Σύνδεση του χρέους με την ανάπτυξη έγινε ήδη από τον Μάρτιο 2012, όταν πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη περικοπή χρέους στην ιστορία του καπιταλισμού, προς όφελος του κράτους των Ελλήνων και παρά τις οιμωγές της σημερινής συμπολίτευσης.
Συγκεκριμένα, τα νέα ομόλογα που εκδόθηκαν τότε είχαν ένα πρόσθετο χαρτί, ένα ένταλμα που θα πλήρωνε ένα πρόσθετο ποσόν απόδοσης ανάλογα με την αναπτυξιακή επίδοση της οικονομίας. Μέχρι σήμερα, πάντως, οι «κουρεμένοι» επενδυτές δεν έχουν εισπράξει ούτε σέντσι από αυτό το «μπόνους» ανάπτυξης.
Η σχετική ιδέα είναι παλαιά και είναι, όπως συχνότερα από όσο επιθυμούν οι φωστήρες του Μαξίμου συμβαίνει, μια ιδέα του ΔΝΤ. Μελέτη του Ταμείου, ήδη από το 2002, εξέθετε τα προτερήματα ομολόγων συνδεδεμένων με τις οικονομικές επιδόσεις των κρατών. Πρόσφατα πάλι, ο μέχρι πρότινος επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου, Ολιβιέ Μπλανσάρ, με ειδικό άρθρο του στο Paterson Institute, υπογράμμιζε ότι τα growth-indexed bonds αξίζουν την προσοχή των κυβερνήσεων των μεγάλων κρατών.
Η δήθεν «γαλλική λύση» δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα μεταξύ άλλων σεναρίων που κατέστρωσε πριν από πολλούς μήνες ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθεροποίησης, σε συνεργασία –ευτυχώς– με τους δικούς μας αρμοδίους. Ο ΕΜΣ είναι πλέον ο κύριος δανειστής μας και θα διαχειριστεί την όποια λύση για το χρέος προσφέρουν τελικώς τα 17 μέλη του Γιούρογκρουπ στην Ελλάδα. Η ελαστικότητα των αποπληρωμών του ευρωπαϊκού χρέους της Ελλάδας έχει έννοια μόνον όταν μεταφέρει την ετήσια υποχρέωση σε περίπτωση πολύ χαμηλού ΑΕΠ, π.χ. μικρότερου από 1%.
Προφανώς και δεν έχουν καμία σχέση αυτά με όσα ακατανόητα ακούμε τις τελευταίες ώρες από στελέχη του Μαξίμου. Λέει, για παράδειγμα, ο κ. Παππάς: «Η πρόταση αυτή έρχεται να αποτυπώσει μία (άλλη) λογική. Θα αποπληρώνεις (το χρέος) όταν έχεις ανάπτυξη, όταν μπορείς».
Ο φίλος του πρωθυπουργού αναμασά το μοντέλο μιας Ελλάδας που σέρνεται, που αρνείται την επιχειρηματικότητα, που τη βλέπουν οι επενδυτές και φοβούνται. Λέγοντας όμως αυτό το «όταν μπορείς» προσφέρει στον κ. Σόιμπλε μεγάλη υπηρεσία, αφού κι αυτός θα επιμείνει στην ήδη γραμμένη ρήτρα σύμφωνα με την οποία η διευθέτηση του χρέους θα γίνει «εφόσον χρειαστεί». Αν δεν το κάνουν επίτηδες, να καταστρέφουν κάθε φορά την όποια συμφωνία διαφαίνεται, τότε είναι εντελώς επικίνδυνα ανίκανοι!
(Πηγή: Καθημερινή)