Τις περιπλοκότητες της πώλησης των λιγνιτωρυχείων, αλλά και τις επιπτώσεις που είναι πιθανό να έχουν τα διάφορα μοντέλα διαχείρισης της εγγενούς ανομοιογένειας των ελληνικών λιγνιτικών κοιτασμάτων αναλύει σε σημερινό του άρθρο στο energia.gr ο Βασίλης Δεληγιώργης.

Όπως επισημαίνει ο κ. Δεληγιώργης, στην ειδησιογραφία συναντάται αποκλειστικά ο ορός ‘πώληση μονάδας’ έναντι του ‘λιγνιτωρυχείου’, ωστόσο «η διατύπωση αυτή υποκρύπτει την αιτία της δυσκολίας. Δηλαδή, ότι το βασικό στοιχείο της ιδιωτικοποίησης δεν είναι οι ΑΗΣ, αλλά τα ορυχεία. Δεν είναι απλά ένα θέμα τεχνικού ορισμού, αλλά ουσίας για την επιτυχία της ιδιωτικοποίησης».

Τα ελληνικά λιγνιτικά κοιτάσματα, εξηγεί ο αρθρογράφος, έχουν τρία ειδοποιά χαρακτηριστικά, την χαμηλή Κατώτερη Θερμογόνο Ικανότητα (ΚΘΙ) και μία δομή με πολλά και λεπτά στρώματα λιγνίτη και άγονων υλικών. Επιπρόσθετα, οι δύο αυτές ιδιότητες μεταβάλλονται εξαιρετικά γρήγορα στο χώρο, δηλαδή παρουσιάζουν έντονη ανομοιογένεια. Έτσι, η αξιοποίηση του λιγνίτη απαιτεί ειδικές τεχνικές εξομάλυνσης των ποιοτικών χαρακτηριστικών του καυσίμου, ώστε η καύση για την παραγωγή Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΗΕ) να είναι αποδοτική.

Όπως υπογραμμίζει ο κ. Δεληγιώργης, παρά τις όποιες αδυναμίες παρουσιάζει η αξιοποίηση των κοιτασμάτων αυτών από τη ΔΕΗ, σε παγκόσμιο επίπεδο δεν έχουν αξιοποιηθεί κοιτάσματα με αυτά τα χαρακτηριστικά. Συνεπώς, θα πρέπει να γίνει μεταφορά της υπάρχουσας τεχνογνωσίας στις εταιρίες που θα αγοράσουν τα ορυχεία από τη ΔΕΗ και όχι το αντίστροφο.

Σε τακτικό επίπεδο, ο συνδυασμός των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των κοιτασμάτων με τη λανθασμένη μεταφορά του σήματος από την αγορά ΗΕ εισάγει κινδύνους για την επένδυση. Πιο συγκεκριμένα, λόγω των αδύναμων σημάτων από τις αγορές ΗΕ και την έλλειψη μηχανισμών (εφεδρείας- ισχύος, ευελιξίας και ανάλογα με το ορυχείο διακοψιμότητας), χωρίς στοχευμένες επενδύσεις σε Βέλτιστες Διαθέσιμες Τεχνολογίες, ο επενδυτής είναι πιθανό να απορρίψει τον ‘φτωχό λιγνίτη’. «Τελικά, αυτό θα οδηγήσει την επένδυση σε ένα «σπιράλ θανάτου», αύξησης κόστους εξόρυξης λιγνίτη και μείωσης αποθεμάτων», προειδοποιεί ο κ. Δεληγιώργης.

«Η διαχείριση της εγγενούς ανομοιογένειας των κοιτασμάτων, με βάση την ερμηνεία του σήματος (χαμηλού ή υψηλού) από την αγορά, ενταγμένη στις ανταγωνιστικές συνθήκες των αγορών ΗΕ, δύναται να ξεκλειδώσει τις κρυμμένες υπεραξίες των ελληνικών λιγνιτικών κοιτασμάτων ή να επιδεινώσει την κατάσταση της εγχώριας αγοράς ΗΕ», καταλήγει.

 

Διαβάστε ολόκληρο το ‘Αρθρο - Ανάλυση’ του Βασίλη Γ. Δεληγιώργη εδώ.