Ξυπνάς τα (υποτιθέμενα) μαύρα μεσάνυχτα με τη νύχτα να έχει
γίνει μέρα από λάμψεις που ξεκινούν από το έντονο κόκκινο και φτάνουν έως το
πράσινο του σμαραγδιού – τι θέαμα ε; Αλλά μετά ακούς από το παλιό σου
τρανζιστοράκι, το μόνο που δουλεύει, ότι αεροπλάνα έπεσαν, φωτιές άναψαν,
πόλεις βυθίστηκαν στο σκοτάδι. Και ακούς και κάποιον ειδικό να λέει ότι θα
χρειαστούν καμιά δεκαριά χρόνια για να επιστρέψει ο κόσμος εκεί που ήταν πριν
από το «συμβάν».
Ποιο συμβάν; Το συμβάν μιας ηλιακής καταιγίδας όπως εκείνης
που είχε πέσει το 1859 και έθεσε εκτός λειτουργίας τους τηλέγραφους όλου του
κόσμου. Σήμερα όμως, σημειώνει στο Convertation ο Ρότζερ Ντιουμπ, καθηγητής στο
Rochester Institute of Technology, οι συνέπειες θα ήταν πολύ πιο καταστροφικές.
Εάν η ισχύς της ήταν ανάλογη με αυτή του 1859, θα νέκρωναν τα ηλεκτρικά δίκτυα
ολόκληρου του πλανήτη, καθώς και όλα τα συστήματα επικοινωνίας – ψηφιακά και
αναλογικά.
«Θα μέναμε για χρόνια στο σκοτάδι» λέει ο καθηγητής. Χωρίς
Διαδίκτυο, χωρίς βιομηχανίες και με μπλοκαρισμένες τις μεταφορές. Θα τελείωνε
το πετρέλαιο, τρόφιμα δεν θα έφταναν σε σπίτια και καταστήματα. Και θα έπρεπε
να καλλιεργήσουμε κάθε γωνιά της γης για να εξασφαλίζουμε την τροφή μας, ενώ θα
παίρναμε νερό από τα πηγάδια και θα μαγειρεύαμε στη φωτιά – για φούρνους,
ψυγεία και πλυντήρια ούτε λόγος.
Και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε γι’ αυτό; Κάτι μπορούμε.
Πρώτον, να αναδιατάξουμε το παγκόσμιο σύστημα ηλεκτροδότησης, δεύτερον να
δημιουργήσουμε οικιακές ηλιακές συσκευές. Αλλά δεν έχουμε και πολύ χρόνο στη
διάθεσή μας, η επόμενη ηλιακή καταιγίδα θα μπορούσε να ξεσπάσει από λεπτό σε
λεπτό. Και δεν θα έχουμε παρά μια προειδοποίηση μόλις τρεις ημερών πριν το
ξέσπασμα. Τι να προλάβεις σε τρεις μέρες;
(The Conversation - protagon.gr)