Στη σημερινή
σύνοδο του ΟΠΕΚ, στη Βιέννη, στρέφει το βλέμμα της ο παγκόσμιος
ενεργειακός κλάδος περιμένοντας τις τελικές αποφάσεις για τα νέα επίπεδα
παγκόσμιας παραγωγής, που θα επηρεάσει αντιστοίχως και τις διεθνείς
τιμές. Αν και το ζητούμενο δεν είναι τόσο αν το καρτέλ θα αποφασίσει
παράταση της συμφωνίας για μείωση της παραγωγής, αλλά αν πραγματικά, όλα
τα μέλη της, θα την εφαρμόσουν.
Οι αναλυτές θεωρούν βέβαιη, έως τυπική, την επικύρωση της παράτασης
έως και το Μάρτιο του 2018, κυρίως επειδή αυτό αποφάσισαν οι δύο
ισχυρότεροι παίχτες του κλάδου, εντός και εκτός ΟΠΕΚ, ήτοι η Σαουδική
Αραβία και η Ρωσία. Άλλωστε, ήταν η συμφωνία στην οποία κατέληξαν μεταξύ
τους, τον περασμένο Νοέμβριο, παρακάμπτοντας την παραδοσιακή τους
έχθρα, που «έσυρε» τις διεθνείς πετρελαιοπαραγωγικές χώρες να
προσυπογράψουν το deal για την περικοπή της παραγωγής κατά 1,7 εκατ.
βαρέλια, αρχικά για ένα εξάμηνο.
Αναλόγως και τώρα, οι δύο τους… τα είπαν και τα συμφώνησαν (σε
επίπεδο υπουργών Πετρελαίου) την περασμένη εβδομάδα και απλά περιμένουν
από τους υπόλοιπους να ακολουθήσουν. Όμως, όπως έχει γίνει ήδη προφανές
το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην επίσημη συμφωνία, όσο στα παραθυράκια
και τις παρεκκλίσεις που «παίζουν» στο παρασκήνιο.
Σε μια εποχή ισχνών αγελάδων, η μείωση της παραγωγής σημαίνει
μειωμένα έσοδα, έστω και σε αυτές τις τιμές. Και για τις περισσότερες
χώρες του καρτέλ, μην πούμε όλες, το πετρέλαιο είναι το νούμερο ένα
έσοδο, γεγονός που καθιστά την συμμόρφωση τους εξαιρετικά δύσκολη, παρά
το γεγονός ότι ο στόχος της περικοπής της παραγωγής είναι ακριβώς η
πίεση στην αγορά που θα ωθήσει υψηλότερα τις τιμές. Αποτέλεσμα αυτού,
ήταν τους τελευταίους έξι μήνες, η «βασίλισσα» Σαουδική Αραβία να έχει
αναγκαστεί να διευρύνει την μείωση της παραγωγής της, έως και κατά 35%
την ημέρα, προκειμένου να εξισορροπήσει τα επίπεδα της προσφοράς και
όσους «κλέβουν», μη εφαρμόζοντας τις μειωμένες ποσοστώσεις.
Μεταξύ αυτών, το Ιράκ, που σχεδόν το παραδέχεται και δημοσίως,
δηλώνοντας ότι χρειάζεται τα χρήματα. Μάλιστα, κόντρα στη διαφαινόμενη,
σημερινή, συμφωνία, η Βαγδάτη έχει αναγγείλει προ ημερών αύξηση της
παραγωγής της μέσα στο δεύτερο εξάμηνο.
Το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο εντός του καρτέλ. Μάλιστα
συγκριτικά με τις εκτός ΟΠΕΚ χώρες, τα μέλη του καρτέλ έχουν σαφώς
καλύτερα ποσοστά συμμόρφωσης. Σύμφωνα με την Διεθνή Επιτροπή Ενέργειας,
το ποσοστό συμμόρφωσης στη συμφωνία μείωσης της παραγωγής, μεταξύ των
εκτός ΟΠΕΚ πετρελαιοπαραγωγικών κρατών, που έχουν δεχτεί να την
εφαρμόσουν, βρίσκεται μόλις στο 64%. Και η παρέκκλιση αυτή είναι
εξαιρετικά σημαντική, δεδομένου ότι η πετρελαιοπαραγωγική δύναμη του
αραβικού κόσμου δεν ήταν αυτή που ήταν, πριν από μερικές δεκαετίες, με
τα 13 μέλη του ΟΠΕΚ να ελέγχουν, πλέον, μόλις το ένα τρίτο της
παγκόσμιας παραγωγής μαύρου χρυσού.
Ανάμεσα στις εκτός ΟΠΕΚ δυνάμεις, που ακολουθούν δικό τους δρόμο και
δεν συμμετέχουν στη συμφωνία είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, των οποίων η
πετρελαϊκή παραγωγή έχει ενισχυθεί κάθετα τα τελευταία χρόνια χάρη στην
εκμετάλλευση των σχιστολιθικών κοιτασμάτων. Η κατάρρευση των τιμών
«τσάκισε» τον κλάδο του shale gas, που ήταν πιθανότατα και ένας από τους
λόγους για τους οποίους οι άραβες ανέχτηκαν επί μακρόν, χωρίς να
αντιδρούν, το πετρελαϊκό κραχ. Και όταν οι τιμές άρχισαν και πάλι,
πέρυσι, να ανεβαίνουν, ξεπερνώντας και το όριο των 50 δολαρίων το
βαρέλι, ο κλάδος του shale gas ξαναέβαλε μπρος τα τρυπάνια, ανεβάζοντας
την αμερικανική παραγωγή, γεγονός που με τη σειρά του αντιστάθμισε την
περικοπή του ΟΠΕΚ και ώθησε τις τιμές πτωτικά.
Το στοιχείο αυτό είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο ορισμένα μέλη
του ΟΠΕΚ εμφανίζονται διστακτικά στην παράταση της συμφωνίας, θεωρώντας
ότι δεν απέφερε τα προσδοκώμενα. Όμως, το παιχνίδι των τιμών θέλει πολύ
επιμονή και υπομονή, στοιχεία που οι άραβες, μάλλον, κατέχουν
περισσότερο από τους αμερικανούς. Αν θα τα καταφέρουν, θα φανεί στην
πορεία…
(από fmvoice.gr)