχνολογίες», σύμφωνα με την Ένωση Ανανεώσιμης Ενέργειας (REA).
Από την πλευρά της, η REA επιδιώκει να αυξήσει το όριο πάνω από το τρέχον επίπεδο των 50 μεγαβάτ. Ο Οργανισμός δήλωσε ότι οι λεπτομέρειες της πρότασης θα πρέπει να αξιολογηθούν μέσα από τη διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης και την εφαρμογή των κατάλληλων συνθηκών και προϋποθέσεων σχεδιασμού. Αξίζει να τονιστεί ότι οι προτάσεις ισχύουν για όλες τις τεχνολογίες αποθήκευσης, με εξαίρεση την τεχνολογία της αντλισιοταμίευσης σε υδροηλεκτρικά έργα, λόγω του τεράστιου μεγέθους τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, επί του παρόντος, η πλειοψηφία των εφαρμογών έργων αποθήκευσης ενέργειας στην Αγγλία, έχουν δυναμικότητα περίπου 49,9 μεγαβάτ, με όριο τα 50 μεγαβάτ, ενώ στην Ουαλία, όπου το όριο είναι υψηλότερο, η δυναμικότητα των μονάδων αποθήκευσης ποικίλει, με τα περισσότερα εργα να είναι ισχύος 70 μεγαβάτ.