Τις τελευταίες ημέρες εκλάπησαν πέντε
προτομές πνευματικών ανθρώπων,που ο Δήμος Αθηναίων τοποθέτησε στο
Πνευματικό Κέντρο επί της οδού Ακαδημίας, για να τους τιμήσει, γεγονός
που ανεβάζει τον αριθμό των κλαπέντων προτομών στην περιφέρεια του Δήμου
της Αθήνας σε είκοσι πέντε. Οι προτομές αυτές είναι από ορείχαλκο αλλά
κλέβεται οτιδήποτε περιέχει χαλκό λόγω της υψηλής τιμής του. Όπως
ηλεκτρικά καλώδια,ακόμη και του ΟΣΕ [είχε ακινητοποιηθεί αμαξοστοιχία].
Καλώδια σε υπό κατασκευήν πολυκατοικίες, κάγκελα, σκέπαστρα φρεατίων με
αποτέλεσμα ατυχήματα.
Όλα αυτά διοχετεύονται σε
κλεπταποδόχους, οι οποίοι αφού τα λιώσουν σε παράνομα χυτήρια το πουλούν
σαν πρώτη ύλη. Κατά πάσα πιθανότητα οι κλοπές αυτές γίνονται κυρίως από
συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, σε μεγάλο ποσοστό διαβιεί σε σχετική
παρανομία, είναι χαμηλού πνευματικού επιπέδου [σχεδόν αναλφάβητη] δεν
σέβεται την έννομη τάξη, ούτε την ξένη ιδιοκτησία [δημόσια και ιδιωτική],
ούτε γνωρίζει τι σημαίνει πολιτιστική κληρονομιά.
Ως Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης προσπάθησα με την
συγκρότησημικτών κλιμακίων ελέγχου από επιθεωρητές περιβάλλοντος [γιατί
τα παράνομα χυτήρια με τις εκπομπές τους μολύνουν το περιβάλλον]
και αστυνομικούς από το κέντρο, για να ανακαλύψουμε και κλείσουμε
τα παράνομα χυτήρια, που λειτουργούσαν κατά πάσα πιθανότητα με την
ανοχή της τοπικής αστυνομίας με την αυταπάτη ότι έτσι θα σταματούσαν
οικλοπές.
Ανακαλύφτηκαν αρκετές παράνομες μάντρες –
παλιατζίδικα και κάποια παράνομα χυτήρια στην δυτική Αττική και
Κορινθία αλλά σε όλα συνελήφθησαν ως ιδιοκτήτες μόνο Πακιστανοί οι
οποίοι θα δικαστούν κατά πάσα πιθανότητα ερήμην διότι θα έχουν
εξαφανιστεί. Συνεπώς το να συλλαμβάνεις αλλοδαπούς κλεπταποδόχους και
ιδιοκτήτες χυτηρίων δεν ωφελεί για την πάταξη των κλοπών.
Ο λαβύρινθος της δικαιοσύνης
Για τις παραπάνω παραβατικές προσωπικότητες δεν ισχύει ούτε η
γενική ούτε η ειδική πρόληψη από την επιβολή της ποινικής καταδίκης. Και
αυτό διότι απλώς διαβιούν εκτός έννομης τάξης στον δικό τους κόσμο αλλά
και αν ακόμη συλληφθούν ‘επ΄αυτοφόρω’ κλέβοντας συνήθως αντικείμενα
μικρής αξίας – πράξη που δεν επιδέχεται προφυλάκιση – ενδεχομένως
χρειάζεταιέγκλιση, άρα παράβολο 100 ευρώ που ο παθών δεν είναι
διατεθειμένος να καταβάλει, ενώ η σύλληψη είναι πάρα πολύ δύσκολη, γιατί
μεμονωμένοι αστυνομικοί δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν πολυάριθμους
δράστες.
Τότε παραπέμπονται να δικαστούν κατά την
αυτόφωρη διαδικασία αλλά κατόπιν αιτήματός τους η υπόθεση αναβάλλεται.
Κατόπιν των αλλεπαλλήλων αναβολών και τη βραδύτητα της απονομής της
δικαιοσύνης η υπόθεση τελειώνει σε πέντε με οκτώ χρόνια με μέγιστη
ταλαιπωρία των παθόντων που καλούνται κατ΄ επανάληψη μάρτυρες στο
δικαστήριο.
Στο τέλος όμως, αρνούνται να προσέλθουν,
οι δράστες αθωώνονται, και αυτοί καταδικάζονται για λιπομαρτυρία.
Δυστυχώς η Δημοτική Αστυνομία πουλογικά θα έπρεπε να διαφυλάσσει την
δημοτική περιουσία, θεσμικά δεν μπορεί να εκτελέσει την αποστολή της,
γιατί είναι άοπλη, - στη συγκεκριμένη περίπτωση - λόγω του
Πανεπιστημιακού ασύλου της παρακείμενης Νομικής Σχολής, που εκτείνεται
και στα πέριξ αυτής, η εμφάνιση αστυνομικού αποτελεί CASUS BELLI για
τους αναρχικούς.
Πολιτιστικό και πολιτικό ζήτημα οι βανδαλισμοί
Το παραπάνω ζήτημα είναι τελείως διαφορετικό απ΄ τις πράξεις βανδαλισμού
των μνημείων και των δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων, που είναι θέμα
αντικοινωνικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς και ως εκ τούτου πολιτισμικό
και ενίοτε καθίσταται πολιτικό γιατί εκφράζει ορισμένη κοινωνική ομάδα
που βρίσκει στήριξη με πολλούς τρόπους από συγκεκριμένη πολιτική κίνηση.
Οι αντιεξουσιαστές ενεργούν εν γνώσει
τηςπαρανομίας και για το σκοπό αυτό. Πολλές φορές εκμεταλλεύονται
το πανεπιστημιακό άσυλο που έχουν επεκτείνει πέραν του
Πανεπιστημιακού χώρου, οι δε αρμόδιες Πανεπιστημιακές αρχές είτε από
ιδεολογία είτε από τον φόβο του ‘κτισίματος’ δεν αντιδρούν, με τα γνωστά
σε όλους αποτελέσματα, με το πιο κραυγαλέο την πρόσφατη αλλαγή της
διαδρομής του τρόλεϊ εμπρός από το Πολυτεχνείο. Εκτός από τους παραπάνω
έχουμε και μεμονωμένους δράστες συνήθως ανηλίκους που έχουν μανία
να ρυπαίνουν με διάφορα γκράφιτι τις φρεσκοβαμμένες επιφάνειες τοίχων.
Απαιτείται κοινή συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων
Για την αντιμετώπιση της παραβατικής συμπεριφοράς των
παραπάνω διαφορετικών ομάδων πρέπει με κοινή συναίνεση όλων των
πολιτικών δυνάμεων να ληφθούν σοβαρά μέτρα και όχι φραστικές καταδίκες
μετά από τέτοια επεισόδια. Συγκεκριμένα για τους κλέπτοντας εκ
συστήματος αντικείμενα μικρής αξίας, πρέπει να ασκείται ποινική δίωξη
εξ επαγγέλματος [χωρίς έγκλιση] οι δε παθόντες να μη καλούνται
στο ακροατήριο ως μάρτυρες, αλλά να διαβιβάζεται η κατάθεσή τους.
Το μόνο ικανό μέσο αποτροπής από την
τέλεση παρομοίων πράξεων είναι ηκατάσχεση και δήμευση του ημιφορτηγού
αυτοκινήτου που πολλές φορές διαθέτει και μικρό γερανό ως μέσον
εκτελέσεως του εγκλήματος. Σύμφωναμε το άρθρο 76 Ποινικού Κώδικος σε
κάθε περίπτωση ανεξάρτητα συμμετοχής ή υπαιτιότητας του ιδιοκτήτη.
Το μέτρο αυτό δεν υπερβαίνει τη
συνταγματική αρχή της αναλογικότητας ήυπαιτιότητας, ενώ οι ζημιές που
προκαλούνται σε βάρος της ιδιωτικής ή δημόσιας περιουσίας οφείλονται και
σε ευθύνη της πολιτείας, που αδυνατεί να αστυνομεύσει ορισμένες
περιοχές και να προλάβει την πρόκλησή τους.
Ως εκ τούτου πρέπει να αποζημιώσει τους
παθόντες και εφ΄ όσον τους αποζημιώσει έχει δικαίωμα αναγωγής κατά των
υπαιτίων, γιαμεν τους ενήλικες δράστες των ζημιών απ΄ ευθείας απ΄
αυτούς, δια δε τους ανηλίκους απ΄ τους γονείς τους, γιατί δεν άσκησαν τη
δέουσα εποπτεία.
Προς αποφυγήν όμως μακροχρονίων
δικαστικών διεκδικήσεων θαπρέπει να θεσπιστεί ειδική διαδικασία
καταλογισμού μέσω ΔΟΥ. Νομίζω,ότι ο φόβος καταλογισμού των ζημιών στους
υπαιτίους μπορεί να ανακόψει σημαντικά την πρόκληση ζημιών εκ μέρους
των ανηλίκων. Το ζήτημα δενείναι μόνο αστυνομικής φύσεως, που
αναδεικνύει μετά από κάθε επεισόδιο την αδυναμία της αστυνομίας να
εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών, ούτε μόνο δικαστικό γιατί συνήθως οι
γνωστοί – άγνωστοι απαλλάσσονται ή τιμωρούνται ελαφρά.
Ούτε μόνο οικονομικό γιατί επιβαρύνει με σημαντικά ποσά το δημόσιο και τους ιδιωτικούς προϋπολογισμούς.
Αλλά κυρίως κοινωνικό, γιατί προκαλεί
φόβο και ανασφάλεια στους πολίτες για τηδιαβίωσή τους σε κάποιες
περιοχές κυρίως της Αθήνας ενδεχομένως καιάλλων μεγαλουπόλεων με
αποτέλεσμα το κέντρο σταδιακά να εγκαταλείπεται. Και σ΄ αυτό να
κυκλοφορούν μόνον οι μετανάστες, η εμπορική ζώνη να φθίνει, όσοι μπορούν
μετακομίζουν σε ασφαλείς περιοχές και ως εκ τούτου το ζήτημα καθίσταται
πολιτικό.
Μια μερική όμως αναστροφή του νοσηρού κλίματος με τη λήψη κάποιωνμέτρων
μπορεί να αντιστρέψει τις αρνητικές συνέπειες, αλλά αυτό απαιτεί ισχυρή
πολιτική βούληση, κοινωνική συμπαράσταση από ενεργούς πολίτες στενή
συνεργασία αστυνομίας και δικαιοσύνης κατάλληλο νομικό οπλοστάσιο και
σαφή προσδιορισμό του Πανεπιστημιακού ασύλου.
Η απόφαση του Δημάρχου Αθηναίων να αποσύρει τα εναπομείναντα
αγάλματα για να τα αντικαταστήσει από εκμαγεία, από πρακτικής άποψης
είναι σωστή. Από άποψης κύρους μειωτική γιατί το επίσημο κράτος
υποχωρεί στην παρανομία. Η εξαγγελία της θυμίζει Γερμανικά
πολεμικά ανακοινωθέντα, "τα ημέτερα στρατεύματα έθεσαν επιτυχώς εαυτά
μακράν του εχθρού”.
* Ο κ. Λέανδρος Ρακιντζής είναι Αρεοπαγίτης Ε.Τ., πρώην Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης
(από capital.gr, 17/06/2016)