Παράγων Ἀσταθείας ὁ Ἐρντογάν γιά τήν Τουρκία

Τήν στιγμή πού ἡ Τουρκία ἀρχίζεινά διαθέτει κάποιες ἀεροπορικές δυνάμεις στίς ἐπιχειρήσεις κατάτῶν ἰσλαμιστῶν, ἡ προσοχή ὅλων τῶν χωρῶν πού μετέχουν στόν συνασπισμό κατά τοῦ ISIS καί κυρίως τῶν ΗΠΑ εἶναι στραμμένη πρόςτήν διαδικασία τῶν προώρων ἐκλογῶν. Βασικό ἐρώτημα εἶναι ἄνθά ἐξασφαλισθεῖ πολιτική σταθερότης καί ἄν θά καταστεῖ δυνατόν νά σταματήσει ὁ νέος κύκλος συγκρούσεων μεταξύ τουρκικῶν καί κουρδικῶν δυνάμεων, ὁ ὁποῖος ὑπονομεύει τήν κοινή προσπάθεια γιά ἀντιμετώπιση τῆς τζιχάντ.

Οἱ πλέον αἰσιόδοξοι ἐλπίζουν ὅτι μετά τίς ἐκλογές τῆς 1ης Νοεμβρίου ὑπάρχουν πιθανότητες ἡ Ἄγκυρα νά δείξει ἕνα περισσότερο διαλλακτικό πρόσωπο. Ἡ ἐκτίμησις αὐτή στηρίζεται στήν παραδοχή ὅτι οἱ ἀντικουρδικές ἐκρήξεις, κυρίως τοῦ Προέδρου Ἐρντογάν, ἀποβλέπουν στήν ἀπαξίωση καί τήν μείωση τῆς ἐκλογικῆς ἐπιρροῆς τοῦ κόμματος τῆς Δημοκρατίας τῶν Λαῶν, τό ὁποῖο ὑποστηρίζει τήν κουρδική ὑπόθεση. Μέχρι στιγμῆς ὅμως, οἱ δημοσκοπήσεις δίδουν στό κόμμα αὐτό τουλάχιστον τήν ἴδια περίπου δύναμη πού εἶχε τόν περασμένο Ἰούλιο. Κάτι πού σημαίνει ὅτι οἱ στόχοι τοῦ Ἐρντογάν γιά ἀπόλυτη πλειοψηφία καί ἀκόμη περισσότερο γιά προϋποθέσεις συνταγματικῆς ἀναθεωρήσεως θά εἶναι ἀνέφικτοι.

Μέ τάδεδομένα αὐτά, ὁ ἴδιος ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος μπορεῖ νά ἐξελιχθεῖ σέπαράγοντα ἀσταθείας.Γιά τούς Ἀμερικανούς, τό ἰδανικό σενάριο θά ἦταν μία κυβέρνησις συνεργασίας μέ συμμετοχή τοῦ, κεμαλικοῦ προσανατολισμοῦ, Ρεπουμπλικανικοῦ Κόμματος. Αὐτό θά ἐσήμαινε τέτοιους συμβιβασμούς πού συνεπάγονται ὄχι μόνον ὅτι ὁἘρντογάν θά πρέπει νάπαραιτηθεῖ τοῦ μεγαλοϊδεατισμοῦκαί τῶν φιλοδοξιῶν του, ἀλλά καίὅτι θά μείνει «ἐγκλωβισμένος» στόἀξίωμα τοῦ Προέδρου, τό ὁποῖοσήμερα ἔχει ἐλάχιστες καί κυρίως ρυθμιστικές ἁρμοδιότητες. Κάτιπού μᾶλλον δέν θά θελήσει νά ἀποδεχθεῖ.