Σήμερα όμως, κάποια πράγματα έχουν αλλάξει. Αυτό που έχει σημασία είναι μια δέσμευση για μηδενικές εκπομπές ρύπων. Τί σημαίνει αυτό; Ότι μια εταιρεία, ή μια χώρα δεν πρέπει να εκπέμπει περισσότερους ρύπους διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα από αυτούς που αποτρέπει. Πολλές εταιρείες και χώρες θέτουν στόχο μηδενικών εκπομπών ρύπων. Κάποιες χώρες όπως η Κίνα έχουν υποσχεθεί να επιτύχουν τον στόχο για μηδενικές εκπομπών ρύπων όταν οι περισσότεροι από εμάς δεν θα ζουν, το 2060. Η Ευρωπαϊκη Ένωση, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιαπωνία έχουν θέσει ως στόχο το 2050, ενώ Microsoft και Apple το 2030.
Σε κάθε περίπτωση, η δέσμευση σε στόχους μηδενικών εκπομπών ρύπων έχει μετατραπεί σε ένα χρήσιμο εργαλείο για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Γιατί έχει αυτό σημασία; Φανταστείτε ότι το περιβάλλον μας είναι σαν μια τεράστια μπανιέρα που είναι έτοιμη να υπερχειλίσει. Καθώς εκπέμπουμε ρύπους C02 στην ατμόσφαιρα επιταχύνουμε την κλιματική αλλαγή, η οποία μπορεί να γίνει μη αναστρέψιμη αν η θερμοκρασία του πλανήτη αυξηθεί πάνω από δύο βαθμούς Κελσίου.
Οι επιστήμονες γνωρίζουν πόση ποσότητα C02 θα πυροδοτήσει αυτή τη μη αναστρέψιμη διαδικασία ακριβώς όπως μπορούμε να πούμε πότε μια μπανιέρα θα υπερχειλίσει αν το νερό συνεχίσει να τρέχει. Υπάρχουν δύο τρόποι να σταματήσουμε τη διαδικασία: να κλείσουμε τη βρύση ή να επιβραδύνουμε τη ροή, δηλαδή να σταματήσουμε να προσθέτουμε CO2 ή να τραβήξουμε την τάπα, δηλαδή να βρούμε έναν τρόπου να αφαιρέσουμε C02.
Δισεκατομμυριούχοι όπως ο Έλον Μασκ και ο Μπιλ Γκέιτς επενδύουν τα κεφάλαιά τους στη δεύτερη λύση. Αλλά έως ότου επιβεβαιώσουμε ότι όλο αυτό λειτουργεί, θα πρέπει να ανακόψουμε τη ροή του C02.
(πληροφορίες από Financial Times)