Στην επίσημη εφημερίδα της ΕΕ τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ. 8 περιοχές της χώρας περιμένουν, μετά από 8 χρόνια καθυστερήσεων, την επανεκκίνηση των ερευνών. Η Ευρώπη αυτοκτονικά μειώνει τη δική της παραγωγή σε φυσικό αέριο προτιμώντας να κάνει εισαγωγές από Ρωσία, ΗΠΑ, Κατάρ, κ.α. Οι 35 στόχοι κοιτασμάτων σε νότια Κρήτη και Ιόνιο, αξίας άνω των €250 δις.
Η προώθηση των ερευνών υδρογονανθράκων με τις αναγκαίες υποδομές (εξέδρες άντλησης, λιμενικές υποδομές, εργασίες συντήρησης και αναβάθμισης, κ.α.) καθώς και η κατασκευή των αγωγών φυσικού αερίου (IGB, EASTMED, κ.α.) όπως και τα υποθαλάσσια καλώδια σύνδεσης της Ελλάδας με πχ Ισραήλ, Αίγυπτο, μπορούν να βασιστούν στην εξαιρετική υποδομή και τεχνογνωσία της Ελλάδας σε θέματα ναυπηγείων (πχ Σκαραμαγκάς, Ελευσίνα, Νεώριο), καθώς και στην παγκόσμιου επιπέδου Βιομηχανία Μετάλλου της χώρας (Σωληνουργεία Κορίνθου/ΒΙΟΧΑΛΚΟ) και αντίστοιχα για τα καλώδια (πχ FULGOR), ώστε να δημιουργηθεί στην Ελλάδα, για υποστήριξη των αντίστοιχων υποδομών όλης της Μεσογείου, ένα σύγχρονο βιομηχανικό cluster, που να αξιοποιεί έρευνες υδρογονανθράκων, κατασκευή αγωγών, ναυπηγοεπισκευαστικές δραστηριότητες, βιομηχανία μετάλλου, υποθαλάσσια ηλεκτρική διασύνδεση χωρών, με ταυτόχρονη δημιουργία χιλιάδων νέων καλοπληρωμένων θέσεων εργασίας σε τεχνικό, οικονομικό και τεχνολογικό επίπεδο.
Η Ελλάδα αποφάσισε το 2014 να είναι μια από τις ελάχιστες χώρες, που δημοσιεύει τα κείμενα των συμβάσεων με εταιρείες αναδόχους αξιοποίησης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Τον Οκτώβριο 2014 κατατέθηκαν και ψηφίστηκαν στη Βουλή οι πρώτες τρείς συμβάσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας – στις περιοχές Κατάκολο, Πατραϊκός κόλπος (δυτικά), χερσαία περιοχή Ιωαννίνων. Έτσι, η ελληνική κοινωνία και κάθε Έλληνας πολίτης γνωρίζει τις διαδικασίες αξιοποίησης του εθνικού ορυκτού πλούτου. Το 2013 με το ν.4162/2013 δημιουργήθηκε το ‘’Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών’’, ένας κουμπαράς του ασφαλιστικού συστήματος, όπου τοποθετείται το 75% των εσόδων του δημοσίου από τα κοιτάσματα, ενώ το υπόλοιπο 25% επενδύεται σε περιβαλλοντικά κι αναπτυξιακά έργα της Περιφέρειας του κοιτάσματος.
Το Νοέμβριο 2014 δημοσιεύθηκαν στην επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι συντεταγμένες των 20 θαλάσσιων τεμαχίων του διεθνούς διαγωνισμού ερευνών υδρογονανθράκων της Ελλάδας, για τον οποίο εκδηλώθηκε ενδιαφέρον συμμετοχής από σημαντικό αριθμό εταιρειών διεθνούς επιπέδου. Ήδη, από τις 8 Μαΐου 2012 και στη συνέχεια στις 20 Φεβρουαρίου 2013, με Ρηματική Διακοίνωση (Verbal Note) προς το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, η Ελλάδα έχει γνωστοποιήσει τη θεσμοθέτηση, με το ν. 4001/2011, της οριοθέτησης της Ελληνικής ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).
Από τις 12 περιοχές (θαλάσσιες και χερσαίες) στις οποίες ήταν εγκατεστημένοι ανάδοχοι το 2019, σήμερα οι περιοχές αυτές έχουν μειωθεί στις 8, μετά την επιστροφή στο ελληνικό δημόσιο 4 περιοχών στις οποίες για διαφόρους λόγους (γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, αλλαγή στρατηγικής εταιρειών, κ.α.) έπαψε πια να υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον.
Η Νορβηγία η πιο ‘’πράσινη’’ χώρα του πλανήτη, συνεχίζει ακάθεκτη την παραγωγή φυσικού αερίου τα τελευταία 20 χρόνια, με προοπτική μάλιστα να την αυξήσει τα αμέσως επόμενα (έως το 2026), υπερδιπλασιάζοντας ουσιαστικά την παραγωγή της σε σχέση με το 2020. Αντίθετα, η ΕΕ με την εμμονή της στην εισαγωγή φυσικού αερίου από τρίτες χώρες (Ρωσία, ΗΠΑ, Κατάρ, Αλγερία κ.α.) συνεχίζει σαν να μην συμβαίνει τίποτε, να μειώνει την ενδογενή ευρωπαϊκή παραγωγή φυσικού αερίου, μεγαλώνοντας αντίστοιχα την ενεργειακή της εξάρτηση από τρίτες χώρες.
Οι ελληνικές θάλασσες σε νότια Κρήτη και Ιόνιο περιλαμβάνουν περίπου 35 στόχους υποψήφιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων (κόκκινες κουκίδες στο χάρτη), με συνολική εκτιμώμενη ποσότητα 2.000bcm φυσικού αερίου, ή 12 δις βαρελιών ισοδύναμου πετρελαίου, ακαθάριστης αξίας (προ-κρίσης) €250δις. Για ένα μικρό κοίτασμα των 80bcm σε βάθος μικρότερο των 2.000μ, η συνολική του αξία είναι $21δις, με τα αναμενόμενα συνολικά έσοδα του δημοσίου (σε βάθος 25ετίας) από $9,2δις έως $12,4δις και έσοδα της Περιφέρειας στην οποία εντοπίζεται το κοίτασμα, από 1,3δις έως $1,6δις.
*Ο κ. Γιάννης Μανιάτης είναι αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιά, πρ. υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")