Το μόνο που κατάφερε μέχρι στιγμής ο μεσσιανικός πρωθυπουργός του Ισραήλ «Μπίμπι» Νετανιάχου ήταν να εξασφαλίσει τη δριμύτατη κατακραυγή ακόμη και των δισεκατομμυριούχων σεΐχηδων του Κόλπου και φίλων της Ουάσιγκτον. Βέβαια, το μεγαλύτερο διπλωματικό επίτευγμα της πρώτης προεδρίας του κ. Τραμπ, οι Συμφωνίες του Αβραάμ, που υπεγράφησαν από το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν, δεν πρόκειται να ακυρωθούν. Αλλά είναι προφανές ότι η Σαουδική Αραβία δεν πρόκειται να σπεύσει να προσχωρήσει στη συμφωνία, όπως ευελπιστούσε ο κ. Τραμπ στις μέρες μας.
«Η ακραία επιθετικότητα του κ. Νετανιάχου στη Μέση Ανατολή δεν καθιστά ασφαλέστερο το Ισραήλ», έγραψε ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών Διεθνών Κρίσεων Μαρκ Αλμοντ.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το Ισραήλ οδηγείται σε πλήρη απομόνωση εις την περιοχή, όπως συνέβαινε πριν από την έναρξη των διαπραγματεύσεων το 1979, που οδήγησαν στη Συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ, υπογραφείσα από τον Μεναχέμ Μπέγκιν του Ισραήλ και τον Ανουάρ Σαντάτ της Αιγύπτου, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1981 από τζιχαντιστές για την «προδοσία» των Παλαιστινίων.
Το ουσιώδες στην παρούσα συγκυρία, όμως, είναι ότι εμπράκτως αμφισβητήθηκε η δυνατότητα του προέδρου Τραμπ να τιθασεύσει τον φίλο του, Νετανιάχου. Η διαβεβαίωση του Αμερικανού προέδρου προς τον σεΐχη του Κατάρ ότι «δεν πρόκειται να συμβεί ξανά κάτι παρόμοιο» δεν ήταν τόσο καθησυχαστική. Δεδομένου ότι ο κ. Νετανιάχου είχε ενημερώσει τις αμερικανικές στρατιωτικές αρχές στο Κατάρ για την επικείμενη επίθεση και, φυσικά, ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν ήταν απληροφόρητος. Απλώς ο κ. Τραμπ δεν την απέτρεψε, διότι φανταζόταν ότι η ισραηλινή επιχείρηση θα ήταν επιτυχής. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο κ. Νετανιάχου από «πολύτιμο κεφάλαιο» προβολής της αμερικανικής ισχύος στην περιοχή έχει αρχίσει να μεταβάλλεται σε «κακό μπελά».
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")