Αναφερθήκαμε προ ολίγων ημερών μέσω της στήλης για την
μεγάλη κινητικότητα που παρατηρείται για την κατασκευή ενός ολόκληρου πλέγματος
αγωγών και εγκαταστάσεων φυσικού αερίου στη Βόρειο Ελλάδα (βλέπε άρθρο μας στις 27/4 με τίτλο «
Το Ελληνικό Γεωγραφικό Πλεονέκτημα, Αγωγοί και Επενδύσεις»). Ως
αποτέλεσμα μίας σειράς συγκυριών το ενεργειακό τοπίο στη Βόρειο Ελλάδα
κυριαρχείται σήμερα από μία ολόκληρη σειρά επενδυτικών σχεδίων που αποβλέπουν
στην μεταφορά και αποθήκευση μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου με απώτερο στόχο
την προώθησή τους, μέσω Ελληνικών εδαφών, στις απαιτητικές αγορές της κεντρικής
Ευρώπης.
Η συσσώρευση 1,300 χλμ. περίπου αγωγών
στον περιορισμένο γεωγραφικό καμβά της Ανατολικής και Δυτικής Θράκης και της
Μακεδονίας αποτελεί ασφαλώς μία μεγάλη πρόκληση για την κυβέρνηση αλλά και τους
κατ’ εξοχήν υπεύθυνους κρατικούς φορείς, την ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ που μεταξύ τους
έχουν αναλάβει την οργάνωση, κατασκευή, επίβλεψη και συντονισμό όλων των
ανωτέρω εγκαταστάσεων. Στον πίνακα που παραθέτουμε εμφανίζονται περιληπτικά τα
βασικά δεδομένα των εν λόγω αγωγών και άλλων εγκαταστάσεων με χρονικό ορίζονται
ολοκλήρωσης των έργων για τα περισσότερα από αυτά το 2019/2020. Μεταξύ τους τα
έργα αυτά εκπροσωπούν μία συνολική επένδυση 5.0 δισεκατομμυρίων ευρώ ως προς το
κατασκευαστικό μέρος ενώ εάν υπολογισθούν και οι επιπτώσεις στον τομέα των υπηρεσιών,
την οικονομική ενίσχυση προς τις τοπικές κοινότητες και τα έσοδα του κράτους
από ΦΠΑ και άλλους φόρους οι συνολικές επενδύσεις μπορεί να φθάσουν άνετα τα
7.0 δισεκατομμύρια ευρώ. Σε κάθε περίπτωση τα ανωτέρω έργα έχουν τεράστιο
επενδυτικό ενδιαφέρον σε περιφερειακό επίπεδο και η υλοποίηση τους αναμένεται
ότι θα συμβάλλει καταλυτικά στην ενίσχυση της Ευρωπαϊκής ενεργειακής ασφάλειας.
Και ενώ όλα τα ανωτέρω σχέδια εμφανίζονται
άκρως δελεαστικά από επιχειρηματικής και επενδυτικής πλευράς τα περισσότερα –
με εξαίρεση τον
TAP
που χρηματοδοτείται αποκλειστικά από ιδιωτικά κεφάλαια-
κινδυνεύουν να μην πραγματοποιηθούν ποτέ αφού ένα μέρος της χρηματοδότησής τους
θα προέλθει από Κοινοτικές πηγές. Και αυτό γιατί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα
αρνηθεί κάθε είδους οικονομική υποστήριξη ή άμεση ή έμμεση χρηματοδότηση (π.χ.
μέσω
EIB) όσο η
κυβέρνηση αρνείται πεισματικά και επιδεικτικά να εφαρμόσει τις Κοινοτικές
Οδηγίες για την απελευθέρωση των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού
αερίου. Όπου μέρος αυτής της διαδικασίας αποτελεί η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ
και ο πλήρης διαχωρισμός (
unbundling)
της ΔΕΗ τον οποίο τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αναστρέψει, υπό το έωλο
επιχείρημα ότι μόνο μία ενιαία και κραταιά ΔΕΗ, που θα είναι υπεύθυνη για το
100% της παραγωγής και προμήθειας ηλεκτρισμού της χώρας, μπορεί να συμβάλλει
στην οικονομική ανάπτυξη της (π.χ. βλέπε δηλώσεις του υπερυπουργού Π. Λαφαζάνη,
και αρχηγού της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η ΔΕΗ δεν πωλείται, δεν
δωρίζεται, δεν τεμαχίζεται και άλλα παρόμοια).
Η συστηματική και επί σειρά ετών μη
συμμόρφωση της Ελλάδας με τους ισχύοντες νόμους και κανονισμούς της ΕΕ στο χώρο
της ενέργειας αποτελεί κόκκινο πανί για τους εταίρους μας στην Ευρώπη οι οποίοι αν και είναι
διατεθειμένοι- και το έχουν αποδείξει άλλωστε- να αποδεχθούν μέχρις ενός
σημείου την γεωγραφική ιδιαιτερότητα της
χώρας, (που είναι απομονωμένη από την
κύρια Ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά λόγω έλλειψης διασυνδέσεων) δεν μπορούν να
συναινέσουν σε μία εξόφθαλμη διαφοροποίηση της ενεργειακής πολιτικής από τα
Ευρωπαϊκά δεδομένα προς όφελος των κάθε λογής ετερόκλητων εγχώριων συμφερόντων.
Ακόμα και μικρά σχετικά έργα όπως ο
διασυνδετήριος αγωγός Ελλάδας- Βουλγαρίας, ο
IGB, δεν θα μπορέσουν τελικά να ενισχυθούν με χρηματοδότηση της
ΕΕ, αφού σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του
energia.
gr
δεν πρόκειται να δοθούν οι απαραίτητες εγκρίσεις από τα Ευρωπαϊκά ταμεία (π.χ.
Cohesion
Fund,
EIB) όσο η κυβέρνηση προχωρεί στην
αποδόμηση του εθνικού νομοθετικού πλέγματος που έστω και με καθυστέρηση
εξασφάλιζε την προσαρμογή της Ευρωπαϊκής ενεργειακής νομοθεσίας στην Ελληνική.
Όπως λ.χ. το προωθούμενο από το ΠΑΠΕΝ σχέδιο νόμου για την αλλαγή πλαισίου λειτουργίας της ΡΑΕ, με απώτερο στόχο
την πλήρη ένταξη της στο οργανόγραμμα του υπουργείου με απώλεια της αυτοτέλειας
της. Και εάν μία τέτοια αντίδραση από πλευράς Βρυξελλών αναμένεται για τον
IGB, του οποίου η
χρηματοδότηση μπορεί στο κάτω κάτω της γραφής να καλυφθεί και από εθνικούς
πόρους, ασφαλώς τα χειρότερα επιφυλάσσονται για τον
Greek
Stream
και τον
Tesla όπου τα κονδύλια που θα απαιτηθούν είναι πολύ υψηλότερα και
ασφαλώς παρά την έντονη φημολογία και παραπληροφόρηση της κυβέρνησης δεν
πρόκειται να προέλθουν από Ρωσικής πλευράς πόσο μάλλον να προκαταβληθούν (βλέπε
δηλώσεις Π. Λαφαζάνη στις 14/1 περί επικείμενης συμφωνίας με τη Ρωσική
κυβέρνηση και προκαταβολές 2.0 δισεκατομμυρίων ευρώ προς την Ελληνική πλευρά
από τα αναμενόμενα έσοδα από την λειτουργία του αγωγού μετά το 2019!).
Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις τόσο του
Προέδρου Πούτιν όσο και του ισχυρού ανδρός της
Gazprom,
Alexei
Miller, οι χρηματοδοτικές
ευθύνες της Μόσχας σταματούν στα Ελληνο-Τουρκικά σύνορα. Από εκεί και πέρα
εναπόκειται στις εταιρείες πελάτες της
Gazprom να εξασφαλίσουν την πρόσβαση τους στον κόμβο προμήθειας
που θα δημιουργηθεί στην Ελληνο-Τουρκική μεθόριο στην θέση Ύψαλα. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι η ευθύνη σχεδίασης και κατασκευής του Ελληνικού
τμήματος μετατίθεται στις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ οι οποίες θα πρέπει να εξεύρουν τα
απαραίτητα κεφάλαια και να οργανώσουν διεθνή διαγωνισμό για την κατασκευή του
αγωγού που θα ενώσει το ανωτέρω σημείο εισόδου με τα σύνορα της
FYROM απ’ όπου θα ξεκινά ο
αγωγός
Tesla (που θα
ενώνει
FYROM, Σερβία
και Ουγγαρία) ένα μέρος του οποίου έχει ήδη ξεκινήσει να κατασκευάζεται εντός
της Π.Γ.Δ.Μ.
Με τις φαντασιώσεις, τις ιδεοληψίες, και την
αντισυμβατική και αντιευρωπαϊκή συμπεριφορά της κυβέρνησης η Ελλάδα κινδυνεύει
για μία ακόμη φορά να βρεθεί εκτός παιχνιδιού αφού η Ρωσία και η
Gazprom
διαθέτουν
ήδη εναλλακτική λύση (την οποία και ασφαλώς δεν έχουν ανακοινώσει) μεταφοράς
του αερίου προς την
FYROM
με πλήρη παράκαμψη της Ελλάδος.