Η στρατηγική του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Ρήγκαν να κάνει πράξη στις δύο θητείες του (1980-1988) τη χρεοκοπία της -τότε ανίκητης στα όπλα- ΕΣΣΔ, ήταν επιτυχής και οδήγησε στην κατάρρευση του “υπαρκτού σοσιαλισμού” το 1990. Όμως, σήμερα, ο στόχος να επαναληφθεί αυτό το γεγονός, δηλαδή οι ΗΠΑ να λυγίσουν και να κοντύνουν τη Ρωσία και από θέση ισχύος να περιορίσουν την Κίνα, αποδεικνύεται εξωπραγματικός

Η Κίνα που μετά το Μάο έκανε το μεγάλο άνοιγμα στην ελεύθερη οικονομία, έχει γίνει πλέον υπερδύναμη σε όλους τους τομείς. Και το Πεκίνο δεν κάνει πολιτικά ανοίγματα με όπλα και στρατιωτικές βάσεις. Τα θηριώδη πλεονάσματα της οικονομίας, της επιτρέπουν να κάνει εξωτερική πολιτική με χρήμα. Και η συνεχώς διευρυνόμενη συμμαχία των BRICS με πυλώνες Κίνα, Ρωσία και Ινδία αρχίζει να γίνεται το αντίβαρο στην κυριαρχία του δολαρίου, που υπονομεύεται από τη κατάχρησή του ως επιθετικού εργαλείου ενάντια σε όσους αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ.

O Ρήγκαν έκανε σκοπό στην οκταετή θητεία του να γκρεμίσει την ΕΣΣΔ και τον κομμουνισμό. Για να τα καταφέρει, ένα μεγάλο επιτελείο εργάστηκε σκληρά για το τελικό αποτέλεσμα. Πρώτος σε δράση για το σκοπό αυτό ήταν ο τότε επικεφαλής της CIA Γουίλιαμ Κέισι. Το μισό χρόνο της θητείας του τον πέρασε μέσα σε ένα αεροπλάνο, όπως περιγράφει στο εξαιρετικό βιβλίο του “Η ΝΙΚΗ” (εκδόσεις Παπαζήση) ο Πήτερ Σβάιτσερ που εργάστηκε στο Ινστιτούτο Hoover για τον Πόλεμο, την Επανάσταση και την Ειρήνη, του Πανεπιστημίου Stanford και συνεργάστηκε με τους New York Times και την Washington Post. Ο Κέισι λοιπόν, έκανε άπειρα ταξίδια στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας για να καταφέρει να πείσει τους Σαουδάραβες να κρατήσουν χαμηλά τις τιμές του πετρελαίου, ώστε η Μόσχα να έχει περιορισμένα έσοδα.

Για τον ίδιο λόγο ταξίδεψε πολλές φορές στη Νότιο Αφρική, με σκοπό να μείνουν χαμηλές οι τιμές του χρυσού. Επίσης πίεσε σε κατ’ ιδία επαφές τους αξιωματούχους του Βατικανού να συνδράμουν μέσω της Πολωνικής εκκλησίας στην υποστήριξη του κινήματος της «Αλληλεγγύης» με αρχηγό τον Λεχ Βαλέσα. Κατάφερε μάλιστα να πείσει ως και τον τότε σοσιαλδημοκράτη Σουηδό πρόεδρο Όλαφ Πάλμε να στηρίξει την «Αλληλεγγύη» με τεχνικό εξοπλισμό. Επιπλέον, ποντάροντας πολλά στην ήττα του σοβιετικού στρατού στο Αφγανιστάν, είχε καταφέρει να βάλει το Πεκίνο, που τότε είχε κακές σχέσεις με την ΕΣΣΔ, να παράσχει στρατιωτική βοήθεια με όπλα από το Σοβιετικό οπλοστάσιο.

(η συνέχεια στο slpress.gr)