Σχόλιο

Μετά το Eurogroup Απαιτείται να Ολοκληρωθεί η Στροφή της Κυβέρνησης προς τον Ρεαλισμό – Κρίσιμος ο Ρόλος του Ενεργειακού Τομέα

Μετά το Eurogroup Απαιτείται να Ολοκληρωθεί η Στροφή της Κυβέρνησης προς τον Ρεαλισμό – Κρίσιμος ο Ρόλος του Ενεργειακού Τομέα

Η απόφαση της κυβέρνησης να νομοθετήσει το ασφαλιστικό και φορολογικό χωρίς αλλαγές και χωρίς απώλειες της κοινοβουλευτικής της πλειοψηφίας, δείχνει ότι έχει ένα σταθερό πλάνο το οποίο υπηρετεί. Δείχνει επίσης ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να προσαρμοσθεί πλήρως στο Ευρωπαϊκό modus operandi κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα από την ομαλή διεξαγωγή του Eurogroup την προηγούμενη Δευτέρα, χωρίς αχρείαστες κορώνες και τα γνωστά νταηλίκια που τόσο μας ταλαιπωρήσαν μέχρι τώρα. Η προσαρμογή στους Ευρωπαϊκούς κανόνες και ο σεβασμός των εκάστοτε ισορροπιών αποτελεί μονόδρομο για την ελληνική κυβέρνηση εάν θέλει πραγματικά να επαναφέρει την χώρα σε μία διαχειρίσιμη πορεία και εάν στο τέλος της ημέρας επιθυμεί πραγματικά να επαναφέρει την οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά. Αν το κυβερνητικό πλάνο είναι σωστό ή λάθος θα κριθεί εκ του αποτελέσματος

Μία Από τα Ίδια, Και Λίγο Χειρότερα

Μία Από τα Ίδια, Και Λίγο Χειρότερα

Η νέα μεταπολίτευση απαιτεί να διαλυθούν μερικοί μύθοι. Χθες διαλύθηκαν αρκετοί. Μια αριστερή κυβέρνηση έφερε προς ψήφιση το δικό της μνημόνιο, με περικοπές στις συντάξεις και άλλα «αντιλαϊκά» μέτρα. Μια αριστερή κυβέρνηση έριξε δακρυγόνα, έκανε προληπτικούς ελέγχους και συλλήψεις, κυνήγησε τους συνήθεις μπαχαλάκηδες. Μια αριστερή κυβέρνηση προχωρεί, επίσης, σε μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις. Η Αριστερά που κυβερνά είχε αναλάβει τον ρόλο του ιεροκήρυκα σε όλα αυτά τα θέματα. Από τον άμβωνα της ιδεολογικής της κυριαρχίας κατηγορούσε κάθε κυβέρνηση ότι «πουλούσε τα ασημικά» όταν έκανε ιδιωτικοποιήσεις, ότι προχωρούσε σε «σφαγή των λαϊκών εισοδημάτων» όταν έπαιρνε μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και, τέλος, ότι ακολουθούσε παρακρατικές μεθόδους όταν προσπαθούσε να βάλει τάξη στους δρόμους της Αθήνας

Η Νέα Υπερφορολόγηση στα Καύσιμα θα Επιτείνει την Ύφεση Ενώ Επιβαρύνει Αδικαιολόγητα τους Καταναλωτές

Η Νέα Υπερφορολόγηση στα Καύσιμα θα Επιτείνει την Ύφεση Ενώ Επιβαρύνει Αδικαιολόγητα τους Καταναλωτές

Όπως έγινε γνωστό στα νέα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, και τα οποία έγιναν γνωστά εχθές μέσω της δημοσιοποίησης της εξαμηνιαίας έκθεσης της Κομισιόν για την οικονομία, συμπεριλαμβάνονται νέοι ιδιαίτερα βαρείς φόροι σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Σύμφωνα με την ανωτέρω έκθεση οι προβλεπόμενες αυξήσεις στα καύσιμα αποτελούν μέρος του συνολικού πακέτου των 5.4 δισεκατομμυρίων ευρώ που ευελπιστεί να συγκεντρώσει η κυβέρνηση καθ’ υπέρβαση των προβλεπόμενων από τον κρατικό προϋπολογισμό εσόδων. Αν και δεν έχουν δοθεί λεπτομερή στοιχεία είτε από την κυβέρνηση είτε από την Κομισιόν, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Energia.gr η προβλεπόμενη αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στην αμόλυβδη βενζίνη, στο πετρέλαιο κίνησης (diesel), στο βιομηχανικό πετρέλαιο (μαζούτ), στο υγραέριο και στο φυσικό αέριο πρόκειται να αποφέρει περί τα 500-600 εκατομμύρια ευρώ (σε 12μηνη βάση) με την προϋπόθεση ότι η ετήσια κατανάλωση θα παραμείνει στα επίπεδα του 2015

O Κρατισμός ως... Παραγωγικό Μοντέλο

O Κρατισμός ως... Παραγωγικό Μοντέλο

Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και αμείλικτα ως προς το πού οδηγείται η ελληνική οικονομία και η επιχειρηματικότητα. Σύμφωνα με την Κομισιόν (η οποία θυμίζουμε είναι μέλος του κουαρτέτου), έκλεισαν 244.712 επιχειρήσεις και από 858.685 που καταμετρήθηκαν το 2008, έχουν μειωθεί πλέον στις 613.973 στα τέλη του 2015. Μαζί τους χάθηκαν και 842.670 χιλιάδες θέσεις εργασίας σε οκτώ χρόνια! Ακόμη, το λουκέτο σε αυτόν τον τεράστιο αριθμό επιχειρήσεων είχε ως συνέπεια να χαθούν 30,31 δισ. ευρώ εθνικού προϊόντος. Από την άλλη, ένας ακόμη επίσημος φορέας, το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής στην προχθεσινή του έκθεση προειδοποιεί για το φορολογικό «τσουνάμι» που έρχεται, επισημαίνοντας ότι «μια δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να βασίζεται τουλάχιστον κατά 70% σε περικοπές δαπανών (εξαιρουμένων των επενδυτικών) και το πολύ σε 30% αυξήσεις εσόδων (συμπεριλαμβανομένων των εσόδων από καταπολέμηση της φοροδιαφυγής)»

Απούσα η Ελλάδα Από τις Ενεργειακές Διεργασίες στη ΝΑ Ευρώπη

Απούσα η Ελλάδα Από τις Ενεργειακές Διεργασίες στη ΝΑ Ευρώπη

Τόσο η επικείμενη έναρξη κατασκευής επί ελληνικού εδάφους του περίφημου διαμετακομιστικού αγωγού φυσικού αερίου TAP όσο και η προγραμματισμένη για τα τέλη Μαΐου επίσκεψη του Προέδρου της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν έχουν για μια ακόμη φορά δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι η χώρα μας ευρίσκεται στο επίκεντρο των ενεργειακών εξελίξεων της περιοχής διαδραματίζοντας μάλιστα πρωτεύοντα ρόλο. Εάν μάλιστα συνδυαστούν τα ανωτέρω με την επιμονή ορισμένων δήθεν εμπειρογνωμόνων να ομιλούν περί κομβικού ρόλου της Ελλάδας στη μελλοντική ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης μέσω του υπό μελέτη ακόμη αγωγού East Med- που θα διοχετεύει το φυσικό αέριο από τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου προς Ιταλία μέσω Ελλάδας- ή την μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας, που πρόκειται να παράγεται σε μεγάλη κλίμακα από ΑΠΕ σε Κρήτη και Πελοπόννησο, προς τις Ευρωπαϊκές αγορές (δηλ. αναβίωση του Project Helios) τότε αναμφίβολα η Ελλάδα αποτελεί σήμερα τον ενεργειακό ομφαλό όχι μόνο των Βαλκανίων αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης!

Κλείστε την... την Τιμημένη

Κλείστε την... την Τιμημένη

Στην αρχή η αξιολόγηση ήταν να κλείσει στα τέλη του 2015. Μετά πήγε στις αρχές του 2016. Βγήκαν στους δρόμους συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες και η κυβέρνηση θυμήθηκε τη «σκληρή διαπραγμάτευση». Το κλείσιμο μετατέθηκε «πριν από το Πάσχα των καθολικών» και τώρα ελπίζουμε πως αν τα βρουν οι πιστωτές στην Ουάσιγκτον, η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί πριν από το Ορθόδοξο Πάσχα. Διότι αν μπούμε στον Μάιο και δεν έχει κλείσει, «καήκαμε», όπως έχει πει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ολα αυτό το διάστημα, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν κάνει τίποτε άλλο από το να συζητάει πόσο και ποιες συντάξεις θα κοπούν, πόσο και ποιοι φόροι θα αυξηθούν. Ομως όλη αυτή η συζήτηση δεν έχει καμία αξία για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Μπορεί να έχει κάποια αξία για την τσέπη ορισμένων κοινωνικών ομάδων, αλλά και στην περίπτωση αυτή το όποιο όφελος θα είναι βραχυπρόθεσμο

Περάσαμε τον «Σκόπελο» του ΑΔΜΗΕ… Και Μετά Τι;

Περάσαμε τον «Σκόπελο» του ΑΔΜΗΕ… Και Μετά Τι;

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι ξεπερνά σταδιακά τον «σκόπελο» στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ενώ και, ειδικότερα στον ενεργειακό τομέα, η αξιολόγηση κλείνει σχετικά ομαλά μετά την αποδοχή, εκ μέρους των θεσμών, της παραμονής της πλειοψηφίας των μετοχών του ΑΔΜΗΕ σε δημόσιο έλεγχο μέσω της εφαρμογής του κοινοτικού μοντέλου ΙΤΟ. Θετικά μοιάζει να καταλήγουν και οι συνομιλίες για τα ΝΟΜΕ, ενώ σιγά αλλά σταθερά μοιάζει να «ανοίγει» και η αγορά ηλεκτρισμού, ιδίως στην εμπορική και βιομηχανική χρήση. Αναλυτικότερα, υπενθυμίζουμε ότι, στη μακρά συνάντηση που είχε, στις 19 Απριλίου, ο κ. Σκουρλέτης με τους εκπροσώπους των τριών θεσμών από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΚΤ, Κομισιόν και ESM -το ΔΝΤ έφτανε την επομένη ημέρα), καθορίστηκε το χρονοδιάγραμμα βάσει του οποίου θα προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του 49% του ΑΔΜΗΕ, γεγονός που συνιστά πολιτική «νίκη» για την κυβέρνηση

Οχι στην Επιχειρηματικότητα που Στηρίζεται στο Δημόσιο

Οχι στην Επιχειρηματικότητα που Στηρίζεται στο Δημόσιο

Δ​​εν είναι η πρώτη φορά, τα τελευταία χρόνια, που καταγράφεται σημαντική καθυστέρηση στις διαπραγματεύσεις που διεξάγει η κυβέρνηση με τους εταίρους και πιστωτές και όπου, εάν τελικά δεν υπάρξει συμφωνία, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Η επανάληψη όμως τέτοιων εξελίξεων και ο πιθανός εθισμός σε αυτές όσων τις παρακολουθούν δεν μειώνουν την αρνητική σημασία τους. Επιπρόσθετα, είναι η πρώτη φορά που η οικονομία βρίσκεται σε τόσο οριακή κατάσταση, με μη ομαλή κίνηση κεφαλαίων και λειτουργία των τραπεζών, ήδη από το καλοκαίρι. Παράλληλα, και στοιχείο που θα έπρεπε να αποτελεί κορυφαίο παράγοντα ανησυχίας, οι εξελίξεις στην ελληνική κρίση έχουν πια σε μεγάλο βαθμό αυτονομηθεί από τα λοιπά προβλήματα της ευρωπαϊκής οικονομίας

Μεγάλο Λάθος η Αύξηση ΦΠΑ

Μεγάλο Λάθος η Αύξηση ΦΠΑ

Η αύξηση του ανώτατου συντελεστή ΦΠΑ από το 23% στο 24% φαίνεται να είναι μια πρόταση που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση στους δανειστές. Ως δημοσιονομικό αποτέλεσμα εκτιμάται ότι θα φέρει στα ταμεία 400-500 εκατ. ευρώ τον χρόνο, γεγονός που από μόνο του δείχνει ότι πρόκειται για επιτυχημένο μέτρο. Αλλωστε, ο ανώτατος συντελεστής αφορά κυρίως στα προϊόντα από το σούπερ μάρκετ, στα εισιτήρια, τις ταβέρνες τα εστιατόρια κ.λπ. Εκεί δηλαδή που ούτε οι Ελληνες μπορούν να «κόψουν», ενώ και οι τουρίστες θα αναγκαστούν να πληρώσουν σε μια χρονιά όπου αναμένεται νέο ρεκόρ. Ως εκ τούτου πρόκειται για μια «ιδιοφυή», από εισπρακτικής άποψης, πρόταση που θα αποφέρει σημαντικά έσοδα και θα κλείσει τη δημοσιονομική τρύπ

Συνεχίζονται οι Ζαριές

Συνεχίζονται οι Ζαριές

Λέγαμε πως η πίεση θα φέρει την αναπόφευκτη ζαριά, και να που ήλθε. Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να ξαναδοκιμάσει την καθαρή πολιτική διαπραγμάτευση, με ταξίδια και το σχετικό δράμα. Η απειλή της μονομερούς νομοθέτησης μπήκε στο τραπέζι. Το μέτωπο με το ΔΝΤ έχει από καιρό στηθεί και υπηρετείται πιστά. Ενα ταξίδι στο Παρίσι και στο Ευρωκοινοβούλιο είναι ασφαλώς πάντοτε μέρος αυτού του σκηνικού. Ο γόρδιος δεσμός της ρύθμισης του χρέους και το μπρα ντε φερ Ευρωπαίων - ΔΝΤ είναι επίσης ακόμη εδώ. Το ερώτημα είναι: Η ζαριά του κ. Τσίπρα θα βγάλει κάποιο αποτέλεσμα ή θα έχουμε μια επανάληψη του περυσινού καλοκαιριού; Η Ελλάδα δεν αποτελεί επί της ουσίας συστημικό κίνδυνο για την Ευρωζώνη και την παγκόσμια οικονομία. Η περιώνυμη αυτή θεωρία δοκιμάσθηκε πέρυσι και είδαμε ότι πλέον ο ελληνικός κίνδυνος έχει προεξοφληθεί. Υπάρχει όμως ο γεωπολιτικός κίνδυνος, στον οποίο ποντάρει η κυβέρνηση

Οι Θύελλες Σαρώνουν τη Χαρτοκοπτική

Οι Θύελλες Σαρώνουν τη Χαρτοκοπτική

Μ​​ε λίγη ψυχραιμία και στοιχειωδώς απροκατάληπτη ματιά, μπορούμε να αναγνωρίσουμε ένα, τουλάχιστον, κοινό γνώρισμα που εξομοιώνει καταγωγικά μαρξισμό και καπιταλισμό. Είναι ο «διεθνισμός» που θα πει: να εκδεχόμαστε κάθε ανθρώπινη συλλογικότητα σαν αδιαφοροποίητο πεδίο ή της «πάλης των τάξεων» ή της «παγκοσμιότητας των αγορών». Να αγνοούμε προαποφασισμένα κάθε στοιχείο ιδιαιτερότητας, ιδιομορφίας, διαφοράς που μπορεί να εμφανίζει μια οργανωμένη συμβίωση ανθρώπων. Να ανάγεται κάθε έκφανση του συλλογικού βίου σε σχέσεις οικονομικές. Η μαρξιστική Αριστερά καυχάται ότι αυτή η ισοπεδωτική εξομοίωση, η αναγωγή κάθε πτυχής του κοινωνικού φαινομένου στην προτεραιότητα της οικονομίας, συνιστά τη ρεαλιστική «Ηθική» της, ότι ο «διεθνισμός» είναι ο «ανθρωπισμός» της Αριστεράς

Δεν Υπάρχουν Περιθώρια για Νέες Περιπέτειες

Δεν Υπάρχουν Περιθώρια για Νέες Περιπέτειες

Την τελευταία πενταετία της παρουσίας των δανειστών στην Ελλάδα και των ατέρμονων διαπραγματεύσεων για μέτρα, περικοπές, φόρους, δημοσιονομική προσαρμογή, έχουν υπάρξει πολλά ορόσημα. Καμιά διαπραγμάτευση δεν ολοκληρώθηκε εντός χρονοδιαγραμμάτων και πάντοτε η κατάσταση έφτανε ένα βήμα πριν από τη σύγκρουση, προτού κλείσει μια συμφωνία. Τον τελευταίο χρόνο, βεβαίως, η χώρα έχει μετατρέψει σε συνήθεια το «ζειν επικινδύνως», με αποκορύφωμα το δραματικό περσινό καλοκαίρι. Ετσι, και αυτή η διαπραγμάτευση βρίσκεται σε οριακό σημείο, αν και από την κυβέρνηση εκτιμούν ότι θα... πέσουν οι υπογραφές έως την Τρίτη και μέχρι το Πάσχα θα έχει κλείσει η αξιολόγηση. Ουσιαστικά, όλα πλέον κρίνονται σε επτά ημέρες-φωτιά. Η όποια συμφωνία της Αθήνας με τους εκπροσώπους των Θεσμών θα κριθεί στην Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ το επόμενο Σαββατοκύριακο

Ο Ρόλος του «Πολίτη»

Ο Ρόλος του «Πολίτη»

Η δημοσιοποίηση απορρήτων ή ακόμη και η χάλκευση πληροφοριών, κάθε μορφής, και η διοχέτευσή τους στα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως αποτελεί μια πρακτική ισχύουσα από την εποχή της κυκλοφορίας των εντύπων. Οταν, ωστόσο, η κεντρική εξουσία είχε πραγματική και όχι απλώς εικονική ισχύ, η ροή των «αποκαλύψεων» γινόταν με τρόπο μεθοδευμένο, πάντα εξυπηρετικό πολιτικών επιδιώξεων. Η όλη διαδικασία διαρροών αντλεί «νομιμοποίηση» από την «ηθική αρχή», που ορίζει ότι «οι πολίτες έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν», αλλά καθώς η «γνώση» των πολιτών διευρύνεται το σύστημα –πολιτικό, οικονομικό ακόμη και εκκλησιαστικό– αποδομείται, δίχως να αντικαθίσταται με κάτι νέο. Αλλά υποτίθεται πως εκ του χάους θα προκύψει νέο σύστημα

Επικίνδυνα Παιχνίδια με την Οικονομία

Επικίνδυνα Παιχνίδια με την Οικονομία

Ανεξαρτήτως της... εθνικότητας του «κοριού» που κατέγραψε τις συνομιλίες του Π. Τόμσεν. Ανεξαρτήτως της σκληρής, στα όρια του κυνισμού, τακτικής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που έχει οδηγήσει πολλές φορές σε αδιέξοδα την ελληνική οικονομία. Και τέλος, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη ποιος έχει δίκαιο σ’ αυτό το σκληρό «bra de fer» μεταξύ των δανειστών και της Ελλάδας, αυτό που πρέπει πλέον να προσεχθεί είναι η οικονομία και βεβαίως η χώρα. Ο ανοικτός πόλεμος στον οποίον βρίσκεται η Αθήνα με το ΔΝΤ, οι αλληλοκατηγορίες περί «ανοησιών» αλλά και οι υπόνοιες για τις υποκλοπές και τις διαρροές, είναι το ένα θέμα που πρέπει να απασχολήσει τις επόμενες ημέρες. Το άλλο, και σαφώς βασικότερο, είναι η διαπραγμάτευση, η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και η ομαλοποίησης της οικονομίας, ώστε να βγει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης

Περιμένοντας την 23η Ιουνίου...

Περιμένοντας την 23η Ιουνίου...

Το Βαλς των Δημοσκοπήσεων στη Βρετανία δίνει στην πιο πρόσφατη καταγραφή του προβάδισμα στο Brexit. Στη χώρα που από το 1992 μέχρι και σήμερα διαψεύδονται παταγωδώς οι Προεκλογικές Δημοσκοπήσεις νομιμοποιείται μεγάλη επιφύλαξη για την τελική έκβαση του Δημοψηφίσματος της Πέμπτης 23 Ιουνίου. Ενα είναι βέβαιο ανεξαρτήτως αποτελέσματος, μέχρι να αποφασίσει η Βρετανία αν το μέλλον της εγγράφεται εντός ή εκτός Ε.Ε., όλα τα υπόλοιπα ανοικτά ευρωπαϊκά μέτωπα θα παγώσουν, καθώς κυριαρχεί ως προτεραιότητα να αποφευχθεί οποιοδήποτε ατύχημα θα μπορούσε να ενισχύσει τη δυναμική του Βrexit: Στο Προσφυγικό όπου όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές μέχρι τις 23 Ιουνίου με πρωτοστατούσα τη Γερμανία θα επικεντρώσουν στην έστω και εν μέσω δυσκολιών εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Σε κάθε περίπτωση θα είναι δύσκολο μια φωτογραφία με επαναπροωθούμενους προς την Τουρκία να σκιάσει τις εικόνες του Πειραιά, της Ειδομένης και του Καλέ και να επηρεάσει θετικά υπέρ της Ε.Ε. την ψήφο των Βρετανών πολιτών

Διαπάλη Μηδενισμού και Θρησκοληψίας

Διαπάλη Μηδενισμού και Θρησκοληψίας

Δ​​ύο αντίπαλα στρατόπεδα. H αντιπαλότητα δεν γεννήθηκε από ιδεολογικές διαφορές ούτε από οικονομικά συμφέροντα. Oι ρίζες είναι βαθύτερες: ασύμπτωτα «νοήματα» για τη ζωή και τον θάνατο γεννάνε αντιθετικές νοο-τροπίες, διαφορετικές ιεραρχήσεις αναγκών, ασύμβατες βιοτικές πρακτικές. Θα μιλούσαμε για «σύγκρουση πολιτισμών», αν «πολιτισμός» σήμαινε για όλους «στάση ζωής», «νόημα» βίου. Στο ένα στρατόπεδο, όσοι το συγκροτούν, πιστεύουν σε κάτι. Στο άλλο, δεν πιστεύουν σε τίποτα. H πίστη τών μεν είναι τυφλή, ανορθόλογη, διολισθαίνει, σχεδόν αυτοματικά, στον ψυχαναγκασμό, στη νευρωσική μονομανία. H απιστία τών δε ριζώνει στην απαίτηση να κατέχει το άτομο σίγουρη γνώση, η γνώση να θωρακίζει το εγώ με βεβαιότητες