Το νέο αφήγημα των υποστηρικτών της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής χαρακτηρίζει "λαϊκιστές" όλους όσους τολμούν να αμφισβητούν τα ανθρωπογενή αίτια της αλλαγής του κλίματος. Συνήθως, όταν σταματούν τα επιχειρήματα, ξεκινούν οι επιθετικοί χαρακτηρισμοί, οι οποίοι ξεφεύγουν πλέον από τα στενά πλαίσια των φυσικών επιστημών και προσχωρούν στην πολιτική και στην οικονομία.
Ας δούμε λοιπόν με στενούς οικονομικούς και πολιτικούς όρους κατά πόσο είναι κάποιος "λαϊκιστής", επειδή αμφισβητεί τα επιχειρήματα εκείνων που υποστηρίζουν τα ανθρωπογενή αίτια της αλλαγής του κλίματος. Το 2017 παρουσιάσθηκε εργασία οικονομολόγων, σύμφωνα με την οποία, προκειμένου να αποφύγουμε ως ανθρωπότητα την καταστροφή(sic), θα πρέπει να εισπράττονται παγκοσμίως και σε ετήσια βάση μέχρι το έτος 2030 πράσινοι φόροι ύψους τεσσάρων τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ας ξαναγραφεί το ποσό προς επίρρωσιν των αναγνωστών: τέσσερα τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Όχι δισεκατομμύρια. Τρισεκατομμύρια. Εάν θεωρήσουμε τον αριθμό των κατοίκων της Γης περίπου στα 7,7 δισεκατομμύρια, τότε αναλογεί κατά κεφαλήν φόρος περίπου $571 ανά κάτοικο σε ετήσια βάση! Επίσης, αν ξεκινήσει να μετρά κανείς από το έτος 2017, τότε μέχρι το έτος 2030 υπολογίζεται ότι κάποιοι ονειρεύονται την είσπραξη πράσινων φόρων ύψους 52 τρισεκατομμυρίων δολαρίων!
Όπως ειπώθηκε σε παλιά ελληνική ταινία: «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη». Αυτοί οι πράσινοι φόροι αντιστοιχούν στα δικαιώματα εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Πρόκειται για μία εκ των δύο γενεσιουργών αιτιών, στις οποίες οφείλεται η επερχόμενη αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος: όσα γλυτώσουμε από τη μείωση του ΕΝΦΙΑ, θα τα πληρώσουμε στην αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ. Η άλλη αιτία είναι το χαράτσι του ΕΤΜΕΑΡ.
Το ερώτημα που τίθεται, ωστόσο, από πλευράς των φορολογούμενων πολιτών είναι το εξής: πού θα καταλήξουν αυτά τα τρισεκατομμύρια δολάρια; Θα πάνε σε τσέπες πολιτικών; Σε τσέπες ακαδημαϊκών; Σε τσέπες οικονομολόγων; Σε τσέπες στελεχών ΜΚΟ; Πού θα πάνε όλα αυτά τα χρήματα; Τα χρήματα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία δεν πηγαίνουν σε μία μαύρη τρύπα. Όταν βγαίνουν από μία τσέπη πάντα καταλήγουν σε μία άλλη.
Κλιματική αλλαγή και Ακροδεξιά
Όποιος λοιπόν τολμά και θέτει τέτοιου είδους ερωτήματα, με δεδομένα τα υπόλοιπα τεχνικής φύσης επιχειρήματα που αμφισβητούν επαξίως τη συμβολή του διοξειδίου του άνθρακα στην αλλαγή του κλίματος, χαρακτηρίζεται αυτομάτως σαν "λαϊκιστής". Όποιος τολμά να υψώσει τη φωνή του, αντικρούοντας κάθε προσπάθεια επιβολής δυσβάστακτων πράσινων φόρων χαρακτηρίζεται αυτομάτως σαν "λαϊκιστής".
Όποιος αντιδρά στην απομείωση του εισοδήματός του χαρακτηρίζεται "λαϊκιστής". Από πού κι ως πού όποιος αντιδρά στην επιβολή πράσινων χαρατσιών θεωρείται "λαϊκιστής"; Αυτό αποτελεί μέγιστο σφάλμα το οποίο καταδεικνύει έλλειψη επιχειρημάτων και επικίνδυνη άγνοια των πολιτικών προεκτάσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Ποιοι οι πολιτικοί κίνδυνοι αυτής της άγνοιας; Εδώ και αρκετό καιρό έχει δοθεί η εκτίμηση του πολιτικού κινδύνου, ο οποίος θα προκύψει από την επιβολή πράσινων φόρων. Πρόκειται για τον κίνδυνο της ανόδου των πολιτικών άκρων.
Το είδαμε να συμβαίνει στη Γαλλία με τα Κίτρινα Γιλέκα και προσφάτως στις εκλογές στα γερμανικά κρατίδια της Σαξονίας και του Βανδεμβούργου, στα οποία το ακροδεξιό κόμμα AfD αύξησε τα ποσοστά του και ανεδείχθη δεύτερο κόμμα. Γιατί αύξησε τα ποσοστά του το AfD; Επειδή είναι το μοναδικό πια κόμμα της Γερμανίας, το οποίο τίθεται κατά των πράσινων φόρων.
Όσοι λοιπόν επιμένουν στην επιβολή των πράσινων χαρατσιών και στον απρεπή χαρακτηρισμό όσων αντιστέκονται στρώνουν βούτυρο στο ψωμί της Ακροδεξιάς. Αυτή είναι η εξίσωση: οι πράσινοι φόροι αποτελούν αίτιο της ανόδου της Ακροδεξιάς. Και όχι το αντίθετο. Το αίτιο είναι οι πράσινοι φόροι και το αιτιατό η άνοδος της Ακροδεξιάς. Όσοι προωθούν την επιβολή πράσινων φόρων ύψους τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε βάρος των λαών της υφηλίου στρώνουν το χαλί στον μαύρο φασισμό. Αυτό είναι το διακύβευμα το οποίο αγνοούν, ηθελημένα ή αθέλητα, οι οπαδοί της ανθρωπογενούς αλλαγής του κλίματος.
(από slpress.gr)