Η μελέτη συντάχθηκε για λογαριασμό της οργάνωσης από την συμβουλευτική εταιρεία eftec, η οποία θεωρείται μία από τις κορυφαίες συμβουλευτικές εταιρείες σε θέματα οικονομίας του περιβάλλοντος στην Αγγλία.
Κεντρικός σκοπός της μελέτης είναι να αξιολογήσει τις επιπτώσεις από ένα σοβαρό ατύχημα στην ελληνική επικράτεια και να υπολογίσει το σωρευτικό κόστος, αλλά και τις ειδικότερες επιπτώσεις ενός παραπλήσιου ατυχήματος σε νευραλγικούς, για την εθνική οικονομία, τομείς, όπως είναι ο τουρισμός, η αλιεία, αλλά και η ευρύτερη αγορά εργασίας.
Τονίζοντας ότι τέτοιου είδους “ατυχήματα” δεν αποτελούν μακρινή υπόθεση, αλλά συνιστούν πραγματικό ρίσκο, ιδιαίτερα σε τόσο μεγάλης έκτασης έργα όπως αυτά που σχεδιάζονται να εκτελεσθούν στην Ελλάδα, η μελέτη αξιολογεί τέσσερα διαφορετικά σενάρια, υπολογίζοντας, το οικονομικό κόστος από την επιχειρησιακή ρύπανση, το κόστος που συνδέεται με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από την εξόρυξη, το κόστος από ένα σοβαρό περιστατικό πετρελαϊκής ρύπανσης, στον τουρισμό και την αλιεία και το κόστος καθαρισμού και αποκατάστασης θαλάσσιων και παράκτιων οικοσυστημάτων.
Σε κάθε ένα από τα τέσσερα αυτά σενάρια υπολογίζονται, με αναλυτικό τρόπο, οι απώλειες, αλλά και το σωρευτικό κόστος της ζημιάς που θα προκληθεί στις περιοχές ενδιαφέροντος, τόσο σε ετήσια βάση, όσο και σε βάθος 25ετίας, δεδομένου ότι οι συμβάσεις παραχώρησης των οικοπέδων προς τις εταιρείες, για έρευνα και εξόρυξη στη χώρα μας, έχουν 25ετή διάρκεια.
Όπως είναι αναμενόμενο, ο τουριστικός κλάδος μέλλει να υποστεί τη μεγαλύτερη οικονομική ζημιά, που εκτιμάται στα 5 δισ. ευρώ, ενώ σημαντικές απώλειες αναμένονται και στον τομέα της αλιείας, με τη μείωση του εισοδήματος, σε περίπτωση ατυχήματος, να υπολογίζεται στο 17%, κατά μέσον όρο, σε χρονικό ορίζοντα τριετίας, με τις τοπικές κοινωνίες να καλούνται να καταβάλλουν το υψηλότερο τίμημα. Πέραν των επιπτώσεων σε τουρισμό και αλιεία, ελλείψει διαθέσιμων στοιχείων, στη μελέτη δεν συνυπολογίζεται το κόστος της ζημιάς σε άλλες οικοσυστημικές υπηρεσίες που επηρεάζονται, άμεσα, από ένα περιστατικό ρύπανσης
Ορισμένα από τα βασικά σημεία της έκθεσης είναι τα εξής:
Το κόστος από πολλαπλά περιστατικά διαρροής στη χώρα θα ξεπερνούσε τα 7,6 δισ. ευρώ σε ονομαστικούς όρους, δηλαδή σε αναλογία περίπου το 4% του σημερινού εθνικού ΑΕΠ.
Λόγω του μεγέθους του τουριστικού εισοδήματος της Κρήτης και του Ιονίου, ένα σοβαρό περιστατικό διαρροής και ρύπανσης, μόνο στην περιοχή της Κρήτης, θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιά ύψους 2,2 δισ. ευρώ, ενώ ένα αντίστοιχο περιστατικό στο Ιόνιο, ζημιά της τάξης των 1,78 δισ. ευρώ, σε χρονικό ορίζοντα 25ετίας.
Σχεδόν 45.000 θέσεις εργασίας που συνδέονται άμεσα και έμμεσα με τον τουρισμό θα χάνονταν από ένα σοβαρό περιστατικό διαρροής/ρύπανσης στην Κρήτη και σχεδόν 25.000 θέσεις εργασίας από ένα αντίστοιχο περιστατικό στο Ιόνιο.
Ακόμα και αν δεν συμβεί σημαντικό περιστατικό διαρροής, η αρνητική επίπτωση για την οικονομία ανέρχεται σε 0,8 - 1,3 δισ. ευρώ σε μία περίοδο 25 ετών.
Οι απώλειες στον κλάδο της αλιείας που είναι ιδιαίτερα ευάλωτος από τη ρύπανση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, θα μπορούσαν να φτάσουν τα 180 εκατ. ευρώ.
O Δημήτρης Ιμπραήμ, υπεύθυνος εκστρατείας του WWF Ελλάς ενάντια στους υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα σχολίασε: «Η κυβέρνηση και το πετρελαϊκό λόμπι έχουν χτίσει ένα αφήγημα που αναφέρεται σε μυθικά κέρδη και οφέλη, χωρίς να έχουν το παραμικρό στοιχείο για να το τεκμηριώσουν. Στηρίζουν τη ρητορική τους σε εκτιμήσεις, υποθέσεις, και ανεπιβεβαίωτες θεωρίες του παρελθόντος, αποκρύπτουν τον κίνδυνο και μιλούν για ανάπτυξη και έξοδο από την οικονομική ύφεση, τη στιγμή που το μέλλον μας απειλείται από μία πρωτόγνωρη για τη χώρα περιβαλλοντική απειλή που μπορεί κυριολεκτικά να καταστρέψει τις τοπικές κοινωνίες και την εθνική οικονομία».
Με δεδομένα την ανοιχτή θάλασσα, τα μεγάλα θαλάσσια βάθη και την τεράστια ακτογραμμή των περιοχών που έχουν παραχωρηθεί, σε συνδυασμό με την τουριστική τους αξία, το παραμικρό λάθος ή αστοχία μπορεί να αποβεί καταστροφικό για τις τοπικές κοινωνίες και την εθνική οικονομία. Τις ανησυχίες αυτές εντείνει η υπονόμευση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και η συστηματική απουσία ουσιαστικής διαβούλευσης κατά την αδειοδοτική διαδικασία. Η μακρά εμπειρία από περιστατικά πετρελαϊκής ρύπανσης έχει δείξει ότι οι τοπικές κοινωνίες δεν ανακάμπτουν για δεκαετίες, ενώ μόλις ένα ποσοστό που σπάνια ξεπερνά το 10% της διαρροής ανακτάται. Το υπόλοιπο συνεχίζει να ρυπαίνει και να βλάπτει την περιοχή και μαζί την τουριστική της φήμη.
«Η θαλάσσια περιοχή του Ιονίου και της Κρήτης, η Ήπειρος, η Δυτική Ελλάδα και η Πελοπόννησος, είναι ευαίσθητα οικοσυστήματα παγκόσμιας σπουδαιότητας που φιλοξενούν σπάνια και απειλούμενα είδη. Είναι περιοχή με τεράστια ιστορία και πολιτισμό. Και είναι πόλος έλξης για δεκάδες εκατομμύρια τουρίστες από όλον τον κόσμο κάθε χρόνο. Δεν είναι οικόπεδα προς παραχώρηση για εκμετάλλευση από την πετρελαϊκή βιομηχανία. Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας δεν θα σκεφτόμασταν πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου δίπλα στην Κέρκυρα, την Κεφαλονιά και τα Χανιά, τον Κόλπο του Λαγανά, τον Κυπαρισσιακό και τον Αμβρακικό κόλπο, τα Ζαγοροχώρια και το φαράγγι του Βίκου», πρόσθεσε ο Δημήτρης Ιμπραήμ.
Το WWF Ελλάς κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψει οριστικά το πρόγραμμα εξόρυξης υδρογονανθράκων στη χώρα μας. Παράλληλα, καλεί όλους τους πολίτες να ενημερωθούν για το θέμα και να ενώσουν τις δυνάμεις τους με το WWF, διεκδικώντας ένα μέλλον χωρίς εξορύξεις στην ιστοσελίδα https://support.wwf.gr/action/say-no-to-oil.
Η πλήρης μελέτης είναι διαθέσιμη στο https://www.wwf.gr/images/pdfs/oil-gas-report.pdf
Μεταξύ των ομιλητών στη σημερινή συνέντευξη τύπου του WWF Ελλάς ήταν ο κ. Carlos Bravo, ο οποίος είναι συντονιστής της συμμαχίας κατά των εξορύξεων στην Ισπανία, με την οργάνωση Alianza Mar Blava (συμμαχία της γαλάζιας θάλασσας)
Στο χαιρετισμό του, ο κ. Bravo είπε, μεταξύ άλλων: «Η έρευνα και εκμετάλλευση πετρελαίου και φυσικού αερίου στις ελληνικές θάλασσες αποτελεί μια εξαιρετικά σοβαρή απειλή για δύο κομβικούς για την τοπική οικονομία τομείς, την αλιεία και τον τουρισμό, οι οποίοι εξαρτώνται άμεσα από την καλή κατάσταση των υδάτων και των ακτών. Προτρέπουμε τον δημόσιο τομέα, τους τουριστικούς φορείς, τον αλιευτικό τομέα και την κοινωνία των πολιτών να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να συνεργαστούν, όπως ακριβώς έγινε στην ισπανική Μεσόγειο, προκειμένου να κάνουν την ελληνική κυβέρνηση να καταλάβει πως η επένδυση στα ορυκτά καύσιμα είναι μια μη συμφέρουσα απόφαση, τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο κλιματικής αλλαγής. Με δεδομένο μάλιστα, τον τελευταίο αυτόν παράγοντα που μας “πιέζει” να εγκαταλείψουμε άμεσα τα ορυκτά καύσιμα για την επιβίωση του πλανήτη μας, δεν υπάρχει άλλος χρόνος για να ενεργούμε επιπόλαια και να επενδύουμε σε νέα αποθέματα υδρογονανθράκων. Από τις παράκτιες περιοχές της ισπανικής Μεσογείου, ζητάμε από την ελληνική κυβέρνηση να φερθεί έξυπνα και να επενδύσει σε μια Μεσόγειο απεξαρτημένη από το πετρέλαιο, καθώς και σε ένα ενεργειακό σύστημα απαλλαγμένο από τα ορυκτά καύσιμα, βασισμένο 100% σε ΑΠΕ και αποδοτικό».
Σε ερώτηση του Energia.gr προς τον Δημήτρη Ιμπραήμ, για το κατά πόσο είναι ώριμη η τεχνολογία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, σε σημείο ώστε να μπορεί να αντικαταστήσει άμεσα τη χρήση υδρογονανθράκων, ο υπεύθυνος εκστρατείας του WWF Ελλάς κατά των εξορύξεων, απάντησε πως η χώρα μας υπολείπεται μακράν σε τεχνολογίες και έργα ΑΠΕ και απέχει, ήδη, πολύ από το να εκπληρώσει τους στόχους που έχουν τεθεί για την αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής.
Άφησε δε, να εννοηθεί, εμμέσως, πλην σαφώς, πως η στροφή για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στον ελλαδικό χώρο αποτελεί, καθαυτή, "προτεραιότητα των ξένων πετρελαϊκών εταιρειών, οι οποίες επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τον υδρογονανθρακικό πλούτο της Ελλάδας, σε μια περίοδο κατά την οποία η δραστηριότητα βρίσκεται στη δύση του κύκλου της" και τόνισε πως οι όποιες θετικές επιπτώσεις προκύψουν, ενδεχομένως, "θα έχουν περιορισμένο εύρος."