Σε μία κίνηση καλής χειρονομίας προς την καγκελάριο Μέρκελ, η Ουάσιγκτον συμφώνησε χτες στην ολοκλήρωση του αγωγού, όπως είχε προαναγγείλει προ μηνών ο ίδιος ο Τζο Μπάιντεν, με βασικό επιχείρημα πως η νέα αμερικανική κυβέρνηση βρέθηκε ενώπιον τετελεσμένων, ή «με κακά χαρτιά», όπως δήλωσε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, επαναλαμβάνοντας το επιχείρημα «τι να κάνουμε, ο αγωγός έχει ολοκληρωθεί κατά 98%».
Ο συγκεκριμένος αγωγός διπλασιάζει την ποσότητα ρωσικού φυσικού αερίου που εισάγει η Γερμανία, παρακάμπτοντας την Ουκρανία, μία χώρα που αποτελεί “κλειδί” για την αναχαίτιση της Ρωσίας από τα χρόνια της “Μεγάλης Σκακιέρας”, του θεωρούμενου “γκουρού” του αντιρωσισμού Μπρεζίνσκι, ενώ υπήρξε το “θερμό” μέτωπο του νέου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ Δύσης και Μόσχας. Ένα μέτωπο που είχε άδοξη κατάληξη για το φιλοδυτικό στρατόπεδο στην Ουκρανία: η Μόσχα τους άρπαξε την Κριμαία, οι Ρώσοι αυτονομιστές διχοτόμησαν την υπόλοιπη χώρα, η ένταξη στο NATO παραπέμφθηκε στις καλένδες και τώρα βλέπουν “μπάστακα” τον Nord Stream!
“Μουδιασμένοι” οι Ουκρανοί
Με δεδομένο τον αντιρωσισμό του Μπάιντεν και το προσωπικό του ενδιαφέρον για την Ουκρανία (οι “κακές γλώσσες” λένε και λόγω των σκανδάλων που εμπλέκεται ο γιος του, που δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στην χώρα), η νέα αμερικανική κυβέρνηση αρχικά φάνηκε να προσανατολίζεται στην επιβολή κυρώσεων και κατά των γερμανικών εταιρειών που μετέχουν στην κατασκευή του αγωγού, κάτι που τελικώς αναίρεσε, σε έναν θρίαμβο της real politik. Προτεραιότητα του Μπάιντεν ήταν προφανώς να αποκαταστήσει τις αμερικανογερμανικές σχέσεις, που είχαν διαταραχθεί επί προεδρίας Τραμπ, ο οποίος υπενθύμιζε (με άκομψο τρόπο είναι αλήθεια) την “τσιγκουνιά” των Γερμανών στο NATO, προσβάλοντας τους σε κάθε ευκαιρία!
Η συγκεκριμένη απόφαση δεν αρέσει καθόλου στον Ουκρανό πρωθυπουργό Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τον οποίο ετοιμάζεται να “τραπεζώζει” ο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο στις 30 Αυγούστου. Για την Μόσχα ο Ζελένσκι, ένας κωμικός που ψηφίστηκε από… τύχη καθώς οι Ουκρανοί είχαν αηδιάσει από την κλεπτοκρατία των προκατόχων του, αποπειράθηκε να παίξει το εθνικιστικό χαρτί, με μία σειρά στρατιωτικών προκλήσεων εις βάρος των Ρώσων αυτονομιστών της Ανατολικής Ουκρανίας, ποντάροντας ακριβώς στον αντιρωσισμό του Μπάιντεν.
(η συνέχεια στο slpress.gr)