Η επιστροφή του Ιράν, εδώ και μερικές εβδομάδες, στις διεθνείς πετρελαιαγορές είναι γεγονός. Όχι ότι αυτό, μέσω της κρατικής του εταιρείας πετρελαίων,της NIOC, αποχώρησε ποτέ από αυτές. Αλλά λόγω των κυρώσεων που επεβλήθησαν στις αρχές του 2012 είχε μειώσει σημαντικά τις εξαγωγές του και κατ' επέκταση την παραγωγή του. Από τα 3.5 με 3.8 εκατ βαρέλια την ημέρα που ήταν το 2011 αυτή το 2012, μειώθηκε κάτω από τα 2.5 εκατ. βαρέλια με το 1.0 εκατ. να εξάγεται σε Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία και Ν.Κορέα και το υπόλοιπο να καταναλώνεται από την εγχώρια αγορό.
Στις χώρες της ΕΕ , στις οποίες και ίσχυσε κυρίως το πετρελαϊκό embargo, η NIOC πριν το 2012 προμήθευε περί τα 800 χιλ. βαρέλια ημερησίως από τα οποία τα δυο Ελληνικά διυλιστηριακά συγκροτήματα (ΕΛΠΕ και Motoroil) ελάμβαναν μεταξύ τους περί τα 80.000 με 120.000 βαρέλια την μητέρα ανάλογα με τις ανάγκες τους. Η συμφωνία που πρόσφατα επετεύχθη μεταξυ NIOC και ΕΛΠΕ (βλέπε συνέντευξη του πρόεδρου των ΕΛΠΕ κου Στάθη Τσοτσορού στο ΑΠΕ στις 5/2) θα επιτρέψει στην δεύτερη, από το Β εξάμηνο του έτους να αποκαταστήσει εν μέρει την ροή του Ιρανικού πετρελαίου προς τις τρεις λειτουργούσες μονάδες των (Θεσσαλονίκη, Ελευσίνα και Ασπρόπυργος).
Εάν λάβουμε υπόψη ότι ο Όμιλος έχει μία παραγωγή κατά μέσο όρο 250-300 χιλ. βαρ. την ημέρα, τότε εκτιμάται ότι θα αποκαταστήσει την προμήθεια του απο την ΝΙΟC σ´ενα επίπεδο που μπορεί να φθάσει και τα 75,000 βαρ/ημέρα με την Motoroil, σύμφωνα με πληροφορίες,να αποβλέπει και αυτή σε επανάληψη των εισαγωγών με στόχο τα 40.000 βαρ. ημερησίως. Άρα συνολικά τα δύο συγκροτήματα μεταξύ τους μπορεί να φθάσουν να προμηθεύονται περι τα 110 με 120 χιλ. βαρέλια Ιρανικού πετρελαίου, καθιστώντας την Ελλάδα ένα αξιόλογο πελάτη για την NIOC.
Πέρα από τους διπλωματικούς και γεωπολιτικούς λόγους που μια συνεργασία μεταξυ Ιράν και Ελλάδος έχει ενδιαφέρον, και οι οποίοι επ´ευκαιρία της τρέχουσας επίσκεψης στην Τεχεράνη του Έλληνα πρωθυπουργού έχουν προβληθεί κατά κόρο από τα Ελληνικά Μέσα, το ενδιαφέρον από πετρελαϊκής πλευράς εστιάζεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Ιρανικού αργού.
Με δυο βασικές ποικιλίες, το Iranian light και το Iranian heavy, έχει καλό περιεχόμενο σε νάφθα ενώ περιέχει πολλά "αρωματικά", το οποίο σημαίνει ότι μπορεί να αποδώσει, κατά την διύλιση, περισσότερα οκτάνια συγκρινόμενο με άλλους τύπους αργού (λχ. Arabian light, Nigerian boni κλπ.). Επιπλέον, το Ιρανικό αργό χαρακτηρίζεται από χαμηλή περιεκτικότητα σε θειάφι, παρουσιάζει χαμηλή οξύτητα και κυρίως έχει μικρή περιεκτικότητα σε νερό και άλατα και άρα είναι ποιό εύκολο απο πλευράς επεξεργασίας.
Γενικά το Ιρανικό αργό θεωρείται ότι διαθέτει ένα καλό net back value για τις Ελληνικές διυλιστηριακές μονάδες οι οποίες, λόγω της παραγωγικής τους διάταξης, μπορούν και παράγουν καλύτερης ποιότητας και μεγαλύτερη ποικιλία προϊόντων, με επίκεντρο τις βενζίνες, το μαζούτ και την άσφαλτο. Με άλλα λόγια το Ιρανικό αργό θεωρείται ένας πολύ καλός τύπος πετρελαίου αφού συνδυάζει άριστα τεχνικά χαρακτηριστικά με ανταγωνιστικό κόστος, το οποίο επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά από την πρόσφατη συμφωνία προμήθειας μεταξύ NIOC και ΕΛΠΕ.
Τέλος, όπως παρατηρούν παράγοντες της αγοράς πετρελαίου η επανάληψη προμηθειών Ιρανικού αργού από τα δυο Ελληνικά δυιλιστηριακά συγκροτήματα αναμένεται ότι θα ενισχύσει περαιτέρω τα θετικά τους αποτελέσματα των τελευταίων τριμήνων, τα οποία ως γνωστό έχουν βελτιωθεί θεαματικά συνεπεία των χαμηλών τιμών αργού (κάτι που επέδρασε θετικά στα περιθώρια τους) αλλά και των σημαντικών εξαγωγών που έχουν πετύχει τα τελευταία χρόνια (εξάγουν περίπου το 50% της παραγωγής τους).