Η περίφημη ρήση του Προέδρου Λύντον Τζονσον για τους λόγους που
έπρεπε να συνυπάρξουν συνεργαζόμενοι με ενα δυσάρεστο και στρυφνό
Γερουσιαστή ήταν:
"Τον θέλεις μέσα στη Σκηνή και να ουρεί έξω ή έξω από τη Σκηνή και να ουρεί μέσα;"
Η Μ. Βρετανία κατά την παρουσία της στην Ευρωπαικη Σκηνή ειναι μέσα αλλά και ουρειί μέσα.
Οι
διαφωνίες, οι διαφοροποιήσεις και οι ρήξεις ήτο ο κανών των σχέσεων της
Μ. Βρετανίας με την ΕΕ από τον καιρό της Θάτσερ μέχρι την κορωνίδα του
κ. Κάμερον.
Αυτό όμως δεν ητο κεραυνός εν αιθρία. Όσο και αν η
νίκη του ακραίου εθνικιστή κ. Φάραζ πανικοβάλλει τον κ. Κάμερον, ο οποίος
δεν διαθέτει βρετανικό φλέγμα,τα αιτία ειναι βαθύτερα. Το ρήγμα έγινε
εμφανές όταν το 2003 η Μ. Βρετανία ήταν η μόνη Ευρωπαική Χώρα πλην
Πολωνίας που συνετάγη μετά του Μπους υιού στον 2ο πόλεμο του Ιράκ.
Ο
πόλεμος αυτός είχε σαφώς Αγγλοσαξωνικό χαρακτήρα με την υπόλοιπη Ευρώπη
εναντίον. Ακολούθησαν τα προβλήματα της οικονομικής Κρίσης, η
κατάρρευση του Βρετανικού Χρηματοπιστωτικού συστήματος, η σημαντική και
συνεχιζόμενη απώλεια εισοδήματος των Βρετανών εργαζομένων και η αύξηση
του συνολικού Βρετανικού Χρεους στο ιλιγγιώδες ποσό του 900% του ΑΕΠ ,το
περισσότερο απο το οποίο οφείλεται στην κακοδιαχείριση των Βρετανικών
Τραπεζών. Έτσι το συνολικό Βρετανικό Χρέος έφτασε το 2013 στα 16,7
τρισεκατομμύρια Ευρώ και αυξάνεται!
Η Μ. Βρετανία ξέρει οτι δεν
μπορεί να συγκριθεί με καμμιά άλλη Ευρωπαική Χώρα οικονομικά, όσο και αν
η Τράπεζα της Αγγλίας τυπώνει χρήμα συνεχώς.
Ταυτόχρονα εχει τη
Σκωτία με αποσχιστικές τάσεις, τις πηγές ενέργειάς της εξαντλημένες σε
σημείο που να κάνει εισαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου και το Σίτυ
του Λονδίνου να έχει τώρα, εκτός απο τον μόνιμο Αμερικανικό ανταγωνισμό, να ανταγωνιστεί και την Φραγκφούρτη.
Η Μ. Βρετανία επί
πλέον έχει οξύτατα κοινωνικά και φυλετικά προβλήματα. Το συμφέρον της
δεν συμβαδίζει ιδιαίτερα με το Ευρωζωνικό συμφέρον και δέχεται την
Γερμανική Ηγεμονία πιο δύσκολα απο την Γαλλια. Το κύριο όμως ζήτημα
ειναι οτι αυξάνει η αντίληψη του Λαού της ότι το μέλλον της δεν
βρίσκεται στην Ευρώπη και ο Ευρωπαϊκός Φεντεραλισμος τής φαίνεται κάτι
σαν υποταγή σε κατώτερους. Η απειλή του κ. Κάμερον η οποία ,αφου έγινε αιτία για πρώτη φορά να εκλεγεί Πρόεδρος της
Ευρωπαϊκής επιτροπής χωρίς ομοφωνία αλλά με την δημοκρατικότερη μέχρι
τώρα συνεργασία Κρατών και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ανέδειξε την
Ευρωπαϊκή πολιτική χρεωκοπία μιας άλλοτε ισχυρής και σέβαστης Χώρας και
έκανε εξοφθαλμη την παρούσα ασημαντότητά της.
Η
Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα συνεχιστεί απο τον Γιούνκερ, κυρίως διότι τα
Οικονομικά της Ευρωζώνης το απαιτούν. Η Κρίση ανάγκασε σε ατελές μεν και
δύσκαμπτο συντονισμό, αλλά ο συντονισμός λειτούργησε. Το εξωτερικό
πολιτικό περιβάλλον τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Μέση Ανατολη
διδάσκουν τις Ευρωπαϊκές Χώρες την ανάγκη συσπείρωσης.
Η άκομψη
Ιμπεριαλιστική συμπεριφορά των ΗΠΑ προς την Ηπειρωτική Ευρώπη για την
οποία η Μ. Βρετανία δεν έχει αντιρρήσεις, στα πολιτικά, στην κατασκοπία
αλλά κυρίως στα οικονομικά θέματα με την κατάχρηση της κυριαρχίας του
δολαρίου, αναγκάζει την Ευρωζώνη να συντονιστεί ακόμη περισσότερο.
Η
τιμωρία της ΒΝΡ απο τις ΗΠΑ με πρωτοφανές πρόστιμο (9 δις) διότι
συναλλάχθηκε σε δολάρια εκτός ΗΠΑ με το Ιράν, με το οποίο τωρα
συναλλάσσονται οι ίδιες, και η επίθεση τώρα στις μεγαλύτερες Γερμανικές
Τράπεζες Commerzbank, όπου συμμετέχει σημαντικά και το Γερμανικό
Δημοσιο και η οποία κινδυνεύει έτσι με κατάρρευση, και Deutsche Bank, για
τον ίδιο λόγο, αφήνοντας τις Βρετανικές Τραπεζες στο απυρόβλητο, εχει
εξαγριώσει την Ευρώπη, σε σημείο που ο Διοικητής της Τραπέζης της
Γαλλίας να ζητήσει απεξάρτηση απο το δολάριο, ο Προεδρος της Total να
ζητήσει οι πετρελαϊκές συναλλαγές να γίνονται σε Ευρώ και κυρίως ο κ.
Ντράγκι να ρυθμίζει ωστε οι συναλλαγές σε Ευρώ να εκκαθαριζονται εντος
της Ευρωζώνης και οχι στις ΗΠΑ.
Τα ευρωζωνικα οικονομικά
προβλήματα αναγκάζουν τις ευρωζωνικες Χώρες να συνεννοηθούν έστω και
σπασμωδικά στην αντιμετώπιση τους.
Σε ολα αυτα οχι μονο η Μ. Βρετανία ειναι εκτός αλλα σε πολλα δυσκολεύει ακομη περισσότερο τον Ευρωπαϊκό συντονισμό.
Δια
των πράξεων και παραλείψεων της η Μ. Βρετανία εχει αυτοτοθετηθει στο
περιθώριο της Ευρώπης. Η έξοδος ειναι το αμέσως επόμενο βήμα γιατι το
εναλλακτικό είναι η ασημαντοποίηση της εντός Ευρώπης.
Η έξοδος
αυτή ειναι πιθανόν να συμβεί σε αυτή την πενταετία. Ειναι προφανές οτι
θα προηγηθεί μια μακρά διαπραγμάτευση και το διαζύγιο θα παρουσιασθεί ως
φιλικό.
Η ψυχολογική αποστασιοποίηση της Μ. Βρετανίας απο την Ευρώπη εχει ήδη
δημιουργηθεί και η μεγάλη αναζωπύρωση της αταβιστικής βρετανικής
ξενοφοβίας των παλαιών κατοίκων της κάνει την βρετανική έξοδο
βεβαιοτερη.
Οι συνέπειες της βρετανικής αποχώρησης δεν θα ειναι μόνο οικονομικές αλλά βαθύτατα πολιτικές. Οι αλλαγές θα ειναι τεκτονικές.
Η
μονη επιλογή της αποσχισθεισθης πλέον Μ. Βρετανίας θα ειναι η
σφιχτότερη και ενεργητικότερη προσκολληση/υποταγή στις ΗΠΑ και η
ολοκλήρωση έτσι της μεγάλης Αγγλοσαξωνικής παράταξης.
Οι ΗΠΑ
ακολουθώντας την θεωρία Κάγκαν ,συζύγου της αμερικανιδος Υφυπουργού
Εξωτερικων κας. Νούλαντ, θεωρούν την Ευρώπη αντίπαλο και τον άξονα
Βερολίνου -Μόσχας την πλέον επικίνδυνη εξέλιξη για αυτες. Τα γεγονότα
της Ουκρανίας τα οποία εν πολλοίς δημιούργησε και κατευθύνει η
Αμερικανική Εξωτερική Πολιτικη, επέφεραν ζημιές στον άξονα
αυτο, προσωρινές ή μόνιμες θα φανεί στο μέλλον, και ταυτόχρονα επανέφεραν
την αρχή νέου Ψυχρού Πολέμου με την Ρωσία στην Ευρώπη. Η Βρετανική ήταν
η ισχυρότερη όλων στήριξη στις θέσεις και πράξεις αυτ'ες των ΗΠΑ .
Η
γνωστή θεωρία του Μάκιντερ περί της κρίσιμης μάζας των ενωμένων
Ευρασιατικών Κρατών,ουσιαστικά δηλαδή της Ηπειρωτικής Ευρώπης και της
Ρωσίας, και ότι αυτή συνιστά την μείζονα απειλή και αντιπαλότητα για τον
Αγγλοσαξωνικό κόσμο, τείνει να γίνει έντονη πραγματικότητα με την
απόσχιση της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ και την μονόπλευρη συμπαράταξή της
στο Αγγλοσαξωνικο μπλοκ.
Η αντιπαλότητα αυτή θα αναγκάσει την ΕΕ
να επιδιώξει ανασυγκρότηση και αναβάθμιση των σχέσεων της με την Ρωσία
αφ' ενός και την υιοθέτηση μιας σαφώς Ευρωπαϊκής και όχι Ευρω-Ατλαντικής
εξωτερικής πολιτικής.
Οι συνέπειες απο ολα τα παραπάνω ειναι
ανυπολόγιστες και πρώτη θα τις υποστεί η Μ. Βρετανία, δεν είναι όμως
ούτε προς το συμφέρον της Ευρώπης. Υπάρχουν δυνάμεις μέσα στη Χώρα που
αντιμάχονται τη Βρετανική απόσχιση. Όμως με τις μέχρι τώρα πράξεις της η
Μ. Βρετανία εχει καταστήσει την θέση της στην ΕΕ μετέωρη. Υπάρχει
χρόνος για να ανατραπεί η παρούσα νομοτέλεια. Δεν διαφαίνεται όμως
τέτοια πρόθεση. Και ο Χρόνος τελειώνει.......
www.kassandros.gr